Ik kan het niet alleen (XXI)

 

 Ik kan het niet alleen (XXI)

Als ik in mijn hart kijk weet ik dat ook ik in een tegenstelling leeft. Ik zie alles negatief in. En daarin kan je ook alle kanten op. Zie je het negatief in en blijf je daarin hangen. Of doorloop je deze reis en ga je er niet voor weg. Niets is zo angstig of heftig dan het bewust aanvaarden en doorlopen van je eigen duisternis. Hoe dit eruit ziet is nooit te zeggen, is voor elk persoon anders. Als persoon zijn we uniek, en hoewel we in uiterlijk op elkaar kunnen lijken. Zijn we toch allemaal iets anders, zelfs tweelingen. Of dat nu gedrag of het uiterlijk is of beide is ook weer gebonden aan oneindig bare variaties. En dat geld ook voor onze eigen angsten. Een ieder heeft een duisternis in zich. Je kan onverschillig er tegen over staan. In paniek ervoor vluchten en in die emotie je leven vorm geven op een negatieve manier is ook een eigen keuze. Net als het een keuze is er voor te gaan, deze reis op je te nemen. En in die strijd is er geen verlies of winst. Je gaat vooruit of je blijft stil staan. Deze vrijheid is ons hoogste recht. Als we de reis doorlopen en innerlijk groeien maar halverwege niet meer verder gaan, door persoonlijke redenen is dat een keuze. Deze keuze heb ik ook genomen. Mijn ontwikkeling kent vele stappen, en niet alles met een glimlach. Nee in tegendeel het is erg zwaar geweest. En doordat ik mensen tegen bent gekomen die negatief zijn. Alleen andere gebruiken of onverschillig ja bijna blind op het leven reageren. Zie ik ook zo de wereld omdat dit het beeld is wat steeds voor mij gevormd is. Natuurlijk zijn er veel positieve mensen die individueel of in groepsverband voor veranderingen strijden. Wel voor de wereld kiezen en de leefbaarheid willen waarborgen. Het klopt ook dat er veel groepen zijn die dit alleen commercieel gebruiken. Er rijker van worden en de hulp amper echt schenken aan de wereld. Waarin alleen het eigen merk groeit, samen met de bankrekening. Maar er zijn ook echt die de moeite waard zijn. En daarin worden ze gezien door ons en helpen we mee, of blijven we onverschillig. Of zien we ze niet omdat het niet in ons beeld past en we daarom er voor afsluiten. Of dat het systeem ze weg zet als een stel gekken. Zodat we zonder zelf te denken het accepteren en ermee in gaat wat het systeem wil. Dat alles om economie gaat, winst en macht en overheersing. Waarin menselijkheid en een betere wereld alleen een masker is. Zolang we het zeggen en het steunen is het goed. Ook al doen we er niets mee verder en sterft de wereld steeds harder in ons bijzijn. Het aantal variabele in de wereld daar heb ik nu zicht in. En de paar voorbeelden die ik nu noem is maar een klein voorbeeld in de oneindig bare variabele in ons zelf gekozen systeem. Ik zie nu en besef nu weer en niet heel mijn leven maar door deze reis van nu. Waarin in mij zelf heb leren kennen, en nu het huis van mijn hart en ziel in gaat. Het donkere bos blijft donker om me heen maar het licht wat er door schijnt wordt steeds helderder. De deur staat open en nodig mij uit. Door nu in mijn hart en ziel te gaan kijken ontdekt ik meer over mezelf dan ik ooit heb leren beseffen. Ontdekt ik waarom ik naar de wereld met een bepaalde mening kijk. Waarom ik wel of geen  succes en rijkdom kan bereiken. Je eigen lessen voor het eerst herkennen is een van de meest bijzondere en unieke momenten die je kan meemaken. 

Met het binnen gaan in je eigen hart lijkt alles wat je tegen komt een normale zaak. Bedoel het is je eigen hart wat voor verassingen kan je daar tegen komen? Je eigen hart is een deel van jezelf. Dat andere die niet kennen is een ding maar dat geld alleen voor andere. Ik leef dag in dag uit zelf dus zou ik het niet weten wat het is of wat ik tegen kan komen? Nou als je denkt dat het leven eentonig is en je alles al weet. Wees gerust dat geld in ieder geval niet voor je eigen 'ik'. En dat komt omdat dit op een natuurlijke manier gereguleerd wordt. Bedoel kijk je ego daar heb je heus wel van gehoord. Maar het is geen gezegde of een idee. Nee het is een echt onderdeel van je psyché. Dit ego heeft een beschermende factor in die zin dat alles wat je waarneemt eerst gaat filteren voordat het je zelfbewustzijn in gaat, en je het echt waarneemt. Alles wat volgens je ego onnodige informatie is filtert het weg naar je onderbewustzijn. Het vernietigd geen  informatie maar bepaald wat je wel of niet ervaart. Alles van niet nuttig tot angst wordt op een hoop gegooid en vind zijn reis in de opslag plaats van je onderbewustzijn. Een simpel voorbeeld om duidelijk te maken dat je ten alle tijden wel toegang kan krijgen. Is dat bijvoorbeeld bij misdrijven mensen onder hypnose worden gebracht. En achter informatie komt wat kan helpen bij deze misdrijf. Als de mentale deur wordt geopend naar het onderbewust zijn, en er wordt actief naar een bepaalde situatie gezocht. Zal je dit vaak kunnen vinden, met alle verwarring die dit met zich mee brengt. Want je weet opeens feiten die je daarvoor niet wist en heb gezien. En dit is maar een simpel voorbeeld wat gericht is op onze stoffelijke processen. Hoe we lichamelijk een zelf bescherming mechanisme hebben. Waarin we op onbewust niveau hebben bepaald wat we willen toelaten en wat niet. Want dit mechanisme van het ego is geen losstaand mechanisme wat uit zich zelf regels heeft bepaald. Wat goed is voor je en wat niet. Nee dit een combinatie van factoren waarin jezelf dit aanstuurt, wat mee is gekomen door generaties terug. En hoe het systeem je als mens vormt en stuurt. Het aantal variabele op wereld niveau speelt zich ook af in lichamelijke processen. Je weet meer en bevat meer informatie dan je nu bewust waarneemt. En zoek maar op google of een andere zoekdienst. En in boeken die over dit onderwerp en de psyché van de mens verteld, zal je al veel voorbeelden kunnen vinden. En natuurlijk bevat google niet altijd de waarheid. Want zoek je bijvoorbeeld op wat de voordelen van iets zijn. Vind je vaak de positieve kant van het onderwerp waar je op zoekt. Als je hier genoegen mee neemt bepaald dat al een stuk hoe je naar je leven kijkt. Als een ander op het zelfde onderwerp zoekt maar dan gaat zoeken wat de nadelen zijn vind je ook veel resultaat. Er zijn veel variabele die tegenstrijdig zijn en tegelijk ook waarheid zijn. Omdat de variabele in de wereld. Net als de variabele in je psyché. Een oneindig aantal factoren heeft die voor de unieke mens een persoonlijke invulling kan geven in zijn eigen unieke bestaan.

Met langzame stappen stap ik naar binnen, en sluit ik de deur en open ik daarmee de toch naar mijn eigen 'ik'. Donker alleen maar donker en af en toe wat licht. Waar ben ik? Ik het bos terug of zo ik weet het even niet. Ik loop stapje voor stapje verder en de omgeving explodeer voor me. Alsof ik als een onzichtbaar persoon door een ruimte loopt wat omsloten is door een soort bel. Het lijkt wel de zee waar ik in bent gekomen stel ik verbaasd vast. Ik zie in de verte een beweging. Het lijkt wel een berg maar de beweging blijft onregelmatig bewegen, in het ritme van de zee waar ik me in lijkt te bevinden. Maar waar ik gewoon als een onzichtbaar persoon mezelf in kan bewegen.  Het wordt lichter de omgeving laat zich steeds beter zien en als ik verder loopt komt er een prop in mijn keel. Wat ik zie kan ik niet geloven, alsof ik als een verkleind persoon een vergroting voor me ziet van een kind? Een ongeboren kind zie ik nu steeds beter voor me. De prop in mijn hart vind zijn weg en ik adem weer. Wel onrustig want het doet zoveel. Ik kan niet huilen of lachen, ik ben even de weg kwijt op dit moment. Maar ik vind mezelf terug als ik weer een besef krijgt. Ik zie niet alleen dat ik virtueel in een baarmoeder bent. En dat ik naar een ongeboren kind kijkt. Nee ik weet waar ik naar toe kijkt, terwijl de tranen eindeloos zijn weg naar de grond vinden. Tegelijk met een glimlach. Alsof ik een kunstenaar bent die zijn beste kunstwerk per ongeluk heeft gemaakt en het kan aanschouwen. En dan pas de beloning ervaart dat de kunstenaar dit mag meemaken. Zo ervaar ik dit nu ook als een beloning dat ik het mag meemaken. Want ik kijk naar mezelf. Mezelf als ongeboren kind? Hoe bestaat het dat ik dit nu kan zien, maar ik ben het echt? Ik zie me zelf in het klein, schat me een maand of 7 a 8 oud. Ik zie wel meer dan alleen mezelf als ongeboren kind met de unieke nooit meegemaakte emoties, ik zie een soort van energie stroom? Alsof ik en als kind aan mijn moeder verbonden zit met een navel streng in het lichaam. Maar tegelijk met een energie is verbonden met iets anders dan deze wereld. Het lijkt wel een mistige sfeer wat groter qua omvang wordt, of waar ik me nu pas bewust van wordt. Een nijging om het aan te raken komt in me. Mijn emoties heb ik onder controle maar het bied nu ruimte aan andere gevoelens of eerder nijgingen. Nu in dit geval om het aan te raken? Ik wil niet echt maar stap voor stap loop ik er dichter naar toe. Het water waar ik me in bevind borrelt en zachtjes op de achtergrond hoor ik een hartslag van overal vandaan. Een kleine hartslag uit de baby, mij zelf, samen met een andere hartslag. Van mijn moeder? Waar ik al zolang niet meer aan gedacht had? Om de zoveelste verbazing want mij overvallen heeft ben ik bij de baby. Ik kijk gewoon naar mezelf toen ik niet geboren was? Voor ik het weet rusten mijn handen om mezelf. En een rust brengt stilte met zich mee. Geen hart slag die samen met water geborrel de ruimte vervult. Nee een stilte met een rust. Ik adem steeds rustiger en het is alsof ik slaap ben verzonken. En ik toch wakker bent en naar mezelf kijk vanuit verschillende richtingen. Ik sluit me ogen en sta de vrede toe die er is of eigenlijk altijd al was. Maar dat ik nooit heb willen zien. Een zacht muziek zo helder als nooit gehoord overweldigd mij verder, die samen met de rust en de duisternis samenkomt. Om op een moment te exploderen in licht. Ik ben niet langer meer een virtueel persoon die mij als ongeboren kind mag aanschouwen. En ik ben niet langer meer het kind wat elk moment geboren kan worden en zijn nieuwe levensreis mag beginnen. Nee ik ben beide en tegelijk ook meer. Vanuit ontelbare momenten kan ik kijken. Ik zie de weg die ik ben gegaan naar mijn geboorten in dit leven. En ik zie opeens iedereen? Iedereen die ik in dit leven tegen komt en ook nog niet geboren zijn? Alsof we allemaal weten dat we samen met zijn alle een levensreis gaan beginnen waar we allemaal voor gekozen hebben. En niet alleen in vrede en met respect. Vaak met strijd en negativiteit. Als ongeborene zijn we anders maar niet volmaakt. Daarom kiezen we voor deze komende les. In grove lijnen komen de momenten naar voren die we zullen meemaken. Maar hoe alles gestuurd word en welke richting het gaat licht aan ons allemaal. Daar heeft geen enkel persoon 100 procent invloed op, want uiteindelijk hoe zeer je individueel ook groeit. Je kan het niet alleen, we hebben elkaar nodig om verder te komen op de ladder van ontwikkeling. 

Alsof ik doelen krijgt te zien die in mijn leven komen. Samen met de mensen die ik tegen zal komen. Sommige kort en andere een leven lang. Keer ik toch daar ook even in mezelf terug en zie ik meer. Alsof filmbeelden voor mijn ogen afspelen. Een beeld wat ik sterk zicht is dat ik in de jaren 20 a 40 in Rotterdam leeft maar door een ongeluk als tiener sterft. Een kort ogenblik daarna zie ik me als oude zwever met bijna mijn einde tegemoet. Ik weet dat mijn korte levens  in omgeving Rotterdam een aantal doelen heeft gehad op mijn levensweg. Die ik nu nog steeds doorloopt met ook dezelfde mensen, Omdat doelen die je meemaakt in je ontwikkeling niet gebonden zijn aan alleen dit bestaan. Wat wij zien als werkelijkheid en totaliteit is een illusie. Een niveau wat we nog niet kunnen waarnemen en inzichtelijk  is voor ons. Maar wat er wel is. Lessen en ontwikkelingen zijn niet gebonden aan een levenscyclus. Gaan verder dan alleen dit momoment. Dit weet en zie ik. Net als ik meer levens  terug zien. In Engeland waar ik als Visser leefde en na een lang leven in een oud herenhuis op mijn sterfbed mijn einde meemaakte. Waar in gene zijde ziet, in ieder geval de grens en  het besef dat ik het weer weet. En de vraag waarom ik het al die tijd in die ene leven vergeten was. Als ik naar het licht gaat zie ik kort bekende gezichten die ik. Dan verdwijnt het beeld alsof ik een grens niet meer verder kan met de kennis die er achter ligt. En zo wordt ik geboren in mijn leven nu 50 jaar geleden. Terwijl ik als baby in de wereld mijn levensvorm krijgt. Zit ik nog steeds in twee werelden waarvan ik weet waar ik vandaan komt en wat ik nu zal meemaken. Het groeien met gehuil en gelach doen de kennis die ik nog heb minder worden. Met alleen de mooie aura vormen die ik in de nacht zag maar alleen door mij zelf. Als net geboren het volledig besef hebben is een hele unieke ervaren. Omdat ik wist dat mijn vervolg stappen in dit begin van mijn bestaan niet leuk zouden worden  had ik wel de kans nog om weg te gaan uit dit jonge leven. Weten waar je vandaan komt en ervoor mogen kiezen om verder te gaan met dit jonge leven is telkens weer een unieke wereld. Ik weet weer dat ik als pas geboren persoon een besef nog had van waar ik echt vandaan kwam voor dit leven. Ik ervaarde ook dat ik langzaam in de persoon ging waarvan ik toch koos om mee verder te gaan leven. Ondanks de strijd die zal komen, en nog eerder dan je nu zou denken. Want ik heb er zelf voor gekozen uiteindelijk voor dit leven om hier weer mee verder te gaan. 

En juist als je stappen kan maken zal de reis beginnen met duisternis. Met pijn en verdriet. Omdat ik alles van voor dit leven moest verwerken. En ermee verder kan gaan in dit bestaan. En in het bestaan lopen verhalen door elkaar net als deze reis. Waarin fantasie samen komt met dromen en illusies en beeldspraak. Maar af en toe ook met wat ik als realiteit heb meegemaakt. En daar valt dit ook onder. Ik zag zojuist mezelf als ongeboren persoon tussen twee verschillende werelden geboren worden in deze stoffelijke dimensie om mee te gaan maken met wat ik nu heb meegemaakt. En de reis begon met het besef dat je op je sterfbed pas ervaart wat de keuzes als uitkomst hebben gehad in je leven. En hoeveel kansen je heb laten gaan voor rijkdom in succes. In materiele zien of geestelijke of beide. De reis ging verder terug van volwassenheid en het kind zijn. Om als pasgeboren baby te eindigen waar eigenlijk je reis in je leven begon. Met juist het sterven uit een ander leven. Ik heb nu weer gezien en gedeeld hoe ik met besef mijn leven bent verder gegaan toen ik hier geboren werd 50 jaar geleden. Maar mijn reis tot mij zelf gaat nog verder. Ik loop uit mijn pas geboren tijd iets verder vooruit. En wat ik daar tegen komt zal ik graag weer verder willen delen. Delen van mijn bestaan wat ik nooit heb gedeeld.

worldofflove.wol@gmail.com