De lach
En ik lach
Tranen diggelen overal
Langs mijn gezicht
En via mijn kin naar beneden
Terwijl ik het niet meer vol kan houden
De schatering van het moment
En de tranen op de grond belanden
Als een kleine plas
Terwijl ik gebukt bijna de grond kan bereiken
Wordt het gelach steeds meer
En vormt er een heus een meer
Is het de dronken lach
Van net die ene wijn te veel
Of de aanstekelijkheid
Van die ik lief heb
Een Vrouw
En met geluk mijn kinderen
Zelfs die van hun
Met een titel geschonken aan mij
Hoor ik tijdens de lach hem in de lucht
Schreeuwend uit kleine keeltjes
Opa Opa Opa
Met evenveel tranen van de lach
En waarom zou ik niet eens meer weten
De allerbeste pret van ons hart
Als medicijn voor het leven
Wat soms nodig is
En vaker steeds meer
Maar snel vergeten wordt
Zowel de lach
Als de reden
En de noodzaak
En terwijl ik bukkend naar beneden kijk
In de steeds groter wordende rivier
Is het alsof er golven komen
En ik even stop
Met het gelach
De donder in de lucht
Van mijn gezang met al die andere
En is het alsof de golven in het water
Het wordend water voor me
En andere niet zien
Bladzijdes van een boek wordend
Die gerimpeld in het water
Zijn vorm steeds beter toont
Ik ben stil
Kijk een beetje om me heen
Het gelach van alle andere gaat nog door
Alsof ik van buiten naar een film kijk
Alleen aan mij wordt getoond
Kijken naar het boek gaat het waaien over de zee
En opent het boek met steeds sneller volgende bladeren
Eerst alleen rimpels wat ik ziet
Net als mijn gezicht
Maar helder wordt het beeld
En in mijn eigen hart
Ik stop met lachen
Wil opstaan maar het is alsof ik vast geroest bent
Als een boom in de grond
Zo aan de waterkant
Met kwetterende vogels om mij heen
Zingend hun lied
Om mij heen overal
Maar niet ziend mijn verdriet
Of is het toch de vreugde
Het is even alles wat tot mij komt
En hoe groter de emoties worden
In wat zij tonen
En mij opmerken mijn gevoel
Wat nog steeds in mij zit
Maar in al die jaren bent vergeten
Zie ik mij zelf
Als baby tot kind
Van kind tot volwassen man
Met mijn plezier
Maar vaak de strijd
En daarbij de tranen alleen voor mij zelf
En hoe ouder ik wordt
Toch de schat van een gezin
Die mijn leven rijker maakt
Maar ondanks de rijkdom die tot mij komt
Is het nog de strijd van de dag
Het overleven in de maatschappij
Van wat was en nu is gekomen
Wat mij hard doet maken
Tot mij zelf en alle andere
En de laatste bladzijde is van nu
Waarin ik zonder te weten
Bent gestopt met die strijd
Met het willen overleven
Omdat ik zonder te weten
Ooit in een moment
Toch heb gekozen voor de echte rijkdom des levens
Het leven van liefde en plezier met alles om mij heen
En een strijd?
Soms een traan of een boos gezicht
Dat zal altijd blijven
Niet als schande maar als rijkdom
Dat je alle emoties heb
Omarmt als van je zelf
Die je alle samen heel doet maken
En terwijl ik in de stilte bent verdoofd
Verbanden ziet die ik nooit heb ondervonden
Maar vanzelf gaat komen in je leven
Als je wilt
Het durft te omarmen
Gaat er weer een traan komen
Steeds meer
En als ik alles toe laat
Tot mij laat komen
Is het weer die stem
Nee, velen
Opa
Terwijl ik op staat en even versuft om me heen kijk
Zie ik de lieve blik van mij Vrouw
Die mijn dromen wel herkent
De tranen eerst een beetje van verdriet
Gaat weer verder met de pracht van de dag
Dat wat alles compleet maakt
Van de strijd geboren te worden
In de vrede van de dood
Met het verhaal
Wetend
De lach
https://www.youtube.com/@w.o.l.1332
Reacties
Een reactie posten
Een reactie zou mooi zijn...