World of Love

  De tijd die ooit geweest is De tijd die ooit geweest is komt opeens in op. Als ik plots stop met wandelen. Ik kijk om me heen en weet even niet meer waar ik ben. Een mooi park ergens in een dorp. Ik draai me om en zie daar een bank staan waar ik nog versuft naartoe wandel. Alsof het een levend voorwerp is, kijk ik er eerst naar voordat ik eindelijk beslist toch te gaan zitten. Al zittend voel ik pas de moeheid in me komen. Niet van het wandelen alleen, want dat is altijd een moment waar ik naar uitkijk. Nee, het is dat ik me even een moment voor mezelf gunde. En op mijn tocht het toeliet om even nergens aan te denken, want doen we dat niet allemaal? Dat er een trein in vol vaart door ons rond raast. En met elke halte die hij even stopt. Oneindig haltes met oneindig gedachten die als personen plaatsnemen in de trein. Waarin er alleen maar mensen in stappen, maar nooit bij een halte de tocht doet stoppen. Nee, het gaat maar door, en met elke stop in de wildernis van denken is de gedach

Mijn levensreis En dan als ik het eindelijk beslist Uit honderden wegen een route heb gekozen De keuze stress is overwonnen En ik dan met veel plezier verder wil gaan Besef ik het heel even En de vreugde laat ik even los Om nog even te kijken Het huis van mijn huidig bestaan Was eens vol leven Gevuld met alle momenten van de dag Soms te veel vol met geluid Maar nu de stilte die het overwint Leegte waar eens vol was van het leven Dan toch even de twijfel weer En een beetje het verdriet Wat ooit het leven was Blijk nu alleen een fase te zijn En dan herinner ik weer alle fases van het leven Die uit het hart en verstand waren vergeten De tranen maken plaats voor een kleine glimlach Wat trots laat zien wat er ooit was En blijdschap dat de kracht weer wordt ontdekt Om steeds door te durven gaan En zo het hart De liefde De oneindigheid van de ziel De sterfte van alle kleine momenten Te kunnen laten groeien Om niet voor al

      Omdat wij het eens kunnen weten   Omdat wij het eens kunnen weten wij allemaal. Alleen wanneer wij dit willen is de vraag. Aan het einde van je leven of op je sterfbed? Aan het begin van je leven op het moment dat je volop in de kracht en groei van je leven zit? In het midden van het leven kan uiteraard ook. Gewoon zomaar op een herfstdag als je in je warme stoel naar buiten staart en de vallende bladeren zit te bewonderen. Met heerlijke zachte muziek van toen op de achtergrond. Maar vaak kom je het te weten door een nare ervaring. En vaak zo erg wat bijna je leven kan kosten. Dan komt vaak het besef. Maar zo hoeft dit alles niet te gebeuren. Je leven lang gewoon je eigen ding doen zonder te weten is vaak ook de keuze. En de reden dat we nooit zelfbewust wotden. Voor altijd blijven zoals je nu bent in het leven. Om tenslotte het sterfmoment mee te maken. Zonder dat je het ooit heb kunnen weten. Of moet ik zeggen heb willen weten. Wat dat is een keuze die wij allemaal heb

Then I know Then I know When I stop crying And the storm in my heart has subsided After all these years through my soul When I stop walking with all that burden And the feeling of being reborn is like I'm floating The doors in my mind are open again I can look at you And still carries a sense of peace Where the pain of all that time is still welcome But also the joy and fun As if a long lost child has returned home And no longer hesitate at that open door Me back look straight into my eyes With a smile too A particularly warm moment Because that is the moment you stop inside Embraces me all this time It is the battle between us And the pain that comes with love and joy I then think of all my fears and sadness Which went along with the hatred and dissatisfaction Hidden behind a smile Like a self-made illusion Where the world wasn't fooling me But only myself And now I look back And see that same look in you Where I embrace all pain And even all hatred is welcome agai

Dan weet ik het   Dan weet ik het Als ik stop met huilen En de storm in mijn hart is gaan liggen Na al die jaren door mijn ziel Als ik niet meer loop met al die last En het gevoel herboren is alsof ik zweef De deuren in mijn gedachten weer open zijn Ik je aan kan kijken En nog steeds een gevoel van vrede draagt Waarin de pijn van al die tijd nog steeds welkom is Maar de vreugde en het plezier weer ook Alsof een lang verloren kind weer thuis is gekomen En niet meer twijfelt bij die openstaande deur Me terug kijk recht in mijn ogen Met ook een glimlach Een bijzonder warm moment Want dat is het moment dat je binnen stapt Mij omarmt naar al die tijd Tussen ons is het de strijd En de pijn die met liefde en vreugde samenkomt Ik denk dan aan al mijn angsten en verdriet Die samen met de haat en de onvrede samen gingen Verborgen achter een glimlach Als een zelfgemaakte illusie Waarin niet de wereld mij voor de gek hield Maar al

  Onze zoektocht Ik heb een engels gedicht geschreven zojuist en online gezet met de titel  I live and breathe and look .  En eigelijk is dit gedicht in het klein beschreven wat ik wilt vertellen in dit bericht met de titel ' Onze zoektocht'. Het is een heel verhaal en ik vind het leuk dat je mijn blog weer bezoekt. Doordat mensen bezoeken geeft het mij inspiratie door te gaan. Naast het lezen mag je altijd mij mailen of hier een korte reactie geven. Maar dit verhaal gaat over onze zoektocht. Een van de grootste zoektochten in een leven is die naar de zin ervan. En die zoektocht is voor ieder mens een individueel proces. Waarin geen definitie bestaat om het als een proces te kunnen definiëren.   En het uitgangspunt is even divers. Of het nu vanuit een geloof is of overtuiging is een manier. Definieer je jezelf als Atheïst is er ook sprake van een zoekt toch naar de zin van alles. Vanuit een Geloof is vaak de gedachten dat het van een religie afkomstig is zoals het Christelijk g

I live and breathe and look I live and breathe and look around me, but especially within myself. Whirlpools of life flood my feelings in all directions. I live and breathe in everything, but not in my own. I adapt to every moment in order to survive life from day to day. For love, I chain myself in behaviour where I get lost for so long that I think I am the one. And sometimes I wake up, and it's like I'm looking at myself from the outside and I don't recognize myself. I look at myself like a stranger and then deny again and continue. But it is all-encompassing because it is not just love that binds me in some kind of puppet. The people around me who I see as family to those who are labelled as a friend. I accept the life they live and the thoughts they share with a smile. But often it is the smile that grows into everything like an illusion, because we learn from an early age to be anything but ourselves. Because without family or friends one cannot progress. Better than a

Soms is nu het moment Soms is nu het moment Als het leven op je af komt Vanuit alle kanten naar je toe En je gevangen zit in te veel momenten Behalve in die van jezelf Als de wereld om je heen raast Met te veel momenten van de dag En het een tijdsgevoel geeft Met tegen gestelde emoties Dat het te snel voorbij raast Alsof elk nieuw moment van nu Gelijk die van gisteren was Een verleden waarin je vastgehouden wordt door alles en iedereen Waardoor je eigenwaarde wordt vergeten En in jezelf alleen de leegte kan worden gevonden In een ijzingwekkende stilte Met spiegels voor de eigenwaarde Maar waarin niet gekeken kan worden Door het stof van toen De scheuren die het leven heeft geschonken En de krassen en deuken als enig zicht Op dat moment moet je iets belangrijks beslissen Wat weinig mensen durven Omdat angst het niet toelaat Of de verstikking van de maatschappij je voorrang geeft Met de dood van de eigen ziel op de koop toe Op dat moment Sta stil Laat los Ga t

Sometimes now is the moment Sometimes now is the moment When life comes your way At you from all sides And you're trapped in too many moments Except in your own When the world is rushing around you With too many moments in the day And it gives a feeling of time With opposing emotions That it goes by too quickly As if every new moment of now Just like yesterday's A past in which you are held captive by everything and everyone As a result, your self-esteem is forgotten And within yourself only emptiness can be found In an eerie silence With mirrors for self-esteem But which cannot be looked at Through the dust of that time The cracks that life has given And the scratches and dents as the only visible part At that moment you have to decide something important What few people dare to do Because fear doesn't allow it Whether the suffocation of society gives you priority With the death of one's own soul in the bargai

Start gemaakt van een website. Nog een beginfase maar wilde hem toch al delen. Link is: https://www.worldofflove.nl/ Benieuwd naar reacties. En ik kom hier natuurlijk ook terug. Mail bij vragen en opmerkingen of verzoeken betreft worldofflove.wol@gmail.com. Dit stuk is een nieuwe logo. Simpel en terug naar de basis. Ben daarin zoeken en vraag meningen hierover. Deze: Of deze: Voor nu eindig ik en hou het kort en simpel. Boek nog in bewerking. Nieuw boek qua concept is er ook al. W.O.L. blijft groeien. En zijn er sponsors, altijd welkom.  Liefs