Kruispunt van het bestaan
Kruispunt van het bestaan Heel alleen aangekomen, midden in een kruispunt van het bestaan. Kijk ik niet om mij heen, omdat het beeld in de door pijn gevormde ziel al gevormd is. Waarin wonderen zijn gestorven heen lang geleden. Maar op het kruispunt midden in mijn leven, als ik de stilte de vrijheid geeft er te mogen zijn. Kijk ik door een ongekend geluid toch even om mij heen, mijn ogen knipperen tegen het plots opkomend licht. Een warme zomergloed omarmt mij als vleugels van een Engel. Wiens warmte de kou doet verdampen uit mijn ziel, tranen die als stenen in mijn hart zich ophopen en met een langzame dood mijn gevoel deed afsterven. Wordt nieuw leven geschonken door deze ongekende warmte die nooit ervaren is in mijn snelle bestaan. De versteende tranen stroomt uit mijn ziel, de creatie niet meer begrensd. De muren uit mijn ziel bevrijd, bouwt het wegen naar alle richtingen om mij heen. Recht naar voren en opzij, ook terug of vol met kronkels en bochten die met andere wegen word...