Het ritme van jouw leven

 

Het ritme van je leven

Een vergeten besef is op een gegeven moment in mijn leven tot mij gekomen. Zomaar op een dag. Ik wist eigenlijk niet op deze dag dat er een andere kijk in mij wakker kon worden. Een die alles zou gaan  veranderen. En niet alles in een keer, maar stap voor stap. Door een persoonlijk verhaal van mij zelf, wat ik meegemaakt heb. Wat wel altijd sluimerend in mij was. Maar in de start van mijn leven eerst door mijn vader, en later mijn moeder is bepaald (en gevormd). En toen door alles om mij heen. Maar je bent nooit te oud om wakker te worden. En de reis tot jezelf weer aan te durven. In ieder geval ging ik weer vooruit. Terug naar mijn zelf. En ons zelf echt zijn is helaas niet het geval, bij niemand. Ook al denk je van wel. Dat ik vooruit ging vanaf het begin van mijn innerlijke reis. Deed mij het inzicht geven dat ik daarvoor eigenlijk altijd stil stond. Ook al waren de dagen gevuld, en kwam ik op veel plaatsen in het land. En zelfs ook in de wereld. Ik weet nog goed hoe de dagen toen begonnen. Als een automatische piloot in rondjes draaien, en je leven als een automatische piloot herhaald meemaken. Met eindelijk dezelfde uitkomst steeds. Zonder dat je eigenlijk als mens vooruit gaat. Ik weet het nog goed hoe een dag eruit zag, voor ik me daar niet bewust van was. De morgen begon al vroeg voor mij. Maar dat geldt voor de meeste mensen. Voor mij ook een vast ritueel. Koffie op en met een half ontbijt de weg op naar mijn werk. Omdat het nieuws net voor de zoveelste keer verkondigd dat er files zijn even in een sneller tempo. Mijn Vrouw was ook op, en ik weet  nog van de liefhebbende ‘goedemorgen’ ritueel. Met een snelle kus en een vluchtige kroel, ga ik naar mijn auto om de tocht weer proberen te overleven. Wetend dat de kinderen net wakker zijn, en voor hun het school avontuur weer gaat beginnen.

Maar ik loop snel naar mijn auto toe. Net als gisteren en de dag daarvoor. En eenmaal in de auto, met mijn lievelingsmuziek aan, begint de tocht vol goede moed. Om heel snel te veranderen in een ‘loerend kwaad’ om alles om me heen. ‘Kan ook niemand auto rijden’ komt als een automatisch schrift uit mijn mond. ‘Rij nu door’ en ‘Hallo, ik heb voorrang?’. De creativiteit aan verwensingen en het aanzien van idioot gedrag neemt toe. Maar dit is een dagelijks ritueel, net als de files die elke dag mij weer tegemoet komen. Net als voor al die andere weg gebruikers. Eenmaal op het werk voel ik nog de naslag van de rit. Maar die verdwijnt heel snel. Ik ben het type dat de eerste twee uur koffie wil en zonder contact gewoon even zijn ding wil doen. Of ik nu chagrijnig overkomt, dat boeit mij eigenlijk niet. Maar eenmaal in mijn ritme weet ik de vrolijkheid te vinden. En als een nar maak ik tussen het werk door de leuke en lollige opmerkingen. Tenminste alleen aan de paar collega’s waar ik positief tegen over staat. Want heb een gave om zowel te open te zijn naar de mensen om mij heen. Of juist enorme muren om mij heen te hebben. En het gekke is dat dit soms ook wisselt. Afgaand aan de situatie die zich voordoet. Dit gaat eigenlijk elke dag weer hetzelfde. Met natuurlijk andere situaties bij het wakker worden. Of in de strijd in het verkeer, en in op het toneel van werkend Nederland. Om tenslotte uit te blazen in een moment wat men ‘weekend’ of ‘vakantie’ noemt. Het moment voor jezelf even. De fijne momenten zijn er natuurlijk. Omdat je in eerste instantie even tot rust kan komen. Geen verplichtingen meer. En na de rust komt het sociale weer tevoorschijn. Leuke gesprekken met mijn Vrouw en kinderen. In de avond bezoek krijgen of zelf naar vrienden gaan. Afwisselend met een avond gewoon even niets. Omdat niets doen ook een heerlijk moment is. Waarin je samen op de bank kan zitten zonder wat te hoeven zeggen, omdat het bij elkaar veilig is. Maar zonder het te beseffen voer  ik dan toch weer de dagelijkse verplichtingen uit. Nu in de vorm van boodschappen en het huis onderhouden. De klusjes die anders weer tot frustratie opstapelen, afwisselend met het bezoeken van winkels om de aan het gevoel op de kick van aankopen weer gehoor te geven. En voordat ik het weet drink ik snel mijn koffie op omdat de nieuwe werkweek weer begonnen is. Wat ik nu herken, is het patroon in het leven. Het ritme in een werkweek is hetzelfde als in mijn zogenaamde vrije tijd. Alleen een andere omgeving,  met andere verplichtingen. En de meeste situaties zijn verplichtingen. Maar dat betekent niet dat het slecht is, maar je moet het wel beseffen! Zodat je naar echte vrijheid kan streven. Werken en voor jezelf zorgen is een onderdeel van het leven wat er hoort te zijn. Maar elk moment waar je je bevind wisselt het masker van je gezicht. Daarmee ook het rimte van je eigen bestaan. Bewust leven is besef hebben van waarom je bepaalde patronen in het leven aanneemt. Zodat je optijd kansen kan ontdekken op een voor jouw persoonlijke sittuatie. Maar zelfbewustzijn, zelfbesef is een natuurlijke eigenschap wat wij kwijt zijn geraakt. Je kan dit weer ontdekken door even stil te staan. En jezelf de kans kan geven om een keer een andere richting te nemen. In zowel het denken als in de keuzes van het leven wat je neemt. En dat lijkt een normale zaak. Maar hoeveel mensen in de wereld hebben elke week met hun werk en prive hetzelfde ritme. Hebben daarna dezelfde tocht in het weekend. Om zogenaamd fris te beginnen aan de volgende werkweek, afwisselend met vrije tijd. En een dag is een dag, een jaar is een jaar.

En voor je het weet ben je het gehuil van geboren worden vergeten, en aanschouw je de tijd van de sterfte die gekomen is. En een nieuwe reis aanbied die je niet kan weigeren. Waarin je in de laatste seconden besef hoe je leven is geweest, en wat het had kunnen zijn. En waarom je dit nu eigenlijk voor het eerst beseft, ‘was dit mijn leven, waren dit mijn keuzes?’. Om vervolgens met het beëindigen van de laatste adem opnieuw te beginnen. Om te kijken of je het wel aandurft zelfbesef te doen ontwikkelen. Of in de illusie te blijven omdat het zo veilig is. En in een illusie blijven dat doen we eigenlijk met zijn allen dag in dag uit. Durf daarom kritisch te kijken naar je eigen leven. Leef je het echt uit je eigen overtuiging. Of zijn het die van andere? Is het een aangeboren ritme die generatie op generatie weer overgaat? Is het de omgeving die de manier van denken en leven aan je geeft? Of onbewust ook als verplichting meegeeft? Of durf je dit los te laten, om zelf te kijken naar het bestaan. Jouw eigen kijk en kracht. 

Wees Spiritueel. Spiritueel zijn is niets anders dan vanuit een hoger biologisch standpunt wetmatigheden van het bestaan toepassen (en herkennen). Of ontdekken in een eigen ontwikkeling, waarin 'fouten', en 'fantasie' en 'dwalingen' afgewisseld worden met 'opbaringen', 'verlichting', 'hoger zelfbewustzijn', 'groei' en zelfontwikkeling. Fouten maken, vallen en weer opstaan. Om zo tot overwinningen te komen. Is beter dan je hele leven stil staan. Want als we eerst onszelf kunnen bevrijden van al het kunstmatige, en illusies We meer zelfbewustzijn kunnen doen groeien. Dan pas kunnen we de weg weer ontdekken die ons allemaal nader tot elkaar brengt. Een weg die er altijd al is geweest, maar we nooit zagen. En nu vaak ook niet zien, omdat we dat gewoon niet willen zien. Dan hoeven nutteloze acties die al 15-0 achter staan niet meer uitgevoerd worden. Je kan je het ook onder de huidige biologie zien. Ze weten nu bijvoorbeeld dat minimaal van onze hersenactiviteit creatief is. In de zin dat het zelf ontwikkelingen kan 'scheppen', waarin de rest eigenlijk voor geprogrammeerde onderdelen zijn. En vaak is dat niet negatief, alleen een mechanisme om te kunnen overleven. We zijn alleen in ons bestaat de eigen creativiteit verloren. Wat ons in staat stelt om ons eigen ritme te nemen in het leven. Waar wij zelf nu bewust zelf voor kiezen. Maar dit is een reis die je zelf moet willen nemen, Omdat we in deze reis het systeem veranderen. Omdat we dan beseffen dat wij het systeem zelf zijn. En dat alles wat nu in de wereld gebeurd de keuze van ons allemaal is. Waarin een enkeling wellicht wel wil, maar het alleen gewoon niet lukt. Maar het hoeft niet, dat is je eigen keuze. Want morgen is er weer koffie of thee. En verwelkomen de files je weer, en de dag die komt. Net als vorige week en daarvoor. Als dit ritme het ritme is die je wilt blijven lopen, met zijn periodieke geklaag tussendoor. En schijnbaar geluk, is dat de vrijheid die iedereen heeft om zijn leven te doorlopen. Het ritme aan te houden. Maar er zijn er zoveel waar we ons nog niet bewust van zijn. Het ritme van het leven. Het ritme van jouw leven.

worldofflove.wol@gmail.com