Ik kan het niet alleen (XIV)

 

Ik kan het niet alleen (XIV)

Hoe verder mijn reis gaat, hoe sneller het landschap steeds veranderd waar ik mijn reis door heen maakt. Hoe mooi was het om aan het begin van de reis toe te geven dat je het niet meer alleen kan. En prachtig was het om inzichten leren kennen. Maar was ik al zei, is dat theorie een groot verschil is dan het zelf meemaken. Of je open stellen en het in andere durven zien. Dat dan ook het besef komt dat hoe verschillend we ook zijn, en uniek in de wereld. In onze strijd, overwinning, kracht en ook angst we allemaal dezelfde weg lopen. Met net een ander beeld van het leven om ons heen, en de liefde in ons hart. 

Het eerste wat belangrijk is waar je als persoon bewust van moet raken is dat je het ervaart zelfstandig te denken. Dat je bewust naar jezelf en de werkelijkheid is. En dat de wereld zoals je die ervaart de realiteit is. Helaas is dit alles een illusie waar we allemaal in zitten. De heen op een verlichter niveau dan de ander wellicht. Dat is juist het pad van leven waarop we lopen, waarom we er op lopen. Of als soort meer zelfbewuster te worden. Waarmee je met de eerste stapjes, loslaten en zelf leren zien, een begin is. En als je dan de reis toch begint route van je reis bepaald. Ontdek je dat de route die je tot nu toe geleefd heb, door andere voor je al was gemaakt. En je die alleen maar vervolgt, met dezelfde levenshouding en zicht die je denkt eigen te zijn. Maar die alleen via de genen bij jouw is gekomen, of door het kunstmatig klimaat waar we in leven. Wat gevormd wordt door Geloof en Politiek. In allerlei systemen die door elkaar bestaan. Waar van je later moet beseffen dat je zelf het systeem bent, wij met zijn alle. 

De reis die ik nu loopt het hoogtes gehad en dalen. Een gemoedtoestand van emoties die ik zo prachtig vond en nooit ervaren. Evenals pijn en weemoed, het haast niet meer kunnen aanzien van de verschillen in de wereld. De extreme kanten waar we apart in blijven bestaan. Om het liefst van eigen overtuigingen en verschillen de ander in oorlog te bestrijden. Wat geen grens kent, alles is toegestaan. In hoeveel systemen wordt de naam liefde gebruikt terwijl het uiteindelijk alleen om strijd gaat, de ander te overwinnen als een gekozen weg. En alles draait om het gebruiken van de eigen keuzen. Want het ontwaken is een keuze, het is niet goed of slecht. Welke keuze je ook maakt. Dat we via genen op natuurlijke wijze informatie doorgeven van generatie op generatie is niet slecht. In tegendeel dat is onze natuur en moet je niet zonder willen. Maar het probleem is dat we niet bewust hiervan zijn, en stoppen met ons zelf als mens gaan ontwikkelen. Omdat we denken de wereld te zien uit ons zelf. Terwijl dat haast niet zo is, maar juist van een aangeboren gedrag met je geboren wordt. Dit is geen vloek of een straf. Dit is juist waarvoor we hier geboren worden. Omdat je als soort moet leren, omhoog moet gaan op de evolutionaire ladder. En je zelf de keuze behoud om dit aan te gaan, of nu nog even niet. 

Je leven leiden zoals hij is en gewoon je ding doen. Geboren worden en weer dood, een natuurlijke weg blijven volgen is niet verkeerd. Maar wat er altijd was, komt nu sneller de wereld in. Omdat onze wereld door technologie steeds kleiner wordt. En verschillen zijn er, steeds meer. Op je sterfbed komt vaak het inzicht, maar is dan te laat. Als ouderen heb je kansen om er nog iets van te maken, je bent nooit te oud om een reis naar je innerlijk zelf te maken. Maar ouderen worden meestal vergeten en opzij gezet. Mochten zijn na een leven hard werken al niet plots overlijden. Het als oudere mentaal wakker worden, en willen veranderen. Maar ook het inzicht krijgen dat je ondanks je harde werken in het leven. Je alleen bent en niet gehoord en gezien wordt. Is een hele harde les. Wat steeds vaker gebeurt, want als we communiceren. Antwoorden we alleen met ons eigen verhaal. Echt naar elkaar luisteren en proberen elkaar te begrijpen zit er haast niet meer in. Ja misschien met een commerciële masker waar je kracht en overwinning van buiten wordt aangeboden. Terwijl het altijd al in je zet, dan wel slapend. Zorgt ervoor dat na een kleine vreugde niet alleen je portemonnee leger is, maar ook je vertrouwen naar andere. En de liefde in je hart.

Op mijn weg heb ik vrienden leren kennen  en hun verhaal, Niemand, Iemand,  Angst, Twijfel, Verdrietig, Wanhoop, Verdwaald, Blind, Geluk. Zonder de acceptie van deze vrienden kon ik haast al niet verder en gaf ik het bijna op. En doordat ik er voor open staat weet ik dat ik meer vrienden zal ontmoeten. Omdat emoties divers zijn, net als je persoonlijkheid en daarmee gekoppeld gedrag. Evenals je kijk op de wereld en naar binnen in je als persoon is divers. Een persoon heeft nooit een persoonlijkheid, juist meerdere. En hoe je dit in balans brengt en er bewust van wordt. Is mede bepalend in hoe verre je succes in het leven kan bereiken. Want de extreme kanten in de wereld, zijn maar losse onderdelen die afzonderlijk nooit een blijvend succes kunnen behalen. Omdat juist beide kanten een waarheid bezitten en toenaderen, de weg naar balans. Begint om de waarde in de ander te leren voelen. Als verschillende delen van het bestaan niet in evenwicht zijn zal er toch nooit Balans komen? Een betere wereld voor ons alle. Iets wat niet heel is kan nooit een eenheid zijn. Daarom moeten we leren luisteren naar de ander. Begrip en waarde geven zodat je het ook ontvangt. En we dan aan een beter leven voor iedereen kunnen werken. En we foute systemen en geloven durven om te vormen tot iets positiefs. Omdat er machthebbers zijn die regels voor de wereld maken. Maar die alleen kunnen bestaan omdat wij het toelaten met zijn alle. Want wij zijn het systeem. 

Als  je midden in het leven bent gekomen is er ook haast geen tijd om hier bij stil te staan. Je moet werken voor jezelf en eventueel voor je gezin. Inkomsten is nodig in deze steeds voller wordende wereld. Waarin ook voedsel nu in nood dreigt te komen. Dus die oorlogen, zolang 'onze' maar wind is er vrede. En is er geen werk, dan is er ook geen zin om aan jezelf en de wereld te werken. Open te staan voor andere in plaats van gesloten te blijven heel je leven. Om misschien een paar mensen na. Waar je lekker mee gaat feesten of reizen. In ieder geval veel plezier omdat de tijd al zo snel gaat en de groei aan verantwoording groter blijft worden. En als we in de wereld kijken. Kennis maken met veel verdriet. Milieuvervuiling, luchtverontreiniging, maar ook aan vergrijzing, of drugsoverlast. Werkloosheid, criminaliteit, de druk van vergrijzing op de zorg en uitgaansgeweld. Rechtsstaat: Georganiseerde criminaliteit drukt op democratische rechtsstaat. Jeugdcriminaliteit daalt, maar zorgen over bepaalde groepen blijft groeien. En dat is alleen in het eigen land.  Wereld wijd is er meer te vinden. Toegang tot onderwijs over de hele wereld. Klimaatverandering. Ontbossing. Honger, schoon drinkwater en armoede. Schendingen van de mensenrechten. 

De bladeren die ik net zag vallen me de problemen waar je gauw aan denkt. Worden er meer met ook weer een bijna oneindige diversiteit. Het is logisch dat je als mens alleen hier niets aan kan doen. Want alleen is er haast geen weg te vinden waar je in kan gaan. Hoezeer je het ook wilt voor jezelf en je naasten. Dus dan werken we verder en feesten we blind. Wat hetzelfde is van als een ander commercieel wijsheid biedt, van buiten af. En je na een kort moment van vreugde toch wakker wordt met een kater. Waardoor je vertrouwen naar andere minder wordt. En je hart net als je portemonnee leger is geworden. Dit is hetzelfde effect als gewoon je werk blijven doen. En feesten met de vrije tijd die je krijgt. Hopend op succes en rijkdom? Of dat we het doen voor onze kinderen, hun toekomst? Zolang wij als systeem dit alles toelaten zal er niets veranderen. Worden we hier ook later wakker van met een kater. Waarin onze waarde net als onze liefde is verkleind. En als we dan wakker zijn geworden is het meestal te laat. En nu niet opstaan kan ik wel begrijpen. Je wilt je leven blijven leven en wat kan je als persoon alleen. Maar sta op en open je zelf voor de ander, zodat men ook jouw verhaal zal worden herkend. Sta op en ondervind die reis. Dat hoeft niet in de wereld te zijn, ver van je bed. Dat kan al beginnen in je eigen hart. Sta op en geeft toe. Ik kan het niet alleen, daardoor open je je hart voor juist anderen. Dan zal je op je reis niet meer alleen zijn. Omdat we uniek zijn als persoon, maar met dezelfde kijk naar de wereld en ons zelf. 

worldofflove.wol@gmail.com