De traan en de lach
In mij spoelt een overvloed aan gevoelens aan, als golven die alle verborgen schatten terugkeren naar het land van mijn hart. Als een zeeman op het droge moet ik wennen aan dit nieuwe land, waar ik voortwandel met wankelende benen, als een vreemdeling die een utopie ontdekt na een lange reis door wereldvreemde wateren.
Elke stap voelt als een nieuwe uitdaging, elke beweging maakt me sterker, zelfs als ik struikel in de diepten van mijn ziel. Ik omarm de rust die nadert, niet als een stilte na de storm, maar als het lachen van een dronkenman dat buldert in de lucht. Alsof mijn eigen hart een nieuwe storm veroorzaakt, uit de diepten verscholen en omringd door duisternis. In een dans met het oneindig licht.
Het gelach, dat eerst onhoorbaar was, stijgt op naar de oppervlakte van mijn wezen, met een groeiende glimlach. De herinneringen aan mijn reis resoneren als een echo in mijn vreugde, voeden het licht en de blijdschap die verlangen om te kiezen voor vrijheid, om te zijn zonder schaamte, zonder ketenen van angst.
In een moment van stilte, laat ik het geluid van mijn vreugde rusten, als een kalmerende storm die de stilte omarmt. In die stilte begrijp ik de diepten van zee en land, een einde aan een lange dwaaltocht, een reis voltooid.
In de rust van mijn ziel en het land van mijn hart, vind ik de schakel die altijd al aanwezig was, het ankerpunt voorbij het zichtbare oneindige. En hoewel het gelach en de vreugde zich nu niet minder laten horen, groeit de ruimte voor tevredenheid, hand in hand met zowel reden als redeloosheid.
Alsof ik zonder angst de overvloed aan gevoelens omarm, met open ogen voor alles om me heen. De kennis van dit nieuwe weten brokkelt de ketenen van angst af, verwelkomt het geluid van zowel lach als traan. Want verdriet en ellende zijn evenzeer deel van het leven, niet te ontvluchten, maar te omarmen.
In de aanvaarding van zowel lach als traan, ontvouwt zich voor mij de weg van het leven, een pad dat zich slingert door het grote onbekende, waar de prachtigste schatten van het oneindige bestaan te vinden zijn. Hand in hand, nooit mag een van beide uit mijn zicht verdwijnen. De traan en de lach omarm ik in harmonie.
Reacties
Een reactie posten
Een reactie zou mooi zijn...