Ik kan het niet alleen (XXII)

 

Ik kan het niet alleen (XXII)

Niet alles is een strijd, want het klopt er zijn tegenstrijdigheden die we apart zien. En daardoor in kampen tegen elkaar blijven strijden. Want ik had het al over een ontelbare variaties die er zijn. En of dat nu in de manier is hoe we in het leven staan, of er naar kijken. Ons gedrag en daarmee ons wisselde houding naar andere en ons zelf. Niet alles is een strijd omdat je of de balans al heb gevonden of het gewoon goed is. Bijvoorbeeld innerlijke kracht. De weg naar rijkdom en succes, buiten beschouwing of dit materieel of geestelijk moet worden beschouwd (of beide), wordt vaak (commercieel) gewezen naar andere. Dat je andere moet volgen om de leer te mogen ontvangen. Of dat je het gewoon elke dag naar de kosmos moet roepen. En dat die kosmos het wel vanzelf aan je geeft. 

Wijsheid en kracht zit in elk van ons. Sterker nog het is gekoppeld aan ons als persoon. En dat dit bij de meeste nog slapend is, is niet erg. Daarvoor bestaan we ook, om te ontwikkelen en bewuster te worden. Van alles wat buiten ons is, maar vooral wat binnen in ons zelf is verborgen. Om daarna verder te kunnen komen dat er geen verschil is tussen binnen en buiten. Maar alleen de manier hoe we het waarnemen. En dit waarnemen is ook altijd gebonden aan grenzen. De echte grens is niet tot waar je kan kijken. Die ligt verder naar het oneindige toe. Niet alles is een strijd omdat of de balans al gevonden is door een individueel. Of de situatie gewoon is zoals hij is. In harmonie en respect. Dit is weer een variabele die verschillende extreme kanten van het bestaat tegen elkaar toont. Om zo de zoektocht naar de verbindende factor te vinden. Naar de andere kant dat er geen strijd is in een bepaalde situatie. Net als het levenspad waar je zelf niet voor kiest, alleen de overtuiging heb dat je daar in vrije wil heb. Terwijl je houding en gedrag via genen zijn overgedragen. Welke een invloed heeft op de manier hoe je naar alles kijk. Tot het systeem waar je in leeft, die je verder aanstuurt. Niet altijd vormt een negatief uitgangspunt waar je in verder loopt. Het gaat erom dat je bewust bent over je houding en gedrag. Waarom ben je van iets overtuigd? Waarom reageer je zo op je bestaan. Hoe je kijkt naar het leven en invulling geeft op het bestaan komt vaak (onbewust) voort uit gedrag waar je mee door andere gevormd hebt. Of lichamelijk en geestelijk niveau. En dat je zelf je levenspad kunt vormen vanuit de kracht en potentie die je nu heb. Wat nu mogelijk is op dit moment van het bestaan. En niet wat ooit in vroegere tijden is ontstaan. Dit zijn biologische feiten, je kunt er een studie naar doen en allerlei moeilijke boeken vinden. Biologie of gedragswetenschappen of esoterische stukken. Maar het gaat er alleen maar op zelfbewust te worden. Opnieuw leren kijken naar jezelf en het leven. Opnieuw leren denken, en niet vanuit het denken wat je in je genen heb meegekregen, of wat door het systeem jouw is opgelegd. En dat gebeurt elke dag, de wereld van nu is het bewijs. En de verhalen hoe kinderen dezelfde weg volgen als hun ouders ook. Vaak is dat niet erg prettig en wordt er een lijdensweg verder gevolgd van ouder op kind. Maar er zijn tegenstrijdigheden zei ik al. En dat is niet kunstmatig is een natuurlijk fenomeen, wat er juist voor zorgt dat als we het kunnen waarnemen, er bewust van kunnen worden. We dan pas kunnen groeien en in onze ontwikkeling verder kunnen gaan. In plaatst van dat we de al veel spreekwoordelijk bedoelde cirkels van het leven doorleven. 

Niet alle paden die gevormd zijn betreft iets negatiefs. Ook het gedrag en de houding die via genen wordt doorgeven is niet altijd slecht. Vaak ook positief en vol met liefde. Want uiteindelijk zullen de meeste mensen willen dat de kinderen als volgens generatie het beter zullen krijgen dan wat ze hadden. Dat is onze aangeboren liefde voor onze jeugd. En als je gezegend bent en de liefde aanvaardt en er mee verder gaat in je bestaan als kind naar het volwassendom. Kun je in materie meestal verder gaan in die succes en rijkdom. Meestal zeg ik je want vaak heeft dat ook een keerzijde. Door verkeerde keuzes die je maakt of waar je in terecht komt. Het kan zien als een levensles wat je iets wilt bijbrengen is lastig. Doorzetten naar die rijkdom is dan een strijd die zal worden gevoerd. Maar het is juist ook weer een variabel dat je wel rijkdom en succes mee kan krijgen. Maar als je niet volledig beseft dat het merendeel in materiële vorm niet rijk zijn. En je alleen naar je eigen kijkt in plaats van om je heen en iets wilt doen aan al die verschillen. Dan kun je lessen in het leven krijgen die je dit als inzicht wilt leren. Je hoeft geen Sinterklaas te zijn en alles weg te geven. Want lessen moeten geleerd worden aan beide kanten van het leven. En je kunt het niet alleen voor elkaar krijgen. Uiteindelijk moet je ook je eigen leven in volheid kunnen leven. Het aantal variabelen hierin is oneindig groot. 

Maar het belangrijkste is dat liefde en broederschap het grootste goed is. We liefde moeten geven en krijgen. Maar dat we altijd vanuit het nu ons zelf zijn. En zelf denken en zien. En dat dit nodig is moet voor iedereen wel duidelijk zijn als we naar de wereld kijken. Of in ieder geval als ons eigen bestaan. En dat je de weg kwijt raakt in deze steeds drukkende wereld is ook logisch. We haasten te veel zonder denken handelen we gaan we maar verder en verder zonder te weten waarom. In die zin is dan stilstaan, tot rust komen, en dan even opnieuw kijken. Beter dan zo door gaan. En natuurlijk zijn er altijd excuses dat er geen tijd is daarvoor. Juist als je dat vind is het juist harder nodig dan ooit.

Maar mijn weg gaat verder, die ik zojuist op mijn levensverhaal heb gevolgd. En wat voor een gebeurtenis was dat. Een van de mooiste momenten is je geboorten weer herleven. Geloof me dat is een unieke ervaring, een die letterlijk zoveel deuren in je zult openen. Als het aantal emoties, waarvan je nooit had verwacht dat je ze had. Of dat ze überhaupt bestonden. Met deze mix aan herinneringen en stortvloed aan emoties loopt ik weer, er opent zich een opening door de blaas waar ik in aanwezig was. Mijn leven die ergens anders eindige maar hier weer begon gaf me weer een grote verbintenis met mij zelf. 

Terwijl ik door de deur uit de blaas loopt ben ik in een flat beland? Het is nog een beetje donker omdat de gordijnen dicht zitten. Hoewel de zon al aanwezig was, en zijn nieuwsgierige stralen door de kieren van het raam probeert tegen te komen. Het is net als daarnet alsof ik door de ruimte zweeft, en ik aanschouw. Een gehuil hoor ik, in een kamer ligt een moeder met een net geboren kind. Blauw was hij door de geboorten aangelopen want het ging maar net goed. Een navelstreng ontnam bijna zijn leven. Als ik naar het kind kijkt is het alsof ik door zijn ogen kijkt. Ik zie de wereld waar hij uit gekomen is, maar ook zijn ontstaan in het lichaam van zijn moeder. Hij is nog klein en moet een lange weg nog gaan. En in dit kleine moment is hij niet alleen. Ja zijn moeder en zusje zijn erbij. Zijn Vader ook en soms komt ook zijn Oma. Maar er is nog iemand aanwezig, die net als mij door de ruimte zweeft. Hij ziet mij ook en kijk met een glimlach naar mij toe. Wie ben je vraag ik hem gelijk. 

"Wie ik ben is niet belangrijk, dat ik er bent wel. Ik ben zijn geestelijk begeleider. Elk nieuw geboren wordt met een levensplan ter aarde gezet. Omdat het een ingrijpende gebeurtenis bent zal elk kind daarom voor een korte tijd bewust een geestelijk begeleider mee krijgen. Voor ondersteuning, begrip, hulp maar vooral liefde. Soms is het er een en soms meerdere. En we zijn maar kort bij een pasgeboren persoon. Ook voor hem zijn we maar even met hun in contact. In bewust contact tenminste, want een leven lang zijn we er. Maar wel aan de zijlijn van het veld waarin de wedstrijd van het leven wordt gehouden. Als we met elke stap gaan helpen, dan leren we niet. Hulp als liefde geven en dat een persoon alles aangereikt krijgt lijkt een mooi iets. Maar je vernield juist iemand zijn kansen tot zelfontwikkeling. We moeten het uiteindelijk zelf doorstaan het leerproces op aarde. Soms alleen, maar niet altijd. Want uiteindelijk kun je het niet alleen. Zoals je nu al vaak zegt. Maar als je goed kijkt, weet je wel wie het is. En besef je weer wie ik bent. Ik weet dat je in je jeugd dit besef bleef houden tot aan de dag van vandaag". 

Ik weet het gelijk, ik herkende het al die tijd eigenlijk. Maar was nog zo onder de indruk dat ik het niet besefte of wilde beseffen. Want ik zag mij al als ongeboren persoon. Zie zie ik mij levend in mijn moeders armen. Omringt door veel mensen die liefde het leven uitstralen. Ontroerd dan ik ben, laat ik even het geluks-moment tot me toe. Geniet ik gewoon van het moment. Dat ik dit mag zien, mag meemaken is toch een wonder. Maar dan zakt mijn lach langzaam in, want het licht van de zon die in de kamer speels wilt komen. En het geluk en blijdschap wat eenieder uitstraalt, krijgt een grijze schaduw over zich heen. En ook ik weet het weer. Mijn moeder is ter wereld gekomen en op een zeer jong moment in het bestaan ging haar moeder scheiden. Hoewel hij vaak wilde komen om speelgoed en aandacht te geven. Werd hem die toegang onthouden. Haar moeder kreeg wel een andere relatie en ging hertrouwen. Maar het was een emotioneel leeg persoon. Die later alleen aandacht had voor zijn kind die hij kreeg. Ik zie versneld haar leven voor me voorbij gaan. Waarin de weg werd gevormd door haar moeder. Haar moeder heeft nooit liefde gekregen en was nooit tevreden. Was een hart persoon, ondanks dat ze wel gevoelens van liefde in zich hard. Maar haar dochter, mijn moeder dus, had ze nooit aandacht voor. Geestelijk werd mijn moeder als kind verwaarloos, en uit eenzaamheid viel ze voor de charmes van een Italiaanse man. En juist omdat ze toen wel aandacht kreeg en liefde kwam ze voor haar op. Op het moment dat niemand dat een verstandig idee vond. Ze gingen trouwen en krijgen een dochter en 1,5 jaar later een zoon. Werd ik geboren in deze wereld. Maar verschillende culturen zijn een positief punt, kun je veel mee bereiken. Meer dan als je in je eigen bekende situatie blijft hangen en niet vooruit gaat. Maar blindelings daarin toe gaan werkt niet. Omdat de meeste in hun gedrag in strijd op een negatieve manier blijven hangen. Hun leven blijven volgen waarin ze alleen voor zich zelf willen bestaan. En geen waardigheid hebben om andere, ook niet die met hem leven. En deze negatief ingesteld persoon ging zijn Vrouw mishandelen. Op een manier dat als ze niet weg ging vluchten naar een blijf van me lijf huis. Ze zou worden vermoord door haar eigen man, wetend dat haar kinderen mee worden genomen naar Italië. En het is fantastisch dat ze voor een twee keer in haar leven voor zich op kwam. Eerst voor liefde, maar later voor haar eigen leven en dat van haar kinderen. 

Nu denk je dat de verdere stappen in haar bestaan beter zullen gaan. Want ze vertrok naar een blijf van me lijf huis, en haar man werd door de politie het contact verboden gesteld. Laf als hij was vertrok of vluchtte hij naar Italië terug. Dan is alles goed komen en kan ze met deze kennis haar leven met haar kinderen op een goede manier weer voort zetten. Denk je toch? Maar dat is niet zo. Ik ga uit haar slaapkamer en ruk de gordijnen open. Het lucht vervult de kamer en vooral mijn eigen gelaat. Ik weet het weer en mijn verhaal gaat door.

worldofflove.wol@gmail.com