Pijn (dutch)

PIJN...

Ik zit op de bank. Nog vroeg, de morgen is net begonnen en brengt de nieuwe dag. Niet alleen een nieuwe dag maar er is ook een gevoel wakker geworden. Ik sluit me ogen terwijl de ochtend zon mijn lichaam verwarmt en samen speelt met een zuchtje wind welke speels blijft bij me. Het gevoel, wil huilen maar het lukt niet. Ik kan het wel tegen me laten praten. Het zegt tegen me dat het de pijn en verdriet is die in mij zit. Van dit leven en alles ervoor. Verdriet wat allang overwonnen is maar ik uit angst niet los durf te laten. Wil net als zovele (is het niet iedereen?) de pijn niet los laten. Uit angst om verder te gaan als een vernieuw leven met weer liefde, hoop en geluk. Eigenwijs als ik nu ben geworden stel ik me er voor open. Laat nu alle pijn en verdriet van ooit weer tot me toe. Nu niet om te huilen en weg te kwijnen maar om blij te zijn maar nu bewust blij. Dat ik al zoveel overwonnen heb en er nu een eeuwigheid aan nieuwe mooie ervaringen klaar liggen. Tenminste, als ik er goed mee om gaat. Maar ook als wij er goed mee omgaan. Ten eerste met jezelf. Pas als je eigen verdriet en pijn toelaat en heel kan je pas met elkaar in vrede leven. Ja met ook een feest, maar dan geen feest waarin we blij zijn en tegelijk alle rotzooi op de grond laten vallen. Ga bewuster met jezelf als met de wereld om. Want we hoeven niet te wachten op healing. Dat is er al!

Groetjes W.O.L.