Ik kan het niet alleen (XI)

Ik kan het niet alleen (XI)

In het leven zijn vele wegen en vaak lopen de levenspaden die wij bewandelen dwars door elkaar heen. Nemen we een andere route, of bouwen we zelf een eigen weg. Meestal bewandel je dezelfde route als die van je ouders. Hoe je ook je best doet met laten zien dat je onafhankelijk bent en niemand nodig heb. Dat je het beter weet dan de rest, in de puber fase. Ook dit is gewoon een natuurlijke stap die nodig is om van kind naar volwassenheid te komen. Maar ondanks dat we dan in die fase heerlijk eigenwijs zijn en het wel anders doen, op een eigen manier. Zal je zonder dat je er erg in heb in je volwassen leven dezelfde weg behandelen. Alleen in andere tijden en eigen momenten, waardoor we denken een eigen route in het leven te hebben gekozen. Maar toch dezelde gaan. Er zijn vele wegen in elk bestaan, ondanks dat die door elkaar lopen, of nieuw gemaakt worden. Is het vaak dezelfde route voor jouw, die je overneemt. En of dat slecht is of een goede keuze, is afhankelijk van wie er loopt. En wat in dit leven je doelstellingen zijn. Het is noch fout noch goed. Net als het gegeven dat er geen goed en kwaad is. Alleen wat de massa aanneemt als algemene regel. Of dit nu je ontwikkeling als mens wel of niet in de weg staat dat maakt niet uit. Want dat is de vrijheid die wij hebben gekregen met zijn alle, en dat is de vrijheid van zelf keuzes kunnen maken. En dat je vroeg of laat erachter komt dat elke keuze een gevolg zal hebben. Voor je omgeving maar vooral jezelf. Of dat positief is weet je pas later. En hogelijk nog op tijd voor als die gevolgen niet de juiste zijn. Zodat je er nog iets aan kan doen. Daarom is groei en ontwikkeling noodzakelijk in hoe het leven echt is. En niet slechts de illusie die politiek, geloof en maatschappij ons toont. Daarom blijft de grootste uitdaging om los te durven laten, en zelf  te leren zien en denken! Want het is net als in een puberfase, maar dan ons leven lang. Dat we het zelf het beste weten en beslissingen nemen. Terwijl dat vaak niet uit ons zelf komt dan wel. Vrijheid van keuze hebben betekent namelijk niet dat je dat bewust toepast. En zodra je het lukt dit bewust toe te passen, zal dat kansen bieden om geestelijke en materiële rijkdom en succes te bereiken. En niet als een geschenk van buiten af, maar juist vanuit jezelf, waar het al die tijd al was. Maar niet ontdekt is.

In mijn reis die ik neem, is het altijd goed om soms een zijpad in te gaan om alles waar je nooit bent geweest te ervaren. De omgeving waar we in leven is een spiegel tot je eigen persoonlijkheid. Leer je van andere leer je ook iets over jezelf. In de pad die ik nu neem, zie ik een kronkelend pad, vol met oude Berken en lang gras. Verdwaalde wilde bloemen geven een aangemaakte geur, en vogel geluiden verstoren op een mooie manier de stilte, samen met de wind. Hoe zwaar een toch is in het bestaan, je moet altijd de tijd nemen om te genieten. Natuurlijk als je veel geld heb om te besteden kan je in dit bestaan ook meer. Als je amper geld heb, het een gevecht is om rond te komen. Neem je vaak niet de tijd om te genieten om mooie plaatsen. Mooie plaatsen zijn er niet om  naar toe te kunnen gaan is de gedachten. En om er toch even niet aan te denken, de sleur van alle dag. Feesten we met de buren, dag in dag uit in dezelfde straat, met hetzelfde uitzicht. Want we moeten wel werken en er is geen geld om iets te doen. Want wat moeten we doen zonder geld, is meestal het geluid. Natuurlijk is er een te groot verschil tussen rijkdom en armoede. En is er een verschil tussen mensen die hun best doen en die dit niet kunnen doen, of niet willen. Maar hoe je bestaan ook is, schoonheid is overal te vinden. Maar dan moet je het wel zien. Ga naar een park in de buurt, waar je meestal hard voor bij gaat, omdat je zit te schelden op honden, drollen en spelende jeugd. Die net voor je voeten dwarrelen. Met je hoofd net boven water zijn dit de momenten waarin je even je gevoel van wanhoop te uiten naar andere om je geen. En de mensen met te veel geld, die lopen hier niet. Zijn in plaatsen waar niet iedereen kan komen. Ervaren niet het gevecht om te kunnen bestaan bij de meeste. Vele wegen die ook vele werelden herbergen in ons bestaan. Met elke wereld een ander beeld naar de maatschappij en ons zelf. En daarmee ook hoe ons gedrag is, en waar we voor kiezen. Want als voorbeeld dat park waar je in loop. Kies een moment uit dat het rustig is, die is er altijd. En in plaatst van de ellende van alle dag bekijkt de natuur eens goed, die dicht bij je huis. En sta toe dat je de pracht van het leven ziet, overal. En kan je dit niet, doe dan net alsof. Puur om grenzen proberen te verleggen. Net zo lang en vaak tot je het eens echt lukt om een pracht uit jezelf te zien. Want zodra je open staan voor de schoonheid buiten je, dan pas ontdekt je de schoonheid in je. En die is er, bij iedereen. 

En als we barrières weten af te breken en schoonheid buiten ons en in ons toelaten. Dan zal ook onze kijk op het leven veranderen. De weg vol strijd waar je op loopt, die van vroeger is gevormd en gemaakt als route. Zal er anders uit zien. Omdat je dan de kracht ontdekt in jezelf. Om niet alleen anders te zien. Maar dat ook hetzelfde kan met je gedrag, en wat je aantrekt of juist altijd af heb gestoten. Zonder dat je er bewust van bent. Maar is allemaal is gebonden aan de vrijheid om zelf keuzes te maken. En daarom is stap 1 altijd bewust worden van die vrijheid. En als je daarna verder durft te kijken dan je ooit heb gedaan. Los weet te laten om juist ruimte te maken voor iets anders. Dan zal je zien dat de weg waar je al die tijd op liep, een andere route kan nemen. 

Ik loop al een tijd in de schoonheid om men heen. Ontdekt steeds weer mooie bloemen die ik nooit heb gezien. Of vogels die ik nooit had verwacht, met mooi gezang. Alsof een koor van natuur een optreden geeft. Al wandelend zie ik een huis, het lijkt wel een sprookjes huis. Er staat een bord dat de toegang open is. Ik sta stil en weet even niet wat ik moet doen. Mijn reis vervolgen, of verder in dit prachtige bos. Of toch een kijkje nemen in dat onbekende? Omdat ik gekozen heb voor deze reis ga ik toch naar het huisje toe en stap ik voorzichtig naar binnen. 

Hoe klein en schattig en ook oud het huisje eruit zag buiten. Hoe groot van binnen. Ontelbare kamers overal. Sommige in het donker en andere vel verlicht. Alle kamers hebben een andere deur. Een heerlijk dik tapijt maakt het lopen een genot. Ik zie zoveel om me heen. Beelden van mensen, maar ook van dieren of zelfs voorwerpen. Allerlei kaarsen met verschillende kleuren en omvang. Een ouderwetse platenspeler die onverwacht heerlijke muziek laat horen. En wel meer dan een, afwisselend met schalen, fruit of snoep. Met kannen drank afgemaakt. Een pracht en een praal waar ik graag door heen wil blijven lopen. En even doe ik dat ook, om te drinken en te feesten. Om te eten terwijl ik naar kunstwerk zit te kijken. Tot ik stil staat bij een donker paarse deur, met een gouden knop. Waarom weet ik het niet maar die deur trekt mij aan. Terwijl ik er naar toe loopt, ben ik me bewust van de tijd die voorbij is gevlogen zonder dat ik er erg in heb gehad. Schamend loop ik door, want ik dacht altijd wel bewust te zijn van de tijd. Ik zie nog steeds geen persoon, klopt toch eerst aan de deur. Niemand doet open, maar terwijl ik klopt, opent de deur vanzelf. In de ruimte die ik betreed, kom ik in een mooie kamer waarin alles donker paars is, afgewisseld met licht paars. Zowel de meubels en aanverwante, als het licht wat overal net anders schijnt. Maar dat is nog niet alles waar ik me over verwonder. 

Er zijn nog vijf deuren in de kamer met op elk een label geschreven. Ik ga er naar toe om te kijken wat er staan. Een kamer heet 'Keuze 1' en de ander heet 'Keuze 2', gevolgd door 3,4, en 5. Aparte namen. Hoewel het onderwerp van keuzes me inmiddels wel bekend is. Ik open 'Keuze 1' en de ruimte die ik ziet, speelt af als een film, waarin sommige momenten heet snel gaan en andere normaal. Ik zie een baby geboren worden die door lieve ouders als een mooi geschenk blij aannemen in het bestaan. Ze hebben het zeer goed, ze willen en kunnen hun kind veel geven. De ouders zijn niet altijd rijk geweest, dat hebben ze te danken doordat hun ouders in het vroege bestaan niets te besteden hadden. Maar stil zitten deden ze niet, ze gingen beide hard werken. Met hun eigen kracht, maar ook geluk. En een goede omgeving waar ze vooruit gang konden vinden kregen ze het steeds beter. Tot ze rijk waren en het leven nog meer ging lachen omdat ze een kind kregen. De film die ik zag, ging sneller en sneller. Zag beelden flitsen en dat het kind ouder werd en in rijkdom bleef leven. Elke kamer gaf eenzelfde film met dezelfde ouders die een kind kregen en er blij mee waren. Elke geboorten is (en zou) ook een moment van liefde. Maar elke kamer had net een andere film. Want in een kamer hebben de ouders niet het geluk gekregen om een beter bestaan te krijgen. Omdat de omgeving anders was en daarom brak hun doorzettingsvermogen of af. Waardoor ze geen succes gingen behalen. Een kamer met delfde armoede, maar dan dat het kind wel geluk kreeg en een beter leven kon krijgen. Of dat het kind wel in rijkdom geboren werd, maar nooit de andere kant van het leven wilde zien. En daarom op een niet leuke manier zijn leven verder ging leiden. Of zelfs op een later moment zelf in armoede kwam. In  een film kreeg hij ook weer kinderen, maar bleef hij in armoede. En in de andere had hij juist wel succes gevonden. Al gauw zag ik meer dan vijf deuren, het werden er al gauw meer. Wat duidelijk naar voren kwam Is dat onze keuze die we in het leven hebben. En dat hoe goed we het hebben, nooit ons bewustzijn moeten sluiten voor de andere kant van het leven. Dat het ook anders kan. En natuurlijk kan je als een persoon niet de wereld redden, alleen kan dat niet. Hebben we elkaar nodig. Maar het is wel belangrijk dat we leren dat we zelf keuzes hebben. Ook dat we altijd het bestaan moeten zien, niet waar we verstopt in leven. Maar waar we met zijn alle in  bestaan en juist met al zijn verschillen. En dat je altijd open probeert te staan voor schoonheid. Eerst buiten je en later in je. Zodat je niet denkt dat je levenspad al voorbestemd is, waarin je geen invloed meer heb. Behalve vechten om te overleven. Open je voor de schoonheid in het leven en open daarmee je ogen. Om de kracht te hervinden die er al is. Of je in dit leven nu rijk of arm bent. Een betere wereld waarin we balans zoeken met elkaar heeft iedereen nodig. Maar dit is onze keuze.

worldofflove.wol@gmail.com