Gedicht van vroeger: Waarom
Dwarrelende
blaadjes omlaag
Op de grond
waar ik loop
Kleuren verschieten
Alles wordt
kaal
Een nieuwe
periode komt weer
Treurnis omvat
mijn denken
Alles is geweest
Nu slechts
een einde
De grote onzekerheid
De wind komt
op
Laat de blaadjes
dansen
Met mij in
het midden
Alles danst
Het leven ademt
Eekhoorns flitsen
in de bomen
Met nootjes
vol in hun schuilplaats
Een glimlach
tovert mijn zware denken weg
En ik dans
mee met de wind
Met de bladeren
om me heen
Het moment
van nu is een anker
Voor het voedsel
van mijn ziel
Als de bladeren
op de grond
Het voedsel
is voor het bos
Zijn de seizoenen
als mijn ziel
Verdeeld in
fases
Met Gods plan
als architect
Hoef ik niet
meer te vallen
In angst
Want God weet
waar
En door te
geloven
Is het straks
de verlichting
Die laat zien
Waarom
worldofflove.wol@gmail.com
Reacties
Een reactie posten
Een reactie zou mooi zijn...