De keuze die je maakt of a-sociaal te zijn of niet ligt aan jezelf

De keuze die je maakt of a-sociaal te zijn of niet ligt aan jezelf

In het verhaal van Joost heb je in een sneltreinvaart zijn leven meegemaakt. Als ik mijn eerste boek 'ik kan het niet alleen' af heb, zal ik aan dit boek gaan starten, maar ook offline. Hoewel het in een blog hiervoor maar een paar elementen, maar zijn beschreven. Zit er in mijn hoofd een heel boek al, klaar en wachtend om geschreven te worden. Alleen waar haal je je tijd vandaan, is een vraagstuk wat niet alleen voor mij alleen is. Ik hoor en zie dat bij vele om mij heen. De verplichtingen zijn er altijd, of je nu jong bent of oud. Of gewoon ergens tussen in het leven. Iedereen komt in dit even om met alles het te druk te hebben. Voor school, voor vrienden. of voor familie. Voor de studie. Voor het werk. Kan de lijst langer maken maar het is wel duidelijk wat ik daarmee wilt zeggen neem ik aan. En is dat niet het geval dan mail je me maar, altijd goed. En ik weet het, dit zijn voorbeelden voor de rijkere landen in de wereld. Want in armoede hoef je je niet druk te maken om tijd voor studie of werk of familie proberen te krijgen. Omdat het te druk is en je nergens tijd voor heb. En heb je tijd is het al druk zat geweest, gaan we eerst (verdiend) ontspannen. Nee in veel landen maak je je druk om te overleven. Is er wel eten en drinken. Is het wel veilig. Wordt ik niet vermoord, overleef ik de nacht die komt. Ik schrijf dit vanuit mijn eigen leef omgeving. Maar ik snap de verschillen in de wereld, maar hoe men ook kan leven waar dan ook. Echt tijd maken voor jezelf, je eigen ontwikkeling? Nee dat is zelden dat we er tijd voor kunnen hebben. En toch is dat een noodzaak, in deze stervende wereld. En dat is geen drama geluid, zijn gewoon harde feiten.

Over Joost konden we een paar tijds momenten in zijn leven meemaken. Om een indruk te geven in zijn persoon zagen we een ontwikkeling die van links naar rechts ging. Om ten slotte aan het einde van zijn leven toch de balans te hebben gevonden. Waar in hij eindelijk zelf kon denken. Hij uitging van zijn huidig potentieel. Zijn leven ontmoette voor het eerst balans, en dat is maar zelden dat dat gevonden kan worden. Er zijn veel mensen die het aan durven om te leren denken. Om opnieuw te leren zien, om het huidig potentieel te bereiken wat in ieder mens is. Maar dan van dit moment, en niet wat van vroeger via je genen is meegekomen. En verder wat het systeem heeft verder doen ontwikkelen. Soms is het hele bestaan waar we voor kiezen een soort Matrix. Waarin we niet als mensen aanwezig zijn maar gewoon een kudde paarden met oogkleppen op. Want er zijn zoveel verschillen in de wereld. Het grootste is de welvaart. Ik zal nooit een communistisch systeem of dergelijk promoten. Verschillen mogen er zijn, economische groei is belangrijk. En het leven en de beslissing die je wilt nemen is een eigen keuzen. Maar de eigen keuzen is er meestal niet. En we denken van wel, maar dit zijn juist een van de leermomenten welke we moeten meemaken. Een keuze is je leven te leiden zoals hij is. Waarin je probeert je te ontwikkelen. Waarin het soms met stapjes lukt, maar vaak ook niet. En je probeert balans te zoeken in je eigen ontwikkeling, en je positie in de wereld. Dat is een goed streven. Ook als je je groepeert in groepen om de mensen wakker te willen maken voor de ongelijk en wanhoop waar we in zitten. Of dat nu echt helpt, omdat ze de regels en wetgeving tegen hun hebben. En juist in de politiek moeten gaan, om het systeem (wat we alle zijn) echt te veranderen. Is ook een bewustwording wat nodig is in ons. In die zin is het juist goed dat zulke groepen door de media hoofdzakelijk als dwaas (om het maar simpel) uit te drukken worden getoond. Omdat er toch steeds meer mensen zijn die bewuster worden, en dit soort signalen herkennen. We hebben elkaar in de wereld nodig. Als individueel of als groep kun je het niet alleen.

Dit soort groei momenten kunnen met een korte stilstand worden gekenmerkt. Is een normaal menselijk proces. En daar is niets geks aan. Alles is een keuze maar het valt gelukkig nu steeds meer mensen op dat we een keuze hebben. En dat de keuze van heel veel mensen is om stil te blijven staan. Spreekwoordelijk in cirkels blijven lopen zonder echte vooruitgang. Want om het weer heel simpel te houden. Zie de voetbal als sport, best mooi. Dat is elk sport in aard. Het is bedoeld om in een leuke strijd te beginnen. Waarin je mag balen als je club verliest. En ja wat schreeuw werkt ook. Maar wat in de economische systemen ontbreekt. Ontbreekt ook aan die supporters. Dat is menselijkheid. Want hoe idioot ben je als je voor sport gevechten wilt houden? En dat wordt steeds erger, helaas moet het eerst zo erg worden dat we er dan pas aan iets willen doen. Maar waarom wachten? Ja omdat we in een economisch systeem leven waarin menselijkheid niet voor komt. De sport wereld is een onderdeel van het economisch systeem. Maar wij zijn het systeem, weet je nog? Wij als massa bepalen de regels. Wij als massa beslissen of foute regeringen mogen blijven of niet, en wij als massa bepalen of er in ons systeem menselijkheid moet zijn of niet. Maar de meeste worden blind geboren. Leven hun leven blind, elk in zijn eigen economisch groepje. En waar we als kind kiezen om in te komen, of waarin we door ouders en later het systeem in blijven. Dat zal meestal op onze oude dag ook zo zijn. Een zeer goed voorbeeld zijn mijn schoonouders. Mijn schoonmoeder kwam uit een rijke familie. Mijn schoonvader helaas niet. Maar toch kwam hun levenspad bij elkaar, en kozen ze voor elkaar. In heel veel punten lijkt die levensreis precies hoe ik het meegemaakt heb met mijn Vrouw, hun dochter. Zij hebben medisch gezien jaren lang veel ongeluk gehad, waarvan ik hoop dat de horizon is gekomen. En ze zo gewoon van hun oude dag kunnen genieten. Maar het is nog even volhouden. Mijn schoonmoeder in een crisis opvang en mijn schoonvader net thuis. Na een open hart operatie, chemo keur tegen blaaskanker en een gebroken heup achter de rug. En dat in een jaar, hoeveel kan een mens hebben. Daar heb ik niets anders dan respect voor. En zeker ook voor mijn schoonmoeder. Die voor liefde koos in haar leven. En altijd een harde werker is geweest, maar die nu lichamelijk veel klanten heeft. En op heel veel punten niet voor haar zelf kan zorgen. Maar bij de koffie moesten ze lachen. In de crisis opvang is er een onderdeel wat je kan huren en een onderdeel wat je kan kopen. En wat je kan kopen is heel erg deur, eigenlijk voor de gewone mens niet te betalen. Maar het was jaren geleden onze eigen keuze dat we de regering bejaardentehuizen lieten weg bezuinigen. En daar hebben we nu ellende van, als je een keer naar de mensen wilt luisteren die er nu zitten. Degene die koop gedeelte hebben kunnen kopen zijn rond uit schofterig. In de tijd dat ze kind waren en door hadden dat ze uit een rijk gedeelte van de maatschappij kwamen. Ontstonden er groepjes. Je hebt uitzonderingen die menselijk zijn. Maar hoofdzakelijk is dat niet het geval, zijn het elitaire yuppen die neerkijken op andere mensen. En zich als het systeem gedragen, economisch zonder menselijkheid. En jaren later als ze 80 jaar of ouder zijn en lichamelijk zich zelf niet kunnen behelpen. Hebben ze het geluk dat ze daar wel koop gedeelte in rusthuizen kunnen kopen. Maar hoewel ze al een grote leeftijd hebben kunnen bereiken. Is hun geestelijke leeftijd nog die van kind wat nooit zich heeft kunnen ontwikkelen, want dezelfde praat en dezelfde neerkijk op andere om economische redenen zie je als dagelijks gedrag. Hun leven wat je 80 jaar of meer hebben mogen volgen hebben ze niets in kunnen bereiken wat met menselijkheid te maken heeft. Welvaart is dan wellicht wel gegroeid in hun leven. Maar mijn standpunt is dat extreme tegenstellingen een natuurlijk proces zijn. En zijn ontstaan, omdat we op die manier bewust kunnen worden. We eerst aparte elementen los van elkaar leren waarnemen. Zodat we in de groei van dat bewustzijn de eenheid en balans kunnen vinden. Dat juist de extremen kanten ieder een helft vertegenwoordig van juist een eenheid. En dit standpunt is al zolang in de wereld besproken, zoals de meest bekende Ying en Yang. Maar het is alleen een economisch aftreksel geworden en de inhoud is uit de gedachten ontrokken. Ten minste zo komt het bij mij over. Hoe bij jou En je kunt dit in oneindigbare aspecten verdelen. Want het is heel simpel om te zeggen dat er goed en slecht is. Of licht en duisternis. Om inzicht te krijgen is een versimpeling als eerste stap nodig om dat wat je leert waar te nemen, echt tot je door te laten kunnen komen. Maar net als de puber kinderen met hun aparte gedrag. Zo zijn ze ook jaren later in het rusthuis met dezelfde inhoud van 'toen'. Waarin er veel veranderd is en ze veel meegemaakt hebben. Maar eigenlijk in kringen zijn wezen lopen. Totaal niets bereikt hebben, omdat ze dezelfde eigenwijze houding hebben als toen ze geboren werden. Ze gaan met dezelfde naïeve houding hun sterf moment tegemoet. Dat is hetzelfde als de tegenstellingen proberen te ontdekken.

Er is een oneindigbaar aan variëteiten aanwezig tussen licht en donker. Tussen goed en kwaad. En een leer moment is dat je de balans herkent in alle tegenstellingen. Om zo zelfbewuster te worden van het bestaan. Zodat je jezelf kan ontwikkelen en dat er groei is. En zo ook kans op rijkdom en succes. Wat ik wil zeggen is dat als je arm wordt geboren, of dat je rijk in de wereld mag komen. Ergens er tussen in? Elk aspect heeft eenzelfde tegenstelling. Heeft eenzelfde leer. Heeft een oneindigheid aan variabelen in zijn karakter. Wat een spirituele ontwikkeling verbergt in het leven. Welke kant je ook in mag zitten van het bestaan, alles herbergt een spiritueel leerplan. Of je nu te rijk bent geboren of te arm. Of in een van de facetten er tussen in, alles is aan een spiritueel plan onderworpen. En moet je de tegenstellingen in het leven proberen te zien. Om daarin juist de eenheid te kunnen vinden. Het leven is een leermoment dat klopt, maar we hoeven niet elke seconden te koppelen aan een leermoment. Natuurlijk is liefde ontdekken en plezier en vreugde met elkaar delen een welkome aangelegenheid. Je hoeft niet met elke stap als een spirituele bedoeling proberen te ontdekken. Het leven opzich daar hoort ook in dat je moet genieten. Creatief denken en leven in ook weer oneindigdbare aspecten. Ik filosofeer graag, maar mij is ook kennis aanwezig die ik nooit heb gedeeld. Wat dacht je van het concept tijd? Google er eens op en je vind oneindigbare variaties. Mijn visie is dat tijd niet een lineair begrip is, maar horizontaal en verticaal op hetzelfde moment zowel ontstaat als vergaat. En dat als mensen het over geestelijke begeleiders hebben, dat dit niet perse overleden personen zijn die ons bijstaan. Maar ons zelf op een tijd tijdsvlak en vaak ook op onbewust niveau. Alles gebeurd op hetzelfde moment van alle tijden toe. Het ontstaan principe en het eindigheid principe gebeurd op hetzelfde moment. Waarin de tijd die wij nu waarnemen eindelijk maar een illusie is. Een moment om onderhevig te kunnen zijn aan een begin en een einde. Een geboorten en een sterven, omdat je in die condities alleen maar jezelf kon ontwikkelen. Er is een begin en een einde nodig in het eeuwigheid principe om jezelf te kunnen ontwikkelen. Van onbewust naar bewust naar bewuster. En eigenlijk om uiteindelijk te kunnen beseffen wat eeuwigheid betekend. Dat er geen kwaad is dat zijn alleen onze keuzes in gedrag. Maar dat geld ook voor al het goede. Dat zijn ook weer die extreme tegenpolen wat tot een derde punt leid wat beide herbergt als een kracht. En wat dat is dat is juist een van de vele leerpaden die we moeten ondergaan. Of we daar een eeuwigheid over doen of niet dat is onze eigen keuzen. Waar het op neer komt is dat de wereld anders is dan we met zijn alle beseffen. Maar daarmee ook eigenlijk alle begrippen zoals bijvoorbeeld tijd. Of minder ingewikkeld wat onze keuze in het leven is en de uitwerking op je eigen bestaan. Maar ook die van andere, de leermomenten die in zoveel aspecten verborgen zit. De wereld is stervend en steeds meer mensen worden door bewust van. Ja ze proberen daar iets tegen te doen, en vaak komen er ook positieve veranderingen. Maar meestal zijn die alleen maar nationaal. En zijn ze internationaal nodig om echt effect te hebben. Bedoel in Nederland kunnen we iets positief voor de wereld doorzetten. Maar als het in de rest van de wereld dat bij het oude blijft, helpt onze verandering dan? Want dat de wereld van onze actie bewust wordt en gaat nadenken. En dat ook meeneemt als verandering. Is een bijzonder mooi streven, maar totaal niet realistisch. Veel mensen willen bewust negatief doen. Zoeken oorlog en geweld op omdat hun zieke brein dat nodig denkt te hebben. Veel mensen zijn bewust dat veel onderwerpen in het bestaan niet kloppen. Maar doen er niets aan omdat ze leven in angst. Omdat wij tegelijk toelaten dat verkeerde regeringen ontstaan. En veel mensen willen gewoon hun eigen leven leiden, zo goed als het kan. Omdat alles voor hun eindigbaar is, en het toch geen zin heeft om er iets tegen te doen. Wij kunnen er wel iets aan doen! Maar dat moeten we samen doen. In ons land maar ook in de wereld. Wij zijn het systeem. Acties uitvoeren die gelijk door het systeem als strafrechtelijk worden bestempeld, krijg je hiermee vooruitgang? Nee toch! Verander het systeem, verander politieke systemen. En niet alleen nationaal natuurlijk. Er zijn veel positieve mensen. En daarvan worden er ook steeds meer zelfbewuster gelukkig. En juist daarom valt het nieuws mij meer op als ik dat dagelijks bekijkt. Idioten mensen die kiezen voor voetbal geweld als voorbeeld? Hoe fout is het als je daar bewust voor kiest? Dat blijft tot nu toe alleen een spannend nieuws item waar we over klagen, maar waar we niets aan doen. En alleen om economische redenen. Gelukkig komt het kantelpunt dat het nu te duur wordt, en gaan ze er langzaam iets aan doen. Maar totaal niet om menselijkheid, om weer economische redenen. We kunnen zogenaamd positieve veranderingen doorvoeren. Maar als we ze niet op wereld niveau uitvoeren zal het nooit een blijvende oplossing zijn. Als we menselijkheid steeds maar weer vergeten, en we alles om alleen maar economische reden proberen te veranderen. Veranderen we eigenlijk niets blijvend. En voetbal geweld is maar een voorbeeld, er zijn er oneindigbare. Wat dacht je van verkeershufters. Die zijn er overal, en een goed voorbeeld is er. Onlangs in Dordrecht gebeurd, aan de Stevensweg, waar je 30 km per uur mag rijden. Maar een aso jongeren het als racebaan gingen gebruiken. En zo een net niet dodelijk ongeluk veroorzaakten. Deze weg is een lange weg maar heeft geen verkeersdrempels niets. De gemeenten Dordrecht is daar op een asociale manier laks aan. Tegelijk dat jongen als schoften gedragen en als idioten daarop racen. Maar hier zal ik het uitvoerig in een volgende blog het erover hebben. Maar lees ook mijn vorige blogs. En mail mij jouw reactie, en of ik die online mag plaatsen. Of mail mij een onderwerp waar je het over wilt hebben ter discussie of voor iets speciaals. Ik sta voor veel open, zolang er respect wederzijds is. Bedankt in ieder geval voor het bezoeken van mijn blog. 

WORLDOFFLOVE.WOL@GMAIL.COM