Ik kan het niet alleen (XVIII)

Ik kan het niet alleen (XVIII)

Soms is het belangrijk naar je emoties te luisteren. En soms is het belangrijk om naar je vrienden te luisteren. En wellicht spreken je emoties samen met je vrienden. Je hart laten spreken is altijd op zijn tijd belangrijk om geen emotionele of rationele verstoppingen te creëren. En in dat traject wat je doormaakt, of het nu heel luchtig is of zwaar beladen, kan je tot toevallige situaties komen. Die direct op dat moment van waarde blijken te zijn. En meestal ervaar je pas de waarde achteraf als de storm van emoties de stilte heeft bereikt. En soms even niet in stormen van gevoelens leven, zweven van situatie naar situatie. Wordt vaak vergeten, maar is en blijft ook iets wat je niet moet vergeten. Juist als je op een kruispunt van het leven bent beland waarin alles tegelijk komt, maar je toch een richting, een keuze, moet nemen. Op dit moment, na alles wat ik meegemaakt heb. Ben ik stil maar keer ik niet in mezelf terug. Nee, ik stel me open voor mijn vrienden die mee zijn op reis.  

Geluk: "Zullen we die richting in gaan? Ik weet dat jullie hem niet opvielen, maar ik zag het direct. Vandaar dat ik even er vandoor ging. Maar nu ben ik terug om jullie mee te nemen, het te laten zien. Kijk eens als we van het pad af gaan en naar rechts lopen komen we in een paar minuten in een apart stuk van het bos. Geen harde wegen, maar heerlijk zacht van zand, met aparte bomen waar de zon mooi door heen schijnt. Er loopt niemand daar, het is zo rustig. Er groeien zelfs fruit bomen net langs een beek met helder mooi bron water. Vol vissen vergezeld met mooie vogels, die je normaal niet ziet. Maar nu in overvloed een feest van leven veroorzaken. Toen ik er langs liep schrokken ze niet maar bleven vrolijk hun eigen ding doen. Een plezier om naar te kijken".

Angst: "Onbekende wegen spontaan opzoeken is dat wel slim? Is het slim om ergens heen te gaan zonder dat je precies weet wat er gaande is? Straks lijkt alles wel ideaal, maar word je wakker in een nachtmerrie. Is het fruit wat je wilt eten giftig. Of zijn die vogels die niet bang zijn juist erg agressief. Ik loop liever het bekende pad, waar iedereen al op gelopen heeft. Dan om iets nieuws op te zoeken. Waarom zou je in je reis bewust iets willen ondernemen zonder dat je weet wat de uitkomst zal zijn? Waarom zou je daarvoor kiezen. Ik adem, eet, wandel en slaap. Elke dag hetzelfde, wat dan weet ik waar ik ben. En weet ik wat er komt. Andere wegen in slaan omdat dat zogenaamd nieuwe ontwikkelingen zou geven die heel mooi kunnen uitpakken? Ja kunnen, maar wie zegt dat het zo zal zijn?"

Moed: "Natuurlijk weet je nooit of het geen je onderneemt positief of negatief zal uitpakken. Neutraal kan ook het hoeft niet per se of de 1 miljoen te zijn of totale bankroet. Nee hetgeen wat je als nieuw onderneemt kan ook ervoor zorgen dat alles hetzelfde blijft in je leven. Maar dat je wel iets nieuws leert kennen in het leven. Of nieuwe ontmoetingen tegenkomt. Waar je niet per se hele bijzondere ontwikkelingen mee zal maken. Nee, gewoon om het een fijn te hebben, een leuk gesprek of wat dan ook. Als je moed ontwikkelt om voorbij je eigen grenzen te leren kijken Zal je het geluk kunnen vinden dat je iets tegen komt wat erg prachtig en plezierig is, een verrijking voor je bestaan. Het kan ook tegen vallen en teleurstelling bieden of erger. Maar vind de moed om juist daarin een persoonlijke groei te zien, zodat je in die strijd er uit eindelijk beter uit komt. Natuurlijk zal je angst voelen en kennen. Maar vind de kracht om dit aan te gaan. Want beter vallen en opstaan en af en toe groter worden. Dan stil blijven staan en nooit echt iets bereiken. Vind de moed in je, die is er wel. Maar je moet dit wel willen zien"

Teleurstelling: "Als ik zo naar jullie luistert, herken ik veel. Ik heb in mijn jeugd, en in de perioden van volwassen worden, een zwaar leven gehad. Ik had wel de kracht om verder te gang, maar ik heb zoveel verdriet meegemaakt, dat ik het nooit echt kon los laten. Ik had wel het geluk dat ik steeds op de goede weg kwam. Maar uiteindelijk nu ik volwassen bent geworden, en even in de gekte van het leven stil staat. Overzie ik wat mijn angst me heeft gebracht. Alleen maar teleurstelling omdat ik voor de buitenwereld me zelf voor deed alsof ik vrolijk en sterk was. Het leven aan kon, terwijl mijn hart nog steeds gebroken was. Ik uiteindelijk nooit mezelf was. Nu ik met jullie op reis bent leer ik zoveel. Ik ga in ieder geval mee op dat mooie onbekende stuk van onze reis. Wat we zullen zien is een vraag. Maar daar komen we vanzelf achter, zodat het nooit de vraag zal blijven. Maar een resultaat die zich in bijzondere belevingen zal uitdrukken. En of dit positief, negatief of neutraal is komen we vanzelf achter. En stel het is negatief of neutraal kan dat weer een begin zijn van een nieuwe ontwikkeling. Die juist mooi en zonder is. Maar wij pas kunnen ontmoeten als we eerst het negatieve en neutrale durven aan te nemen op ons pad".

Niemand en Iemand: "Ik was eerst niemand, net als Angst verstopte ik in de sleur van de dag. Liever de pijn die bekend is, dan een weg te begaan die wellicht voor vooruitgang kon brengen. En omdat ik alleen was niet gezien werd, kon ik ook nooit in discussie komen om uit mijn zelf gekozen isolement te blijven hangen. Waarin zelf gekozen pas later kwam, want ik werd in mijn jeugd buitengesloten van alles en iedereen. En natuurlijk omdat ik nergens gehoord en gezien werd, heb ik er maar bij neergelegd.  Maar ik heb eerst W.O.L. ontmoet die mij wel zag. En had het geluk dat ik Iemand tegen kwam waar ik veel van kon leren. Ik werd nu ook gezien en was niet meer een spook van de maatschappij. Natuurlijk moest ik huilen en verwerkte ik verdriet. Maar ik verwerkte het wel en de angstige dromen veranderde in moed. Nu groei ik pas echt goed. Natuurlijk zeg ik dat we allemaal erheen moeten gaan. Voor hetzelfde geld komen we iets moois tegen, het idee dat we daar niet voor kiezen zou alleen maar een teleurstelling geven als resultaat. En dat wil ik niet meer, nooit meer onzichtbaar maar een met de groep. De maatschappij. En natuurlijk zal ik soms Niemand zijn maar identificeer ik me ook als Iemand. En dat steeds meer, omdat ik de moed heb de strijd aan te gaan. En als eerste met mijn eigen hart"

Als je op het kruispunt bent gekomen in je leven waarin je een andere richting kan gaan. Heb je verschillende gevoelens daarbij. Of het nu bewust of onbewust is, in een oogwenk doorgenomen. Of een langere tijd ermee zit. Iedereen is uniek, zo ook dit soort momenten. Ik heb geluisterd naar de verhalen en herken en besef alle aspecten. Je leven leiden vanuit een enkele emotie of overtuiging is veilig. Maar wil je veilig blijven in je leven? Niet dat je gevaarlijke stunts moet uitvoeren en je leven maar moet gaan riskeren. Maar je wilt toch wel iets bereiken in je leven? Gewoon je alledaagse ding doen dag in dag uit is ook een beslissing. Maar maakt hem bewust en overziet het. Want vaak hebben we geen weet. Denken we vooruit te gaan terwijl we stil blijven in cirkels ons voort bewegen. Denken we een eigen mening te hebben. Terwijl negativiteit het alleen bepaald. En dan nog niet eens te weten of dit vanzelf is van dit moment in je leven. Of van vroeger, of zelf van je voorouders. Persoonlijke groei daarin zal je meer mogelijkheden geven je eigen levens succes te kunnen behalen. Dit hoeft niet per se materieel te zijn. En natuurlijk moet je op een goede plek in de wereld leven om überhaupt dit te kunnen aangaan. Maar als we op deze manier wel zelfbewuster worden, een mentale groei en ontwikkeling aangaan. Zullen we vroeg of laat regeringen, koningshuizen, geloof, gemeenschappen en mensen niet meer accepteren die openlijk voor haat, oorlog en vernietiging gaan. Dan zullen we van keuze veranderen. Opkomen voor ons zelf is opkomen voor de wereld. Systemen zijn we zelf, we accepteren dit allemaal. We accepteren het ongelijk, de oorlog, de ellende, de ongelijkheid. Wij allemaal. Ook om de mensen die er al iets aan doen om die maar niet te zien in de maatschappij. Onzichtbaar te laten maken door het systeem. 

Ik besluit de nieuwe richting in te gaan, enkele ogenblikken later loop ik over een heerlijk zandpad die kronkelend door een open bos loopt. Ik herken de fruit bomen, appels en peren groeien erin. Groot en machtig. Ik pluk een peer en sappig als hij is verreikt hij mijn smaak. Ik stop even bij de meer om mijn voeten in het water te baden. De vele vissen zwemmen nieuwsgierig om me heen. Het lijkt alsof ze nieuwsgierig naar mij kijken en verder zwemmen. Af en toe verdwijnt er een vis omdat een mooi reiger vlak bij me is wezen zitten en met andere aandacht in het water tuurt. De zon schijnt heerlijk op me met een klein briesje die net voor de juiste verkoeling zorgt. Ik voel me gewoon geweldig, zo fijn. De tocht die ik meegemaakt heb was nuttig maar wel zwaar en moeizaam. Nu genieten en de strijd vergeten. Het leven even laten zoals hij is, geeft me nieuwe energie. Is dit ook een van de tegenstellingen die juist bij elkaar horen, vraag ik me af. Dat ik pas vooruit gang kan krijgen als ik en de strijd met mij zelf aan gaat. Maar tegelijk ook de rust en de liefde van het leven accepteert. Terwijl ik langzaam op staat al denkend aan alledag. Loop ik over een zacht gras veld met mooie bloemen die met verschillende geuren mij lijdzaam verwelkomen. Tot ik een open stuk ziet met een zeer grote steen. Er staan verschillende mensen, ik dacht ik ben hier alleen? Hele gesprekken hoor ik in de verte en ik wil wel horen wat ze te vertellen hebben. Langzaam loop ik er heen, tot ik bij hun staat in hun kring. Ze waren zo in zichzelf dat ze me niet zagen. Ik besloot hun verhalen even aan te horen.

"Welkom in de club van tegenstellingen. Ik ben tegenstelling. Wij zijn tegenstellingen en niets anders dan dat". Er schoof een Vrouw naar voren die op de steen ging staan waar plaatst voor werd genomen. "Mijn ma zorgen voor me pa. Hij ging voetballen en drinken met al zijn maten, ma bleef thuis. Zorgde voor het huis en de kinderen. Wat een fijn mens is het die goed voor ons zorgde. Nu doe ik het ook en ik voel me zo blij met dit alles", Terwijl je met een blij gezicht de kring in keek kwam een zelfde vrouw bij haar staan op de steen. "Ik was ook zo, maar wat een rot jeugd heb ik er aan over gehouden. Me ma werd verwaarloosd, ze kreeg geen respect van der eigen man. Ze ging niet werken, enige werk was het huishouden en de luiers verschonen. Tot ze oud werden en niet meer naar der omkeken net als pa", Een derde Vrouw kwam er bij staan. "Mijn ma was ook een sloof voor der man, het gezin. Nee zelfs voor de hele familie waarin de vrouwen thuis bleven en de mannen naar God weet waar. Om dronken thuis te komen Ik was ernstig ziek en bijna dood. Ik overleefde het op een bijzondere manier. Ik ben zo dankbaar dat ik nu juist ook voor mezelf zorg. Ik wil goed zijn voor mezelf en een goed bestaan opbouwen. Geen sleur meer en me laten gebruiken. Ik wil respect ontvangen en geven. Pas als ik voor mezelf kiest en laat zien. Zal men mij op waarde kunnen aanschouwen". Het werd druk weer stond er een Vrouw bij met haar verhaal. "Dat lieg je! Ja je was bijna dood en je ging even weer voor jezelf kiezen, maar dat was maar even. Zodra je weer in je eigen ritme kwam, koos je er weer voor om een gebruikt en geleefd te worden. Net als ik! Maar ik zie het nu zelf in. Ik wil vechten om hier uit te komen. Maar ik weet niet hoe?". Met verbazing bekeek ik dit? Maar het werd nog drukker. Een man wiens vader overleden is aan een overdosis drugs, omdat zijn vader hem misbruikte. En hij met drugs dit kon vergeten, overleegd. Liet zijn zoon achter alleen in de wereld, met verdriet als erfenis. Een zelfde man stond op en was juist trots op zijn pa. Ja hij was verslaafd, maar koos ervoor om af te kikken. Voor zijn zoon er zijn, er iets van te maken. Niet te laten bepalen met zijn bedrag wat in zijn vaders ellende is gevormd en gebleven. Een zelfde man ging erbij staan maar ging schreeuwen. Dat hij nu net als zijn pa ook aan de drugs zit. Het hem niets uit maakt. Ook al heeft hij nu zelf een eigen zoon. Dit alles deed me even denken aan mijn eigen jeugd. Ik had verdriet omdat mijn moeder geen aandacht kreegt van haar moeder. Uit verdriet wilde ze maar aandacht van buiten af. Ze had zoveel aandacht te kort gekregen in der leven dat alles welkom was. Zelfs van een man waar ze in liefde mee trouwde, om vervolgens mishandeld te worden en verkracht. Waarin een blijf van me lijf huis er voor heeft gezorgd dat ik niet mee werd genomen naar mijn vaders land. Ik zag steeds meer beelden. Dat mijn moeder geen respect kreeg in haar leven. Ik er voor haar was maar op die manier niet mijn jeugd om een leuke manier heb kunnen beleven. Om tenslotte ook geen respect te krijgen van mijn eigen moeder. Ik vluchte wel niet naar een blijf van me lijf huis. Maar wel van haar invloed. Ik moest afschijnd nemen van mijn eigen moeder. Om juist mijn eigen hart te kunnen laten groeien. Me zelf op waarde te ontdekken. Die er pas echt kwam toen ik ouder werd. Deze reis ging bewandelen en zag dat ondanks mijn kracht. Mijn kijk naar andere nog van vroeger was. Door de daden van mijn vader. En door de keuzes van mijn moeder. Terwijl ik er aan dacht schrok ik wakker. Alle mensen van het veld stonden om me geen. In plaats van hun verhalen vertelde ze die van mij. Ik schrok ze hadden wel gelijk, maar wilde weg. Kon geen kant op en het werd een gevecht waarin alles om en op me gingen staan. Me wilde vasthouden en slaan, en de wereld even draaide om bijna in de vergetelheid te verdrinken. 

"Kom sta op W.O.L. ik ben hier alleen .Je heb een vrucht gegeven, zo mooi als je nooit gezien heb. Maar dit bevat stofjes die veel in je wakker maken. Die al je tegenstelligen toont in je leven. Het is belangrijk om dit te herkennen. Want tegenstellingen hebben we allemaal, dag in dag uit. Natuurlijk reageer je op je werk anders dan thuis. Of draag je een persoonlijke mening, maar draag je die niet uit naar andere. Sterker nog daar zeg je het tegenover gestelde. We hebben in ons gedrag altijd tegenstelligen. Niet erg is dat, dat hoort bij ons als mens. Zorgt juist voor ontwikkeling van je als persoon. Omdat je door tegenstellingen verbanden kan leggen waardoor je juist nieuwe oplossingen kan vinden. Maar tegenstelligen op onbewust niveau. Waarin je eenderzijds iets zegt. Maar anders handelt. Wat weer negatief voor je uit kan pakken, maar je niet dit als gevolg ervaart. Is een gemis voor je als persoon in het leven. En ontneemt je de kans op succes en rijkdom in het leven. Om zelfbewuster te worden, te groeien. Moet je ook de tegenstellingen in je gedrag en je leven ontdekken. De moed hebben dit te accepteren als deel van jezelf. Zodat je eventuele negatieve wegen, kan onvormen tot postieve. Want vaak kan je pas iets bereiken, als je bewust bent van de tegenstelligen. Ik ga graag met je mee op je reis. Ik ben hier al lang en kan genieten van alles wat hier is. Maar uiteindelijk is dit een laatst waar ik al lange tijd bent. En wil juist graag verder in mijn ontwikkeling. Dus loop ik met je mee. Waarheen de vervolg  reis ons zal brengen is onbekend. Maar ik ga graag het avontuur van het leven aan."

worldofflove.wol@gmail.com