Gedicht: Mens oh Mens


Mens oh Mens

Hoor
De bomen die zachtjes fluisteren
Samen met de wind
Een spel van samen zijn
Waarin de takken dansen in de lucht

Hoor het water stromen
Sneller en sneller
Waarin de vissen zich laten voort bewegen door de stroom
En zie de golven die hoger worden
Alsof de wind een hand heeft
En deze oppakt en met zich mee wilt nemen

En voel de zon
Overal doorheen schijnen
Zijn warmte en zijn licht schijnt door alles heen
En laat de natuur leven

Maar kijk!
Daar is de mens
Hij zaag de bomen om en laat een leegte achter
Hij vervuilt de meren en rivieren
De stroom houdt op
De visssn gaan dood

En de zon wordt feller en feller
Niet langer is hij de warmte die leven geeft
Nee hij is nu ook een vernietiger
Met overal brand
In de natuur ons hart en gezondheid

En hoor nu
Er is niets meer
Het is de dood
Slechts overblijfelen die treuren
Door de mens vervaagd
In zijn ontwetendheid
Wanneer zal het bloeden ophouden
En wanneer zal de mens eindelijkhet respect terug vinden die de natuur nodig heeft.
Want zolang de natuur bloed, bloed de mens. Een langzame dood. 
Alleen de mens ziet niet zijn eigen wonden.

Reacties

Populaire posts van deze blog

KANKER: Een Epidemie van Stilte en Verwaarlozing

Onze zoektocht

Uitstervend opstand