Onze zoektocht

 

Onze zoektocht

Ik heb een engels gedicht geschreven zojuist en online gezet met de titel I live and breathe and look.  En eigelijk is dit gedicht in het klein beschreven wat ik wilt vertellen in dit bericht met de titel 'Onze zoektocht'. Het is een heel verhaal en ik vind het leuk dat je mijn blog weer bezoekt. Doordat mensen bezoeken geeft het mij inspiratie door te gaan. Naast het lezen mag je altijd mij mailen of hier een korte reactie geven. Maar dit verhaal gaat over onze zoektocht.

Een van de grootste zoektochten in een leven is die naar de zin ervan. En die zoektocht is voor ieder mens een individueel proces. Waarin geen definitie bestaat om het als een proces te kunnen definiëren.  En het uitgangspunt is even divers. Of het nu vanuit een geloof is of overtuiging is een manier. Definieer je jezelf als Atheïst is er ook sprake van een zoekt toch naar de zin van alles. Vanuit een Geloof is vaak de gedachten dat het van een religie afkomstig is zoals het Christelijk geloof, de Islam of het Jodendom. En natuurlijk die vele andere soorten van geloof getuigenissen die er in overvloed aanwezig zijn. Maar onder de noemer geloof kan ook Spiritualiteit en Spiritisme gekoppeld worden. Verschil is dat Spiritualiteit alleen op het ‘positieve’ richt. En dat Spiritisme meer variaties kent waaronder ook wat valt onder de noemer zwarte magie. Spiritisme is met Spiritualisme gebonden aan geloven. Alleen het uitgangspunt is vaak anders. Net als de algemene kennis daarvan. Als je de term Zwarte magie hanteert kan je dit koppelen aan Voodoo. Alles wat onder ‘anders’ denken valt willen we vaak koppelen aan het gegeven dat het niet waar is. Of dat het valt onder alles wat negatief en slecht is. Terwijl vaak het uitgangspunt van zwarte magie en dergelijke door degene die het uitvoeren zo vaak niet gezien wordt. Het is het uitgangspunt hoe het gebruikt  wordt. Ten opzichten van de algemene kennis die er mee over heeft, naast de vele vooroordelen. In ieder geval zijn er vele  ontelbare vormen te vinden naar individuele zoektochten. En die zijn er voor iedereen, of je er nu bewust van bent of niet. Je kan een ‘normaal’ leven leiden met het bekende huisje-boompje-beestje. Of een zwaar leven leiden waarin je dakloos bent. En je elke dag moet vechten op te overleven. Maar in beide gevallen heb je een of meerdere gedragingen in het leven die je uit. Elk gedrag, positief of negatief, is gekoppeld aan een emotie. En die emotie bepaald hoe je de dingen in het bestaan wilt zien. Maar ook hoe je erop wilt reageren. 

Dat is eigenlijk indirect gebonden aan een persoonlijke zoektocht in het leven. Want je hoeft niet in een gemeenschap te leven en over diepere zaken na te denken. Of met een paar mensen in een geheim groepje te zitten om alles te ontdekken. Een schrijver of kunstenaar die over het bovennatuurlijke zit te overdenken hoeft ook zelfs niet. Als gewoon persoon die zijn ding doet in het dagelijks leven en toch in een persoonlijke zoektocht zit, of levensreis. Is vaak alleen maar de kennis en de kijk die we hebben op ons zelf en ons leven. Net als we onze kijk op al het positieve bepalen. Alsmede al het negatieve of de vele vooroordelen. Bewust leven is vaak een element in onze totaliteit wat vaak niet goed ontwikkeld is. Niet alleen naar andere personen of ideeën, maar juist over ons zelf ontbreekt ons vaak zelfbewustzijn. Elke dag opstaan en de dag volbrengen tot het avond is. Met vaak dezelfde bezigheden die elkaar met regelmaat afwisselen. Tot het weekend is en we een soort van vrijheid ervaren. Om dan weer opnieuw te beginnen. Nu is arbeid en aan je bestaan werken positief. Of je dit nu alleen voor jezelf doet, of voor andere om je heen waar je van hou. Of waar je voor zorg om wat voor redenen ook. Het is positief en alleen maar mooi dat het überhaupt kunnen. Gezien de vele mensen in de wereld die het niet kunnen, waarvoor elke dag een overlevingstocht is. En ervaar je het huisje-boompje-beestje als positief. En ben je bewust dat je zelf verantwoordelijk bent voor de uitdagingen in het leven. Of heb je genoegen dat het bestaan ‘simpel’ is, is dat geen schande. Maar het leven hoeft geen achtbaan te zijn, alsof je een film acteur bent in een zeer spannende film. Het genoegen nemen met wat je ter beschikking heb is al een zege op zich. En vaak ook nobeler dan sommige die alles uit het leven willen halen ten kosten van andere. Maar zijn we compleet van ons totale ik? Herkennen en erkennen we onze potentie die we in het bestaan hebben? Of zien we ons zelf alleen op een manier die onze ouders verteld hebben. Of hoe het uitgelegd is op school destijds. Door niet alleen opvoeding of het onderwijs systeem (met de mensen waar je mee leeft) kunnen bepalen hoe je jezelf ziet. Ook gebeurtenissen die vroeger of later in je leven komen kunnen een blijvende indruk achterlaten. En vaak zijn dat zeer negatieve ervaringen helaas. Wat ik wil zeggen is dat ons zelfbewustzijn op het bestaan beperkt is. En tegelijk dat de persoon die we denken te zijn even beperkt is als ons zelfbewustzijn is. Daarom zijn we ons vaak niet bewust van ons persoonlijke zoektocht in het leven. Omdat we onbewust weten dat wij als persoon meer zijn dan we nu tot uitdrukking geven. En dat de zin het alles meer is dan we nu ervaren. We zijn meer dan we ons beseffen, er is meer dan we weten en het is onduidelijker hoe meer me er over nagaan denken. Omdat we diep in ons wel besef hebben dat we leven in een werkelijkheid wat hoofdzakelijk uit illusies is opgebouwd. Maar dat we tegelijk dit zelfbeeld naar de werkelijkheid niet willen verliezen. Hoe groot die ook is, het is beter dan al het bekende kwijt raken en niet wetend waar het allemaal naar toe zal gaan.  Ons leven van geboorten tot dood wordt voor de meeste onder ons gevormd doordat we niet zelfbewust zijn. En tegelijk niet bewust willen worden door negatieve emoties als angst. En weer die vooroordelen naar het onbekende toe, wat een vast element lijkt te zijn in ons dagelijks gedrag.

 

Waarmee we niet ons individueel leven qua richting mee bepalen. Zeker ook wat er op wereld niveau gebeurd. De richting waar we nu naar toe gaan vind ik persoonlijk niet positief. Het kan zijn dat andere het wel vinden of gewoon dat alles gaat zoals het gaat. En dat we alleen niets kunnen en het daarom maar allemaal zo moeten laten begaan. Dat kan maar is dat uiteindelijk hoe je je bestaan wilt leiden? In niets anders dan angst. Ook al ben je een sterk en stoer persoon. Of heb je alle geld en middelen waardoor jij in ieder geval je nergens druk om te hoeven maken. Is dat een reden om de ogen te sluiten en alles zo door te laten gaan hoe het nu gaat? Maar nogmaals is het een goed idee om hier voor te kiezen. Want wij kiezen er zelf voor om onze ogen te sluiten en alles zo door te laten gaan als het gaat. Of het nu op persoonlijk vlak ligt of op wereld niveau. Elk volk bepaalt de daden van de regering, door uit angst niets te doen kan een reden zijn. Maar het is ook voor de werkelijkheid die door een regering vertelt wordt over de wereld en waarom het een gerechtigd is om een bepaalde koers te zetten. Dat dit nu dood en verderf kan betekenen is noodzakelijk. Om alle redenen die daar verklaringen over geven en de noodzaak. En dat is gelijk met het idee dat het kleinste der kleinste hetzelfde is als het grootste der grootste. Kan je zit op natuurkundig niveau met onze atoom structuur en de oneindige kosmos, wat wordt nu meestal zo gezien. Maar onze individuele kijk of het bestaan zelf. De kijk die we op ons zelf hebben en daarmee het gedrag. Wordt vaak door andere vorm gegeven en in stand gehouden weer door dat we niet zelfbewust zijn. Met weer de achterliggende reden de angst die het onbewust toont. Dat is het zelfde op nationaal en internationaal niveau. Hoe een land, of gemeenschap van landen samen, reageert op wereld niveau. Wordt vaak als algemene waarheid aanvaart. En alleen omdat ze eigenlijk vergeten zijn zelf na te denken. Landen zijn in den beginne gevormd. Oorlog voering en het vormen van landstreken, met daarbij regeringen en geloof gemeenschappen, is een proces wat gebonden is aan een opkomend ras. Dit is niet negatief, hoewel je veel historische gebeurtenissen zo kan classificeren. Het zijn allemaal noodzakelijke stappen om als ras uiteindelijk een ontwikkeling te kunnen doormaken. En tot nu toe is dat vooral technisch en wetenschappelijk en daar blijft het vaak bij. Er zijn wel uitzonderingen, verlichten personen.  Maar die worden vaak tegen gehouden en weg gewerkt door instanties die er voordeel mee hebben dat niet bepaalde kennis en bewustzijn in omloop komt. En er zijn veel groepen te vinden die zich positief willen inzetten voor de wereld. Maar hoeveel groepen zijn er niet al geweest op het wereld toneel? Met evenveel goede verhalen en hoop? En wat is nu uiteindelijk er van gekomen? Nog steeds honger en ellende? Nog steeds haat en oorlog? Alleen omdat we alleen het simpele voorbeeld niet willen accepteren dat verschillen juist een kracht van ons is. We zijn meer dan een stoffelijk lichaam. Het leven kent de term geboorten en dood. Maar ook hergeboorten of reïncarnatie. Ons bewustzijn in dit bestaan is maar gedeeltelijk wakker. We zijn afgescheiden van ons totaliteit wat we daadwerkelijk zijn. Niet als straf is dat het geval. Dit hoort bij ons ontwikkeling proces. 

Omdat we op geestelijk niveau niet voldoende zelfbewust zijn van ons totalen ik. Ondanks dat je in een tijdloze werkelijkheid bestaat, wat totaal niet met dit stoffelijk bestaan te vergelijken is. Is de geestelijke werkelijkheid geen verlossing. Het is maar een stadium waarin we tijdelijk in aanwezig kunnen zijn in ons ontwikkelingsproces. Omdat we het stoffelijk bestaan als tegenhanger nodig hebben. We hebben tijd nodig, lees vergankelijkheid. Omdat alleen als je te maken heb met een begin en een einde je jezelf kan ontwikkelen. In een omgeving die boven tijd en ruimte staat is dat niet het geval. Ik spreek vaak over mensen die bewust in groepen (of modern bubbels) blijven.  En het liefst tegen elkaar blijven staan met totaal geen toenadering. Dat juist de kracht is verschil als een mogelijk te zien. Dat je uit je ‘bubbel’ kan komen. En je oplossingen ziet die je anders in je ‘bubbel’ nooit kon zien. Daarmee ervaar je niet anders dan balans als derde element. En dit is weer gebonden aan het derde element wat ligt tussen onze geestelijke en stoffelijke werkelijkheid. Het zijn twee elementen die samen een derde element is. Maar we nu niet kunnen inzien. Omdat ons zelfbewustzijn niet ontoereikend is. En dat juist onze zoektocht is van het bestaan zelf. Je kan de term zoek tocht beter omschrijven als een reis. Je persoonlijke levensreis waarin we eigenlijk elkaar tegen komen. En we beseffen dat we niet alleen zijn, het nooit waren. Maar we het nooit wilde zien.

worldofflove.wol@gmail.com

www.worldofflove.nl