World of Love

Aantekeningen van vroeger I 17/03/03 Ik sprak tegen de God van de zee. Maar zei de God: "Niet alleen van de zee maar ook van de Aarde, Vuur, Lucht en het Element. Verschillende mensen spreken mij aan als een persoon. Over verschillende geloven. En allemaal uit andere boeken. Maar ik ben geen persoon. Maar de kracht achter de gedachten. Die alles creeerde". Zijn woorden kwamen als wijsheid in me. Als een ziel die lichtjes twinkelt in mijn ogen.  Een inspiratie bron gevonden. Van voor we vergeten waren wie we zijn. Vliegen door de lucht als een vogel. Vrijheid van los raken uit een kooi. Waarin de wolken, de wind en de ruimte. Mijn ziel bewoorden. Als het oneindige ver en tegelijk dichtbij. Is het ontbreken van zelfkennis de ziekte van de dwaas. Maar het gezicht naar binnen is als een sleutel. Waarmee we vliegen door de lucht als een vogel. Maar toch met beide benen op de grond. Waarin beheersing is gevonden tussen hemel en hel. Want we zweven in ons bes

De reis die begon Zijn Niets anders dan jezelf Dat is wat ik zeg Dat ik denk dat ik ben Maar ben ik wel wat ik denk te zijn Zie ik wel alles om zoiets te kunnen zeggen Zijn alle schaduwen van mijn wezen belicht Dat ik alle facetten weet Ben ik wel helemaal mezelf Of slechts een deel Of is het mijn ego? Die mij laat denken dat ik mijn dagelijks handelingen bent Dat terwijl ikzelfeen geheel ander persoon bent Diep verborgen in mezelf En als ik meer bent dan ik dacht te zijn Hoe kan ik dan alles ontdekken Als ik niet weet waar te kijken Naar wat te zoeken Als ik de klank niet weet Evenals de geur en vorm De naam De richting Door zoveel chaos omringt Alsof lijnen van een dieper begrip mij ontglippen En ik in angst wilt vluchten Dan in het midden van het bestaan Sluit ik mijn ogen om beter te zien Ik laat mijn adem stromen Net als de zee De wind Als gedachten die waaien Naar het middelpunt terug Voel ik een begin wat antwoorden kan geven Van de bestemming van mijn reis Die lang

5-1-1997 Vervolg ik zijn reis Slechts aarde over die de laatste herinnering met zich mee draagt. Even een stilte. Een traan. Ontwaakt zijn we weer uit onze dromen.  Staren de leegte in. Wat moeten we geloven! En waar zijn onze idealen. Wat is het doel van alles? En is er wel een doel. Vragen die als tranen vloeien. Niet te weten om vreugde te voelen. Of in verdriet te zinken. Daar diep in de aarde. Is daar een antwoord te vinden? Gaat daar onze reis naar toe? Of zijn we de wind geworden en maken we onze reis tot voorbij de aarde, hoog een andere wereld in. Dan toch maar dromen. Want wakker zijn is niet altijd leuk voor iedereen. Want dan zie je de mogelijk om voorbij de kou en duisternis antwoorden te kunnen vinden. Dan is voor vele een droom beter, en te kunnen sterven in een illusie. Als een kaars die zo uitgeblaast word.  Maar ik wil niet meer volgen, de massa in. En met de massa mijn angsten weg zetten.  Nee. De angst wil ik juist voelen. De duisternis en de kou ervaren

Mens oh Mens Hoor De bomen die zachtjes fluisteren Samen met de wind Een spel van samen zijn Waarin de takken dansen in de lucht Hoor het water stromen Sneller en sneller Waarin de vissen zich laten voort bewegen door de stroom En zie de golven die hoger worden Alsof de wind een hand heeft En deze oppakt en met zich mee wilt nemen En voel de zon Overal doorheen schijnen Zijn warmte en zijn licht schijnt door alles heen En laat de natuur leven Maar kijk! Daar is de mens Hij zaag de bomen om en laat een leegte achter Hij vervuilt de meren en rivieren De stroom houdt op De visssn gaan dood En de zon wordt feller en feller Niet langer is hij de warmte die leven geeft Nee hij is nu ook een vernietiger Met overal brand In de natuur ons hart en gezondheid En hoor nu Er is niets meer Het is de dood Slechts overblijfelen die treuren Door de mens vervaagd In zijn ontwetendheid Wanneer zal het bloeden ophouden En wanneer zal de mens eindelijkhet respect terug vinden die de natuur nodi

Terug kijken Ik kijk de spiegel in Diep in mijn ogen kijk ik En zoek ik mezelf Weet ik wie ik ben Als ik mezelf zie Weet ik wat ik ben Als ik alle gedachten hoor Ik kijk weer diep in mijn ogen En alsof Vele gezichten me terug staren In de weerspiegeling Vang ik even een glimp op Van iets nieuws En toch bekend Een zoektocht als de adem des levens Waarin je zelf kennen een streven is Maar  waar je altijd een vreemdeling van je hart blijft Door maskers geregeerd En angst een fluisterend zelfbeeld maakt De kunstenaar het reeele in vage vormen toont Blijf ik kijken Tot ik eindelijk mezelf zie terug kijken

De reis met een steen Reizen doen we allemaal. Of je nu je leven lang in huis gekluisterd leeft. Want reizen die ik bedoel is niet de onze manier van vakantie vieren met vol gepakte koffers. Of tussen woon en werk. En niet te vergeten de levenswandeling van alle daklozen.  Nee met de manier die ik bedoel neem ik dit wat breder op. De reis van ons bestaan en de oneindige stappen die je leven op leven neemt. Reizen in de dag van alledaags en op.spiritueel vlak. En visa versa kent veel verschillende kanten. Daar wil ik graag een element hier onder de aadacht brengen. Dat is het element de reden waarom we geboren moeten worden om ten slotte dood te gaan. Waarna alles weer opnieuw zou beginnen?  Kijk eens was er licht. Zie dat als de kernpunt van je zijn. Omdat in het licht niet met een duidelijk zelfbewustzijn was ontstaan. Is er groei nodig. En groei heb je alleen met een begin en een einde. Daarom incarneren we op het laagste niveau van zijn. Zodat je stap voor stap je ontwik

Ook ik... Terwijl ik een periode onlangs van bijna dood meemaakte. Opende zich in mij persoonlijk weer veel deuren die gesloten waren. Herkende ik in mijn persoonlijkheid de verschillende energie lagen. Niet de verschillende niveau's van ons aura maar die van mijn innerlijk zelf. Kijk nu gelijk afhaken omdat  ik het heb over je aura is makkelijk. Maar om het simpel te houden. Is  het gegeven dat we nu ondertussen begrijpen dat we niet alles kunnen waarnemen en bevatten. Toch?  Dat is met alles zo. Ook ons lichaam. Ons lichaam is, net als alles, niet alleen stoffelijk. Maar ook energetisch. De invloed daarmee is ingrijpender dan we kunnen bevatten. Echte healing is ook niets anders dan kosmisch weer in balans te komen. Waarin materie, geest, energie, mentaal maar losse onderdelen zijn van het bestaan op zich.  De schilden zijn een ander verhaal. Zowel stoffelijk via de genen van  generatie op generatie, alsmede geestelijk zijn ze te defineren. En op onbewust niveau werke

Omdat jij er voor mij bent Een reis heb ik gemaakt vanuit werelden waar dichters over dichten. En vertellers over spraken. Een kleine glimp van het wonder wat vervaagd  is onder vele. Zag ik je opeens in mijn leven. Als een geboorte kwam het in mij neer. Net als een geboorten. Neem je mij in je armen. Schreewde ik de kreet van het leven. Mijn eigen oerknal maar met mijn ziel nog leeg en puur. De dagen van het leven doet het sterven in mij ontstaan. Wat klein is is groot. Wat groot is is klein. En als ik zal vallen, ooit. Zal dat door ouderdom zijn. Met tranen en gelach. Een ding is zeker. Dat jij er voor mij bent. Misschien dat de paden waarover we lopen. Vuilkuilen en bochten kan bevatten. Is de band tussen ons wat liefde heet. Die in alles overleefd. Want jij bent mijn woorden. Waar ik over droom en spreek. Wij zijn als de zon en de maan en waken over elkaar. Dank je wel. Dat jij er voor mij bent.

Sire bedankt Wat mijn verbazing wekte met een vleugje tevredenheid is de nieuwe reclame van Sire. Dat steeds meer mensen tegen elkaar gaan om extreme tegenstellingen. Dat zelfs vrienden en familie elkaar niet meer contacten. Omdat alles wat speelt van ons land tot de wereld te ingrijpend is. En we een mening krijgen voor maar een kant te zijn. Is ook een manier om de massa goed te kunnen sturen. Maar daarnaast ligt het aan onze eigen houding. Onze verderfelijke houding voor alles te sluiten. En in groepjes rondjes te blijven lopen. Gezegde wat oud en bekend is, heeft meer waarde dan we allemaal beseffen. Verbeter de wereld maar begin bij jezelf. Ken je hem nog? Wie verbeter nu echt zich zelf? En wie gaat door om vervolgens de wereld te verbeteren? Denk dat we liever in ontwetendheid blijven dolen in plaats van echt te willen zien. Dit is ook een lastige weg. Om wat generatie op generatie is aangeleerd. Alles opnieuw bekijken. Eerst ons hart en later onze kring, dan de werel

Mijn hart In het midden van mijn hart ben ik gekomen Ver weg van alle reden Niet meer denken als golven demonen die mij dagelijks overspoelen Maar een stilte in mezelf Geen stilte zonder woorden Maar een dieper lied wat ontwaakt En dan plots in het midden van vrede Voel ik de rust en harmonie als openbaring En alles wat belangrijk leek in het leven Is als as vervlogen Alsof de reden is gekomen tot het hart En nu een woord weet te zeggen In plaats vele Nu is de dood geen angst meer Maar een middel om verder te komen Waarin loslaten de sleutel is tot ontvangen

Wanneer Wanneer de tijd verder gaat En aan mijn leven voorbij vervloog Sta ik als een standbeeld stil De tijd raast om alles om me heen Terwijl alles wordt geboren En het leven vorm In oneindige momenten Blijf ik staan Terwijl alles om me heen raast Woorden Gelach  Gehuil Emoties als weerinvloeden zo rijk Vormen ontzichbaar mijn ziel Niet merkbaar voor om alles om mij heen Ik verander ook En ben getuige elke dag Want ik huil mee Ik lach mee Alle emoties net als de storm om me heen Want mijn hart is net als de wind Mijn stem als de donder Maar mijn ziel is de stilte ontzichtbare getuige wat ik als rol vervuld Want ik leef en sterf tegelijk Elke dag opnieuw Wanneer de tijd verder gaat