Ik kan het niet alleen (XXV)

 

Ik kan het niet alleen (XXV)

Mijn reis gaat verder en de weg die ik nu bewandelt, voelt vreemd aan. Bekend en tegelijk onbekend, is het gevoel wat mij even raakt. Ik ben deze weg begonnen met een kreet 'Ik kan het niet alleen". Sommige stappen die je in je leven neemt moet je alleen doen. Het is vaak goed om dan even tot je zelf te gaan komen. Even niet meer denken, zodat je opnieuw kan leren denken. Vaak is namelijk je leven een verzameling van momenten die uit hetzelfde kring komen. Andere tijden, met andere mensen in andere situaties. Maar wel met hetzelfde leerpad. Als je veranderingen wilt in je leven, en het gevoel is dat je klem zit. Alsof je geen keuzes heb, omdat je zo geboren bent. Of welke reden je voor je zelf weet te bepalen, zodat je niet verder gaat. En alleen maar denkt dat je je leven lijdt om jouw eigen redenen. Met jouw eigen wil en kracht. Is dat een illusie die de meeste dagelijks ondervinden, ook al denk je van niet. Je moet eerst opnieuw leren denken over jezelf, je leven. Waar je potentie ligt, de moeilijkheden. Wat je doel uiteindelijk is. Om daarna de verbondenheid te ervaren met de buitenwereld. En je dan besef dat je in hoofdlijnen het leven zelf moet lijden. Maar dat uiteindelijk je het niet alleen kan. En of het nu persoonlijke groei en spirituele rijkdom is. Of materieel geluk en welvaart. Beide zijn verschillende kanten die bij elkaar horen. En alleen maar uiterste van elkaar zich tonen, omdat we dan pas kunnen leren zien. 

We moeten als leer de extreme tegenstellingen herkennen.  Om daarna de balans te ontdekken, dat de uiterste elementen een eenheid vormen. Persoonlijk geluk en rijkdom kan alleen als we tegelijk acceptatie leren over de ander. Omdat de wereld een rijkdom heeft aan verschillen. En de kracht is dat we juist door verschillende elementen kunnen groeien. Waarin al deze verschillen in de wereld en in ons denken weer elementen zijn wat samen een eenheid vormt. En in cirkels liever blijven lopen is geen schande. Ook in kampen tegen elkaar blijven staan en strijden is ook geen schande. Ook al is die keuze voor niet van ons zelf. Maar worden we in het systeem geboren en wordt ons denken daardoor gevormd. Vaak door regeringen en machthebbers tot Koningshuizen, die alleen ten doel hebben het in stand houden van verdeling en strijd. Omdat er winst is te behouden voor het soort mensen die de wereld van nu willen bepalen naar hun wens. Dit alles wat er nu gebeurd, wat eindelijk heel onze bekende en onbekende geschiedenis gebeurd. Dat is niet erg, in tegen deel. Het is een levensweg die noodzakelijk is om het leven wat wij nu ervaren meer zelfbewuster van te kunnen raken. Ontwikkeling is niet alleen van je geboorten tot je dood. Ontwikkeling overstijgt dit als het ware. Hoe de kleine dingen in ons leven worden herhaald. Zo wordt het over eeuwen heen herhaald. In andere tijden met andere mensen, maar met dezelfde leerdoelen die we moeten ondervinden in ons leven. En een van de kernen van de lessen betreft het inzicht krijgen dat denken een biologisch aspect is, wat generatie op generatie groeit en door wordt gegeven. Via de genen waarmee we geboren worden, tot de 'wijze' lessen die we krijgen van onze ouders. Om zo veder vorm te krijgen door het systeem, wat wij zelf zijn. Want hoe vaak wordt voor ellende, waar we maar volhouden er niets aan te kunnen doen, het systeem als schuldenaar aangewezen. Onze acceptie en onze deelname, op want voor manier dan ook, is het systeem. In dit systeem, de reis die ik begon. Starte ik met het inzicht van het sterfbed wat iedereen overkomt in het bestaan. Als je geluk heb, is dat op een late leeftijd. Maar hoe vaak gebeurt dit met veel te jongen mensen, om wat voor onduidelijkheden ook. En ook al klinkt dit nu hart wat ik zeg. Dood en het volgen van een lijdensweg is een onderdeel van het leven. Van de lessen die je volgt. Evenals de rijkdom en het geluk waar je in geboren wordt, het tegenovergestelde. Want niet alleen regeringen, koningshuizen, geloven, de mensheid zijn geboren met tegenstellingen. Dat is ook de manier hoe je individueel op deze aarde wordt geboren. Waarin of rijkdom, of juist ellende, beide levenslessen zijn. Die we op het moment van het leven niet accepteren, of juist wel. Maar in ieder geval niet begrijpen, omdat we het leven van nu zien met een beperkt bewustzijn. Met het uitgangspunt dat dit korte aardse leven het enige is wat er is, en daarna niets.  Ons stoffelijk lichaam en ons energetisch lichaam zijn diezelfde tegenstellingen in het bestaan. Om balans te zoeken in een derde noemer die alles verbindt tot iets nieuw. Wat er altijd al was, maar nooit gezien is door ons allemaal. Omdat dat juist de ontwikkeling is, de leercurve die we dag in dag uit meemaken. En niet leren en stil staan op het moment van je bestaan. Dat is niet erg, dat is jouw recht. Want een keuze kunnen maken is het hoogste recht wat er is. Ook al is die keuze dat je stil staat en niets bereikt in dit leven. Waarin de dood de hoogste les is. Daarom moet je beginnen om te leren zelf te denken. En zelf te kijken naar jezelf en het leven op zich. Zodat je niet je bestaat verder bewandeld, wat door het verleden al voor je gevormd is. Maar dat je zelf de weg bepaald en vormt. Vanuit de kracht, de potentie, wie jij op dit moment bent. Je zal je leven, het bestaan anders ervaren. Alsof je nooit echt geleefd heb. Je omdat je open gaat staan zal je andere ontmoeten. Die eigenlijk dezelfde weg steeds liep als jij. Maar die je nooit eerder heb kunnen zien. 

Voor een beter leven innerlijk moet je de ware weg naar je zelf vinden. Voor een betere wereld open staan voor andere. Want die zullen 'spontaan' op je pad komen, omdat je ze dan pas kan zien. Deze reis begon op het sterfbed, wat ik zojuist al zei. Omdat op het sterven het leven voorbij flits, en daarmee de kansen die je had kunnen krijgen. Maar waar jezelf niet voor gekozen heb. Jij zelf en niet een ander kan je meer de schuld geven. Omdat het beeld wat in een flits voorbij komt heel duidelijk is, maar wel te laat. De reis ging verder terug naar volwassenheid. Het systeem geeft ons de nood om te moeten werken. Voor ons huis, en alles wat we als prettig ervaren. Als we in het juiste deel van de wereld leven. Want soms is als volwassen persoon alleen maar een doel om dagelijks eten te kunnen vinden voor het eigen voortbestaan, en dat van de familie. Of dien je andermans overtuiging en vecht je in een oorlog. Alleen omdat het moet, andere deze werkelijkheid voor je hebben genomen. En die je blindelings volgt. Want zo denken wij toch zelf? Maar meestal is dit juist het tegendeel. Als kind naar volwassenheid daarin liggen de meeste kansen. Kinderen hebben een gelukkige jeugd en hebben alle kansen. Maar dat is de zoveelste illusie. Het is weer het gezegde dat het net ligt waar je geboren bent. En daarnaast zijn ze van geboorten af al gevormd door wat hun genen mee hebben genomen, en de ouders en het leersysteem. Want hoe leuk het kindergelach ook klinkt. Het groepjes vormen begint daar al. Elite mensen tegen armen mensen. De middenmoot die overal tussen in ligt. De massa tegen de enkeling als strijd. Omdat we niet willen leren dat we voor elkaar moeten opkomen. Nee ons wordt geleerd om in groepen te blijven, en te vechten. Hoe groot of klein deze groepen ook zijn. Op wereld niveau tot op lokaal niveau. Ergens in een klein dorp in een onbekende schoolgemeenten. Waarin de hele klas een iemand treitert, omdat het anders is. En dat is ook een sterke kracht waar we goed in zijn. Om alles wat niet in ons beeld past onzichtbaar te maken. Zodat de maatschappij het niet waarneemt, en er daarom ook niets aan doet. Omdat het wederom niet zelf leert kijken. 

Op mijn persoonlijke reis kwam ik bij mijn geboorten, die ik vreemd genoeg in lijnen herinnert. Ook wat daarvoor gebeurde, dat ik een ander bestaan heb gehad, zelfs vele. Dat dat mijn sterfte in een bestaan, een einde van een reis was. Die opnieuw begon in dit leven. Waarin pijn en verdriet zijn gekomen, omdat ik daar zelf voor koos. Als levensontwikkeling. Net als mijn geluk en zegen die ik daarna kreeg. Ook omdat ik daar voor koos in dit leven, mocht ik de eerste lessen begrepen hebben. Maar hoe ik nu nog steeds reageert door wat mij vroeger is overkomen. Zijn een van de belangrijkste lessen die tot mij zijn gekomen. Want in het 'geheim' spiritueel leven, is ook weer dat je stilt staat en in die levenscirkels blijft lopen, zonder echte vooruitgang meer. Ook al denk je van wel, elk horizon in het leven reikt verder dan je kunt waarnemen. Daarin ligt ook onze reis. Als je arm en ongelukkig bent. Of juist rijk en met veel middelen ter beschikking. En je heb toch het gevoel niet compleet te zijn. Durf elkaar te zien en ook te begrijpen. Dat de rijkdom en de armoede dezelfde uiterste elementen zijn van jezelf. Maar die je dan als tegenstelling in een ander ziet. Daar ligt onze kracht om in dit leven spreekwoordelijk opnieuw te worden geboren. In plaatst dat een sterfbed weer nodig is voor deze stap vooruit. 

Ik heb veel meegemaakt en de kijk in het begin van mijn bestaan tot nu ervaren. Omdat ik in het midden van het leven staat vind ik dat een geluk. Dat het niet mijn sterfbed is die het mij laat zien. Maar nadat ik mijn laatste levensstappen heb kunnen zien, en in het licht zweefde. Ging ik langzaam naar beneden, in een schermtoestand kwam ik aan. Het leek wel een grot met druipsteden. Maar tegelijk zag ik ook bomen overal. Sommige heel donker, terwijl andere de zon doorschent. Met een mist hier en daar die het beeld afmaakte voor mij. Hoewel het een niet bekende plaatst is, zo ver ik weet. Loop ik toch verder, want hoe angstig sommige elemten ook zijn in het landschap. Ze vergezellen ook hele mooie elementen. Alsof je naar een schilderij kijkt van een kunstaar die donkere en lichte kleuren schildert, van een en hetzelfde element. Die anders lijken, maar als je goed kijk, bij elkaar horen. Ik loop verder en ik ervaar alleen een stilte, die niet vervelend is. In tegendeel alles komt over als een diepe rust in mij. Een eindeloos moment loop ik voor mij uit, tot ik op een rij verschillende stenen ziet met gedichten erop. Maar ook politiek gerichten teksten. Ze komen me bekend voor, ik heb het idee dat ze eigenlijk van mij zelf zijn? Ik loop door en lees er een paar hard op voor:

"Keuzes moeten we individueel, met onze naasten maar ook met zijn alle maken en toestaan. Als we nu naar de winkels kijken stijgen de prijzen, waarom? Vorig jaar gooiden we in Nederland o.a. melk weg uit protest omdat er overschot was. Nu stijgen alsnog de prijzen voor melk producten en dergelijke? Wat Nederland produceert blijft maar 17% in Nederland de rest gaat met de export weg. Terwijl hetgeen we nodig hebben van o.a. groente komt juist uit de landen terug waar we naar toe exporteren. Waarom gaat ons betere eten weg, kunnen vooral armen mensen dit kopen, en krijgen wij minder kwaliteit aan goederen terug. Welk systeem, meganisme, politiek hangt hier achter? Daarnaast was o.a. de melk productie gekoppeld aan een overschot, terwijl we nu te korten hebben. Desondanks moeten boeren inkrimpen omdat ze teveel uitstoot met koeien hebben. Moeten we maar vergeten en negeren dat de kolencentrales 30% produceerde en nu 100%, wat doet deze uitstoot? Ja energie crisis zegt men? Gas genoeg in Groningen maar men weigert daar de mensen goed te helpen wat deze gaswinning met huizen doet? En nu komt volop in het nieuws de mooie ontwikkelingen waarmee we beter op energie kunnen rijden, verder en harder en veiliger. Dit soort oplossingen zijn al veel langer bekend maar altijd vast gehouden omdat het gebruik van fosiele brandstof (bijvoorbeeld) beter was voor het verkrijgen van geld voor vooral de verkeerde groepen mensen. Terwijl het overschot van de mensheid in armoede wordt gehouden! Het verkondigen van ellende, oorlogen, armoede en haat is naar mijn idee een manipulatie tegen mensen om vooral groepen tegen over elkaar in vooral haat te houden. Puur omdat de belangen van verkeerde mensen en groepen op deze manier wel winst oogsten. Het wordt tijd dat we stil staan, naar ons zelf luisteren en dan naar elkaar. Zodat we hand in hand met liefde en kracht nieuwe wereld systemen laten ontstaan om vooral de verkeerde machtmisbruik nu eindelijk te stoppen!"

"Het lijk wel alsof de wereld in verslavingen, zoals mobielen en ook welstand, suf worden gehouden. Niet meer bewust kunnen waarnemen dat de stijgende kosten kunstmatig wordt vast gehouden. Dat energie crisis, oorlogen, grondstof problemen er of niet aan doen, of dat we totaal in crisis en angst reageren. Dit zijn tijden waarin we juist wakker moeten worden en moeten reageren om o.a. de verouderde structuren opnieuw vorm te geven. Geloof in je eigen kracht. Onze unieke persoonlijke kracht is noch intern noch extern maar beide! Alleen wij zien verschil en dualisme om in ieder geval als soort eerst bewust te worden van twee uitersten. Om vervolgens de eenheid te ervaren en te zijn. Begin dus om op verschillende manieren wakker te worden!"

"Geniet van het leven, elke seconden. Want je moet beseffen dat als het te laat is dat het ook echt te laat zal zijn. Natuurlijk moeten we hard werken en individueel als met je geliefde maar ook met de mensheid als geheel groeien en ons ontwikkelen. Maar er zijn alleen verschillen in hoe onze huid kleurt. De rest wat met Maatschappijen en Religie en Afkomst te maken heeft verschilt alleen hoe we ons hebben aangeleerd om naar de wereld en elkaar te moeten (ja moeten) kijken. Haat, verschillen, ellende, verkeerde macht wordt door systemen bedacht maar alleen en enkel door ons zelf onderhouden. Besef dit, wordt wakker en verander hoe je geleerd heb om deze zelf gemaakte realiteit te kunnen zien. De wereld veranderen in liefde kan alleen als we samen die uitdaging durfen nemen. Ik weet dat afstand nemen van Maatschappij, Land, Religie, Afkomst het moeilijkste is wat er is. Maar als er een Goddelijke kracht is zijn de eerste uitdagingen dat wij verschillen zien waar er geen verschillen zijn.Laten we die uitdaging aangaan en het leven als een schepping zien waarin uiterlijke verschillen alleen maar mooi zijn. En nooit een reden zijn voor haat."

"Het is belangrijk dat we goed leren zien. In meerdere opzichten bedoel ik dat. Dus niet alleen met je ogen of verstand maar met je gehele wezen. We worden sinds een eeuwigheid geboren in eigen familie banden. Vader en Moeder ontmoeten elkaar en krijgen kinderen. Samen met Opa en Oma en de rest verschuift deze kring vanzelf. Opa en Oma vervagen in de tijd. Vader en Moeder nemen de plaats in van Opa en Oma en nieuwe familie kringen ontstaan. Maar we zijn niet sterfelijk. Het stoffelijk leven is geen tijdelijk zijn toestand. Ja de dood is er in deze bewustzijn sfeer. En ondanks dat ons stoffelijk lichaam vergaat keert alles toch weer terug naar je totaal wezen. Ons totale wezen is het alles omvattende van stof tot energie. Alleen ons huidige bewustzijn kan maar één klein gedeelte van onze totale realiteit bevatten. Omdat dit een van onze levensdoelen zijn! Eerst beseffen dat er meer is dan materie. Dan het weer merkbaar worden van ons geestelijk bestaan. We projecteren ons in kleine tijdelijke familie banden. Net als we ons totaalwezen alleen maar in een beperkte stoffelijk wezen zien. De banden die we op deze aarden in stand houden omvat zoveel meer. Net zoveel meer dan dat we niet alleen uit materie bestaan. Alles is toch energie? Niets verdwijnt? Alles verander alleen van vorm en bestaansniveau? We zijn toch een en dezelfde kracht? Het is geen schande om niet geheel bewust te leven, dat is ons leerpad. Het is goed als je meer wakker wordt en naar de Goddelijke essentie zoekt. Om bijvoorbeeld te genezen van ziekte of pijn en andere emoties. Vaak weet je het wel maar is echt ontvangen van deze kracht wat lastiger. Op dit punt moeten we nog minder beperkt leren denken als in de familie banden die we nu leven. En ook minder beperkt leren denken dat er alleen materie is. Of dat materie en energie beide bestaan maar dan afzonderlijk? Materie is een lagere vorm van dezelfde energie van ons totaal wezen. Wat wij als innerlijk en uiterlijk zien is op een hoger bewustzijn geen verschil in te vinden. De healende en bewustzijn verhogende kracht zit zowel binnen in je als daarbuiten.Verschil is er niet behalve hoe wij het nu kunnen waarnemen. Omdat ons totaal wezen zoveel meer omvattender is dan we nu kunnen beseffen hoef je alleen het oude denken los te durven laten, en leren beseffen dat de universele kracht er al is en alles omvattend is! Je kern omvat het al. Besef dit en laat het toe om wakker te mogen zijn. Want alleen wij zelf bepalen dit op bewust of onbewust niveau zelf. Niemand anders. Het is goed om gewoon hier als mens te leven. Goede banden te vormen en te ontwikkelen. En dat we voor lichamelijke en/of geestelijke problemen terug vallen wat we hier op materie niveau hebben is ook prima. Maar wees bewust dat wat ons wordt aangeboden niet altijd uit liefde wordt gegeven. Dat vaak de chemische oplossingen alleen oplossingen zijn voor langere ziekten. Wees bewust dat we universieel zijn en dat deze universele kracht er allang is. Maar alleen als jij het zelf wil kan je verder. En deze kracht samen, en later alleen, toelaten om bewust te worden. Zodat je echt kan genezen door je hoger zijnstoestand. Dat is geen zweverij alleen onze eigen natuur op een hoger bewustzijn. De reis daar naar toe is ons leerpad. Ik ben iig blij met mijn familie banden, hoe klein dan ook. En hoop dat wat ik deel en ontvangt ons alle kan helpen in onze levens reis. Want alleen zijn we nooit. Durf er voor open te staan en mensen toe te laten.En dat we in deze leer het ook het aandurven om oude denkwijzen en systemen om te vormen naar betere. Dat niet langer kleine groepjen van deze wereld een hel maakt door bewust angst, ziekte en oorlog te laten groeien. Omdat deze verkeerde macht deze kleine groep meer materiele macht en rijkdom geeft. De macht van liefde is reeds in en om ons. En liefde is nooit passief. Strijd jij mee? Opnieuw leren zien?"

"De wil van leven. Het water vloeit leven een schreeuw de wereld in. En in de klank wordt de wil geboren om te groeien. Alom het wonder ons getuige laat zijn voor een allerdaagse handeling. Is het geboren worden en sterven de weg die wij alle bewandelen. En in je leven heb je gezichten getoond. Zijn karakters ontstaan en verloren. Als een product van ons individu. En nu? Weer een omwenteling om. Is het de gedachten van de eerste klank die heeft gegeven wat nu is. De weg van morgen. In een eeuwig nu. Door eigen gedachten gescheiden. En gewonnen hebben zij die weten te hebben verloren. En rijk zijn in het opgaan in hun kracht. De wereld verandert. Net als je eigen persoon. Wat veilig leek kom soms ten einde. Maar wees niet bang. Want alles wat nieuw is is de kans om te groeien. De ongekende dieptes van Mens zijn. En ik mijn liefste. Loop metje mee. Want de wereld wordt anders net als onze persoon. De liefde die ons samen bracht. Is net als die ene klank. De wil van leven, wat vorm geeft naar onze toekomst."

Het is verwarrend want de teksten gaan maar door, en komen echt van mij zelf. Terwijl ik doorloopt en van links en rechts steeds meer ziet staan. Bots ik bijna tegen een beeld. Het is het beeld van een man die ligt? Ik wil het niet maar er komt steeds een gevoel dat ik het moest aanraken. En terwijl ik het aanraakt zie ik een man bloedend op de grond liggen. Zijn botten uit zijn armen en overal bloed. Mijn hart lijkt stil te staan! Ik heb de man die daar ligt, wachten op een beslissing. Van mij want ik ben het zelf? Ik zie een naam staan en die heet "Marco". Marco staat er maar ik ben toch W.O.L.? Terwijl ik dat denkt zie ik al mijn vrienden die ik op mijn reis bent tegen gekomen bij me staan. Ik dacht dat ze elementen waren die bij mij hoorde als een persoon? Er wordt niets gezegd maar ik begrijp waar men op wacht. Net als mijn geboorten ik de keuze had als klein kind. Heb ik nu weer de keuze. Wil ik verder met dit leven of niet. De keuze heeft elk persoon. Hoewel soms de leer is om juist dood te gaan. Hoe veel verdriet dit ook meegeeft, in alles ligt een les verborgen die we moeten ontdekken. Zelfs een dat ons laat zien dat we ook energetisch zijn. Energie vergaat nooit, veranderd alleen van vorm. Ik heb de keuze  om te gaan of te blijven in dit bestaan. Hoe sterk ik was op mijn reis hoeveel ik nu twijfel en bang bent. Omdat ik weet dat de reis en het besef die ik heb gelopen. Dezelfde is als die van het sterfbed. Hoewel ik niet de keuze hard op zegt glimlachen mijn vrienden naar me. "Ik ben het Angst, ik zal veel bij je zijn vooral in het begin. Maar we komen er wel samen". "Woede ben ik, en ik ben er zeker. Maar als je ons weer toelaat in je leven, net als op deze reis. Komen je andere vrienden er ook. Geluk en voorspoed en noem maar op. En als je weer wakker wordt en alle emoties verwerkt. Zal je de wereld je stem geven. En in het begin ben je net als Niemand. Maar de les is toch om door te zetten, in jezelf te geloven. Dan wordt het als Iemand. En krijg je "toevallige" ontmoetingen in het leven die dezelfde reis al die tijd al liepen. Maar je nooit gezien heb, want ook al keek je al ver in het bestaat. Er zijn altijd horzinonnen die we nooit kunnen zien. Maar waar wel de reis naar toegaat, om ze te leren zien." Terwijl  al mijn vrienden mooi woorden deelde gingen ze een voor een in het beeld, mijn zelf. Tot ik alleen over was gebleven. En ik de schaduw zijde en het licht met daartussen de mist begreep, waar ik me nu in bevond. Ik weet dat ik zal huilen en woedend zal zijn, maar ik kies toch voor het leven. En niet voor de cirkel waar ik ook een tijd in verbleef. Omdat ik dat zelf wilde. En niemand anders dan ik had die keuze. Net als ik nu voor het leven kiest. Omdat er nog veel wegen zijn met lessen die ik kan doorlopen. En je moet eerst angst en woede accepteren in je. De schaduw zijde van je persoon. Om dat pas echt het licht te kunnen zien. Ik ga ook in het beeld en ik wordt er een mee. Mijn reis begint opnieuw, liggend in een ziekenhuis. Waarin de laatste stijd begint. Die om niet te blijven hangen in exterme kanten. Maar om eenheid te kunnen ontdekken. Die er al die tijd al die tijd al was, maar ik niet heb kunnen zien.

worldofflove.wol@gmail.com