World of Love

STIL Stil sta ik plots en kijk, Een bloem zie ik, mooi van kleur, Paars en wit en zelfs een vleugje groen, Nooit eerder gezien of opgemerkt, In boeken noch op televisie. Twijfel of het echt is, Terwijl ik eraan voel. Mijn vinger streelt de bladeren, Hoe voorzichtig ook, Vallen ze op de grond. Tijd om te schrikken heb ik niet, Want er zijn er plots velen. Heb ik ze niet gezien? Tegen mezelf wil ik verder praten, Mompelend over wat er nu gebeurt, Maar even snel als dit moment begon, Gaat het verder. Niet alleen die ene mysterieuze bloem, Zo mooi, als uit een sprookje, Een wonderschoon verhaal. Ook niet dat er plots heel veel van waren, Al die tijd al daar, Maar niet opgemerkt. Nee, de stilte die even was, Verdween door indrukken, En liet mijn woorden weer rusten. Want de geuren die kwamen, Uit alles wat bloeide en groeide, Zo overal om mij heen, Gaven een extase, Alsof ik in een parfumerie was, Met de allerheerlijkste geuren, Alsof ze niet van deze aarde waren. En terwijl ik

  De lach En ik lach Tranen diggelen overal Langs mijn gezicht En via mijn kin naar beneden Terwijl ik het niet meer vol kan houden De schatering van het moment En de tranen op de grond belanden Als een kleine plas Terwijl ik gebukt bijna de grond kan bereiken Wordt het gelach steeds meer En vormt er een heus een meer Is het de dronken lach Van net die ene wijn te veel Of de aanstekelijkheid Van die ik lief heb Een Vrouw En met geluk mijn kinderen Zelfs die van hun Met een titel geschonken aan mij Hoor ik tijdens de lach hem in de lucht Schreeuwend uit kleine keeltjes Opa Opa Opa Met evenveel tranen van de lach En waarom zou ik niet eens meer weten De allerbeste pret van ons hart Als medicijn voor het leven Wat soms nodig is En vaker steeds meer Maar snel vergeten wordt Zowel de lach Als de reden En de noodzaak En terwijl ik bukkend naar beneden kijk In de steeds groter wordende rivier Is het alsof er golven komen En i

  Gevoel Als ik stil staat Voor even En zo naar je kijk Alsof ik je voor het eerst ziet Dan voel ik een kans Om verder te gaan In plaats van weer te stoppen En terug te keren Naar waar ik eens begon Als een lange weg Gebouwd uit het ritme van het leven En elke steen die ik bewandel Het geluid van mijn hart is En steeds veranderd met elke stap Met een andere kleur  En met iedere stap Ondanks het plezier Wat ik slechts weerspiegelt in het licht Als een eeuwige illusie Ondanks de lach die mijn toch vergezeld Is het toch met juist die ene stap Dat de druk in mijn hart Zwaarder doet maken En emoties harder doet praten Alsof het een lied is Met een eigen verhaal Die ik eigenlijk niet wil horen Omdat het die van mij is Maar nimmer wilde zien En als ik weer stil staat En even voor de stilte kiest Naar een geschreeuw  Die diep in mijn ziel nog nagalmt Weet ik Al die tijd Ik heb zelf de keuze Voor mijzelf Maar ook voor andere En het worden er steeds meer  En als ik stil staat Verder wil gaan op