World of Love

De traan en de lach In mij spoelt een overvloed aan gevoelens aan, als golven die alle verborgen schatten terugkeren naar het land van mijn hart. Als een zeeman op het droge moet ik wennen aan dit nieuwe land, waar ik voortwandel met wankelende benen, als een vreemdeling die een utopie ontdekt na een lange reis door wereldvreemde wateren. Elke stap voelt als een nieuwe uitdaging, elke beweging maakt me sterker, zelfs als ik struikel in de diepten van mijn ziel. Ik omarm de rust die nadert, niet als een stilte na de storm, maar als het lachen van een dronkenman dat buldert in de lucht. Alsof mijn eigen hart een nieuwe storm veroorzaakt, uit de diepten verscholen en omringd door duisternis. In een dans met het oneindig licht.  Het gelach, dat eerst onhoorbaar was, stijgt op naar de oppervlakte van mijn wezen, met een groeiende glimlach. De herinneringen aan mijn reis resoneren als een echo in mijn vreugde, voeden het licht en de blijdschap die verlangen om te kiezen voor vrijheid, om te

In de diepte van mijn hart Mijn hart blijft onvermoeibaar doorgaan, elke hartslag wordt krachtiger na elke ademhaling. Het stroomt over van onuitputtelijke emoties, als een eindeloze nacht bezaaid met talloze sterren.  Het zijn al die gevoelens die diep in mij ontwaken, oprijzend uit een ontluikende nacht, waar herinneringen voor altijd blijven hangen. De pracht van elk moment heeft mijn ziel gevoed en laten groeien. Maar zelfs na een moment van vreugde, verdwijnt alles plotseling, weggestopt en ontglipt als een dief die aan mijn blik ontsnapt. Altijd sluimerend in de duisternis, in de ontelbare kamers van mijn gedachten. Emoties razen voort als een steeds versnellende race, onder een steeds uitdijende sterrenhemel. Het is niet alleen de pijn en het verdriet, soms als een onvoorstelbare storm. Ze omarmen elke glimlach, elke vreugde en liefde, vervlochten in elke triomf, waardoor ik compleet ben, in eindeloze facetten van het leven.  Als een reflectie in oneindige spiegels

Mijn dochter   Elke dag brengt een wonder, als een trein die nooit stopt. Herinneringen weven zich in ons wezen, verankerd met een lach die niet vervaagt. Als een echo van gisteren, als een ademhaling van vandaag, blijft het verleden dichtbij, als een kompas dat ons leidt. Mijn wereld draait, een eindeloze reis die geen rust kent, maar gevuld is met avontuur. Maanden tikken weg, gevuld met dromen en verlangens, wachtend op dat ene moment dat alles verandert. Een leven doordrenkt van hoop en emoties, een reis die begint in stilte, maar al snel overspoeld wordt door tranen van geluk en angst. Tranen vermengd met gelach, een symfonie van menselijke emoties die ons levensverhaal vormgeven. Witte pagina's van ons boek, gevuld met de kleuren van ons hart, elke emotie uniek, elke herinnering speciaal. Van kruipen tot lopen, elke stap een ontdekking, een verkenning van de toekomst doordrenkt met hoop en passie. Een dag die aanbreekt, maar nooit zal vervagen, belooft een toekomst vol trots

  De Vrede in ons hart.   Ik hou je vast en tegelijk laat ik je los alles en alles om mij heen en zoek ik de stilte. De stilte en de vele stormen in het leven elke dag wisselen soms in momenten. In een moment van zijn waar ik me even terugtrekt van alles om mij heen. Maar vooral van mij zelf en het gevoel wat spreekt en ik soms niet wilt horen. En onder een deken van duisternis verscholen is de werveling van gedachten overal. Het sterven overal in elke hoek zonder rekening te houden met tijd en ruimte vervult het mijn hart. Explosies van gedachten uit elke hoek die elke ademhaling vergezellen in mijn gehele bestaan.   Als een werveling draai ik met elk harstocht als een storm overal en nergens verdwaald. Omdat ik weet wat nog moet komen in het korte moment van het leven waarin we ons nu bevinden. Mijn laatste adem weet die ik nu ooit zal uitblazen in dit korte moment vol beladen naar het niets. Tegelijk het ontstaan daar waar alleen kunstenaars een glimp van k

Welkom en Respect Economisch belang versus menselijkheid Welkom is een van de eerst Nederlandse woorden denk ik vaak. Dit in combinatie met respect zeg ik vaak met een glimlach en toch ook een serieuze ondertoon. Want vaak kan je beter maar erom lachen om alles om je heen. Want om te spreken van echte voorruit in de wereld kan je niet spreken. Hoeveel goede doelen zijn er om bijvoorbeeld de dieren te steunen. En andere om honger en nood te voorkomen. En ook die tegen oorlog zijn en slachtoffers willen helpen. Alleen fantastisch mooi want er zijn veel organisaties die ook niet alleen qua omvang groeien. Ook in de aanwezigheid van kapitaal goederen zoals de panden die men (kan) aanschaft komt ook steeds op een hoger peil. En je kan er maar beter om lachen bij deze hele groep. Want die doen er tenminste wat aan. Maar wat precies? Hun eigen kwaliteit en kwantiteit in goederen en middelen vergroten? Voor de ander wordt dan gezegd maar klopt dat wel? En natuurlijk zijn er goede mensen di

  Broccoli Hop wat eten wij vandaag is een universele zin. Je zou bijna kunnen zeggen Spiritueel, welk menig mens dit als mantra bijna dagelijks toepast. Ik tenminste wel op vele dagen van het jaar. Met het avondeten wilde ik groente gebruiken maar de naam wat was deze nu ook alweer? Het was wel even geleden dat dit gebeurde. Op een dag in een niet genoemde week was ik weer in de keuken. In een nog verlaten huis. Ik was al thuis van het werk en iedereen moest nog thuis komen van werk en school. Als eerste ga ik even 15 minuten op de bank zitten om een van mijn eigen series op Netflex te kijken. Dat is heel kort maar voel na een hele werkdag een soort van mentale ademhaling naar rust. Even niet denken en naar het kastje kijken is mijn motto. Valt mij op dat vrouwen te veel denken als ze naar een film of serie kijken. Terwijl voor mannen het juist een soort van meditatie moment is. Even aan niets denken en gewoon beleven. En natuurlijk wil ik niet gaan generaliseren. Het valt mij op

De stilte Ik sta even stil En voel een emotie in mij wat spreken wil En ik ben stil en laat het gebeuren Die ene ervaring diep in mij Niet met een pen te beschrijven Of met een gedachten te kunnen begrijpen En ik ga en laat me gaan Heen en weer in woestenij ga ik mee niet wetend welke richting ik nu weer kom Als een speelbal van elementen zie ik boven en onder en zoveel meer En net zo snel als het weer komt zo onverwacht En mij mee neemt naar boven Ik van de grond wordt getild als een speel bal Overgelaten aan de grillen van de wind Mij een overzicht gunt van mijn wereld En hoe klein mijn bestaan eigenlijk is in de storm van het leven Grijpt het vuur uit de aarde mij plots omlaag Als een draaikolk diep in de aarde word ik een met alles om mij heen Aarde en stenen en zoveel meer Nimmer aan mij getoond leven krioelt om mij heen Liften met mij mee als mijn ik een groter iets wordt En duizend gedachten met mij versmelten En in de diepte van de aarde waar het vuur mij ook brengen zal Is het

  GEVOEL   Ik denk je soms te kennen En te hebben in mijn macht Te beheersen en te sturen Dan even vluchtig als het moment Ben je weer vervlogen Zie ik je niet meer en is herkenning weg Alsof ik in een spiegel kijk En ben ik vluchtig op zoek naar enig houvast Want overal waar ik kijk om mij heen En in mijn eigen hart Is verwarring weer de boventoon Waar is die kracht? Net als de macht en het beheersen van vervlogen? En als ik wil vallen in depressie In het aller moeilijkste van mijn eigen ik Is daar toch en twinkeling Een heel klein lichtje wat danst om mij heen Alsof er een vuur wordt ontstoken En handen uit het vuur mij raken Waarmee net een geboorten ontstaat zo diep in mij Als een ontwaakte ziel Is het deze kracht die me niet doet laat zinken Maar mij omhoog trekt naar de zon De sterren en het hele bestaan Vervuld met licht als vleugels in mijn denken En dan is het weer terug Wat ik even verloren had Die kracht en moed E