Ik kan het niet alleen (XII)

 

Ik kan het niet alleen (XII)

Het aanzien van levensaspecten blijft altijd een bijzondere emotie om te ervaren. De verhaallijnen van hoe mensen die volgen, de keus die gemaakt worden, maar ook doorgegeven worden sinds je geboorten. Bepalen veel in het vervolg van je levensreis. Dit gaat dieper werken dan mensen vaak realiseren. Want wat is de afkomst van je ouders? Niet perse alleen in de religieuze zin of die van de politiek. Maar dit kent zoveel diversiteiten dat het niet met een woord te beschrijven is. Want de kansen die je mee krijgt, is mede afhankelijk hoe je als baby ter wereld komt. De ouders hebben een goede afkomst kunnen veel geven, geeft al meer mogelijkheden. Dan iemand wiens ouders niet of haast niet te besteden hebben, om elke middel om te leven een strijd is. Dit betekent niet dat geld geldend is of je succes krijgt in je leven of niet. Want het hangt af hoe het kind reageert op de rijkdom of juist de armoede. Maar ook of je in je karakter doorzettingsvermogen heb en de wil om succes te krijgen. Of dat je ervoor kiest om je voor nergens in te zetten. Of je open mindend bent, en naast de groei van je opkomend leven. Ook je innerlijke groeit. Of je positief ingesteld bent, ook in tegenslagen. Of juist om elke situatie die lastig is gelijk kiest om negatief te zijn. Op te geven en het niet aan willen gaan. En dat heeft niets te maken of je ouders nu je in de wereld verwelkomen met veel of weinig of geen vermogen. Dit hangt af van elk individu. Natuurlijk in grote mate hoe je ouders of voorvaderen het bestaan hebben gemaakt. En dit generatie op generatie doorgeven. Want je krijg veel mee van je familie, vaak meer dan jezelf besef. En ook verder terug dan een generatie. Maar natuurlijk ook de mensen die je in je leven tegenkomt hebben allemaal invloed. Of ze nu vrienden voor het leven worden; of vijanden. Of toevallige ontmoetingen. Dit heeft allemaal invloed op hoe je als mens je verder ontwikkelt, en je leven zich verder vorm geeft. In het krijgen van succes en persoonlijke groei. 

Of dat je stil staat, of spreekwoordelijk verdringt in de modder van de strijd. En dat je daar niet uit kan komen. Of dit nu bewust kiest, geweld en strijd naar andere (ofjuist naar jezelf). Of heb moeten doorlopen van geestelijke en/of lichamelijke negativiteit. Is ook gebonden aan de oneindige diversiteit. In die zin is persoonlijke groei ook  uniek en persoonlijk. Ondanks dat we te maken hebben met zijn alle, is dit een reis die uniek is. Net als een sneeuwvlok met zijn mooie vorm, die voor je het weet. Verdwenen is en van vorm veranderd. Zal ons leven ook sneller van vorm veranderd zijn dan we vaak in het vroege stadium van het bestaan beseffen. Als opkomend in het bestaan is je gevoel vaak gebonden aan een tijdloosheid. Je denkt dat alles tijdloos is en je een heel leven nog te bereiken heb. Waarin je nu geen zorgen hoeft te maken, want de tijd daarvan is er genoeg. Tot we op ons sterfbed wakker worden met het besef dat er eigenlijk te weinig tijd was en ook goed is besteed. Waarin de zeldzame ouderen in een verlichtend moment nog voor het sterven erachter komt wat hij had kunnen bereiken, en er nog iets aan wilt doen. Is het de tijdloosheid van de jeugd die vergeten wordt in het bestaan van de volwassen mens. Dit midden in het leven aan de verplichtingen werkt van de maatschappij en zelfs ook voor een geloof. Alleen werken maar weinig in die tijd ook aan hun eigen ik. blijven mensen op hun zelf gekozen weg verder hun bestaan leven. Waarvan er zelden een weg is die men zelf kiest maar onbewust verder loopt wat voor hun gevormd is. Door ouders, familie en de maatschappelijke structuur waar ze in zitten. En hoe hun gedrag daarop ontwikkeld. Dit zijn allemaal bouwstenen waar we onze levensweg mee vormen. 

De wegen die we lopen zijn al generaties terug gevormd en zetten wij voort. Ondanks de illusie van vrije wil. En wat zou loslaten van ons denken dan te maken hebben met het kunnen krijgen van persoonlijke groei, liefde en rijkdom. Dan ons beperkt bewust zijn de kans krijgt op een hoger niveau wakker te kunnen worden. Waardoor we echt voor het eerst zelf zien en zelf denken. Waarom zou los laten doen een oplossing zijn? Zolang we de zin er niet in zien en het zelf beschermingsmechanisme van de gekozen levensroute blijven volgen. Die allang gevormd is en de illusie je wilt blijven tonen dat je zelf invloed heb. Zal je nooit echte invloed krijgen. Overwin je nooit jezelf, het bestaan wat gevormd wordt door het verleden. Waar jij reageert hoe dat in de gevormd is door bijna altijd andere. En dit is ook altijd een combinatie van je ouders, systemen, geloven, de maatschappij waar je in leeft. Kent net zoveel diversiteit, oneindig veel. Is een onderdeel van jouw levensreis. En iedereen is qua energie uniek in het bestaan en de daarop komende groei ook. Geen boek of goeroe kan succes voor jouw halen. Alleen een wegwijzer kan het  zijn zodat je bewuster bent van de route die je neemt, of kan nemen. 

Je kan je bewust zijn van dit gegeven, of dat je een reis bent begonnen om het te leren je open te stellen, en je succes en persoonlijke groei wilt bereiken. Maar het zien van mogelijk verschillende aspecten van een persoonsleven in een bestaan. Het zien van de effecten die het heeft gehad, of kan krijgen. De emoties die op alles reageert, of juist niet. Dit alles kunnen zien door je open te stellen voor een ander zijn verhaal. En dat structuren zien in kamers die open gaan, maar daarvoor gesloten waren. Is heftig omdat je dan bewust wordt van de verschillen in de wereld. Hoe mensen daarop reageren naar de ander. En als je niet sterk genoeg bent je leven verder laat bepalen door de reacties van andere. En niet alleen dat je je leven laat bepalen door je ouders. Of je gedrag op situaties die zo diep verankerd liggen dat ze mee zijn gekomen vanuit je genen. Zonder dat je het besef heb reageer je op het leven, en vaak niet vanuit je eigen ik. En de omgeving bepaald de uitkomst hoe je levenspad zich verder ontwikkelt. Dit gebeurt naar jouw reactie en kijk op alles. Waarin je kijk gevormd wordt door al die aspecten, behalve door het moment van nu wie je op dit moment bent. Het zien van situaties buiten bij andere, helpt ook dat je dan eindelijk een keer naar jezelf ontdekt.  Welke mogelijkheden je nu toelaat. En wat je echte potentie kan zijn om levens succes te kunnen halen. Want dit kan altijd voor iedereen. Het denken van  niet heeft vaak niet de oorsprong van nu, je eigen leven. Dat moeten we eerst beseffen voor we verder kunnen gaan op onze eigen weg, in plaats van die door andere gegeven is.

In het huis waar ik in gekomen bent tijdens mijn reis. De ruimte met vele deuren, daarin koos ik voor een paarse deur met daarin weer vele paarse deuren. Die elk mogelijk pad toont die kan komen, of juist niet. Door juist de diversiteit in je levenspad evenals je unieke eigen ik en je omgeving. Dit zien gaf me veel emoties, ook emoties waarvan ik niet dacht ze te hebben. En voor een levensverhaal van andere? Of toch als spiegelbeeld wat weer op mij kan slaan. De weg kan ik nemen uit het huis omdat ik dit nu niet meer wilt verder zien. Of ik kies ervoor om toch verder te gaan kijken. In andere ruimtes die nog niet getoond zijn aan mij. Omdat de ruimte groter is dan ik nu erin kan kijken. Ik beslis niet gelijk, zitten op een bank kijk ik om me heen. Nu zie ik pas de andere ruimtes? Die had ik niet gezien, want de ruimte met de vele deuren, in oneindige kleuren, maakte te veel indruk op mij. Ik loop naar rechts want een ruimte zonder deuren lijkt me nu prettiger. De ruimte waar ik in bewandel, is als de kosmos. Sterren en schittering overal; alsof ik midden in de ruimte zweeft. Hoe verder ik de ruimte ingaat hoe meer er veranderd; want ik zie nu pas dat er spiegels zijn. Het lijkt op de ruimte, een sfeer tussen de sterren met oneindige spiegels. Nieuwsgierig als mijn aard is, ga ik naar een spiegel en kijk erin. Ik zie een man en hij kijkt me blij aan en vertelt:

"Geluk, mijn naam is Geluk en kijk eens in de spiegel van mijn leven. Je staat voor me huis, een vrijstaand huis met een grote tuin, niet alleen van voor en achter maar er helemaal omheen. Ik ben zakenman net als mijn Pa. Zijn zaak na zijn dood verder doorgezet en ik handel in goederen. Van alles of het voor je in huis is. Of in je bedrijf, ik lever alles. Nieuwste van het nieuwste en werkt het op een gegeven moment niet, dan wijs ik dit aan dat dit door de nieuwste ontwikkelingen komt. Wil je vooraan staan of achter blijven als een verliezer is altijd mijn motto en dit helpt bijna altijd. Was me Pa, maar in leven, want nu is het nieuws sneller dan het licht aan de andere kant van de wereld. Maar is het bereik ook groter dan ooit, alsof de wereld kleiner is geworden. Maar de winst potentie groter dan ooit."

Met een blijmoedige sfeer loop ik naar een andere spiegel. Hoop op meer mooie verhalen. Maar ik zie weer de persoon Geluk en hij kijkt anders dan in de andere spiegel, hij vertelt ook zijn verhaal:

"Mijn naam is Geluk, maar ik heb niets aan al het geluk in mijn leven. Ik moest namelijk mijn Vaders voetstappen volgen en ik het zakenleven een naam van succes krijgen. Maar ik wilde eigenlijk dierendokter worden. Ik vind dieren zo lief en leuk. Het idee dat ik voor hun kan zorgen als er nood is, geeft me vrede. Dat is de weg die ik wil lopen. Maar dit mag niet want ik moet mijn Vader niet teleurstelling geven. Dieren zijn maar onzin, ja goed voor op je bord. Lacht hij me vaak uit. En zelfs ook met zijn zakenmannen. Voor mijn Vader maar ook mijn Moeder (eigenlijk mijn hele familie) doe ik me best om harder te worden en zijn keuzes ook te volgen. Want hij weet het beter is al zo lang op deze aarde. Maar ik mis zoveel in mijn hart en voel me eenzaam. Iedereen ziet mijn rijkdom en geluk maar niet de eenzaamheid. Dat wat ik echt zelf wilde. Dus als ik alleen bent ben ik in stilte, bijna helemaal verdwenen. Om later in de buitenwereld het toneel weer verder te spelen. Zijn de tranen die niemand ziet het gehuil om de beelden die ik ziet hoe mijn leven had kunnen zijn. Maar nooit is geworden, en alleen omdat ik het toeliet."

Een steek in mijn hart. Dit was dezelfde persoon maar leek wel een ander? Snel ging ik naar de volgende spiegel met weer dezelfde persoon maar met een ander verhaal: 

"Ik ben zo boos, alle ellende iin de wereld! Ik zit in mijn auto, nieuwste van het nieuwste maar dat maak mij niet uit. Doet me niets! Hoor je! Niets! En ik race erin over de vele wegen. Veiligheid maakt mij niet uit. Reed net een konijn dood, of was het een kat? Ik weet het niet meer maar kapot kunnen ze allemaal. Bijna een oma met haar kleindochter aangereden. Ze hadden geluk, kreeg op tijd de zin om hun uit te wijken. Maar ik ben zo boos ben zo boos. Ik wil dit allemaal niet wilde altijd mijn leven anders. En nu zit ik in deze hel en kan er niet meer uit. Waarom ga ik verder? Maar zo het einde van de race ben ik bij het cafe, ga ik zuipen en neem ik alles wat je beter niet kan nemen want gvd....."

De negativeit werd erger en erger en kon ik niet meer aan. Ik trok me weg van die spiel maar botsen tegen andere. Zag beelden van een Moeder die een groot gezien kreeg. Zag een persoon die vanuit een ander land is gekomen. Zag zoveel dezelfde personen in vele spiegels met verschillende manieren hoe ze een zelfde leven volgde maar elk met een eigen waarheid en emotie. Ik rende de ruimte uit, wilde weg van dit huis en weet niet in hoeveel verschillende kamers ik door ging maar uiteindelijk was ik buiten gekomen en lag ik in het gras. Hoelang ik bleef liggen weet ik niet, leek alsof ik verdween in het gras. Tot ik op gegeven moment Iemand bij me zag. Samen met alle andere. Die liepen met me mee dat is waar, maar was ik helemaal vergeten. Ze hielpen me weer met staan. Tot een bekende stem vroeg of hij mee mocht lopen op mijn reis. Ik zag Geluk, niet in een spiel maar levend voor me? We hebben open met elkaar gesproken, wij allemaal. Uiteindelijk heb ik ervaren dat het zien van emoties van andere hoe een leven kan gaan, of juist niet. Vaak bepaald wordt door je omgeving, in plaats van je eigen hart. En het open stellen om hier bewust van te kunnen raken. Zal niet gelijk een geluksgevoel geven. Omdat de vele deuren in je hart gesloten waren. En nu opeens open gaan, verhalen vertellen op oneindige manieren. Maar dan van je eigen hart. In plaats van alleen andere. Want door echt te luisteren naar andere, dan leer je pas om te kunnen luisteren naar jezelf. En ook al denken de meeste dat ze dit wel doen. Weinig mensen, net als denken en zien, luisteren naar zich zelf.

worldofflove.wol@gmail.com