De Stilte van Een Refrein

De Stilte van Een Refrein

Soms met te veel woorden,

dan weer met heel weinig,

ik zoek naar de taal,

maar soms vind ik die nimmer.

Stilte hangt dan als een sluier om mij heen,

of ik verdwijn dromerig in mezelf,

verloren in een wereld waar woorden niet tellen,

waar zinnen vervagen en klanken vervliegen.

Het is een dans van gedachten,

een ritme dat zwijgt,

toch klinkt het lied helder,

dat diep in mij schuilt.

Een symfonie geweven uit tijdloze klanken,

waar sterfelijk en eeuwig elkaar steeds omarmen,

als golven van leven die samen verstillen,

omdat wat ik voel, geen einde kan kennen.

En steeds weer klinkt dat ene refrein,

als een fluistering die door mijn ziel zwerft:

ik heb geen woorden nodig,

om te zeggen dat ik van jou hou.