De weg naar stilte
De weg naar stilte Langzame treden vooruit Is het telkens een te vlug leven In een te snelle wereld Overal om mij heen Heeft de stilte nu zijn intrede gedaan Wandelend vooruit Bewust van elke stap Luister ik nog even aandachtig Naar het langzaam dimmend geluid Donkerbruine tot rode bladeren Vallen op de grond Waar ik knisperend op loop Is het wat ik alleen nog horen kan In een landschap dat zich langzaam verandert Vol van leven zoals het was Naar de komende koude overal Stap voor stap ken ik de route Op een weg die ik in dit leven nimmer heb bewandeld Tot ik opeens aan het einde van de route ben gekomen En verward nog naar achteren kijk Terug naar de vallende bladeren De laatste tonen van de natuur Die ik nu eigenlijk opeens mis Maar ondanks de opbloeiende romantiek En het omarmen van de gouden glans Waar mijn levensweg zich eindelijk naar gevormd heeft Ben ik net als dat vallende blad Een dank aan het volle snelle leven Dat nu overal als dank in mijn hart glanst Is het ook