Een dag

Een dag

Kritisch zijn, vrijheid nastreven in woord of daad of gedachten. Maar meestal van elk een stukje, want het leven van alledag slok ons op ondanks dat we streven naar veranderingen. Ondanks de openheid en inzichten die in een vernieuwd verhoogd bewustzijn wakker wordt. Want wakker worden we stukje bij stukje, het zijn bijzondere tijden. Ondanks of juist door de chaos die overal in de wereld zijn werk doet.

Moment van alledag is dat je wakker wordt. Die van mij start met het aanzetten van het koffiezet apparaat. Na ontbijt beseffen dat het een niet werk dag is. Met frise moed en tegelijk een vervelende blik in de voorraad kasten ga je naar de auto. Benzinne op de helft, zo tanken want eerst boodschappen. De ochtend lach werd al iets minder doordat in mijn gedachten de bezinneprijzen weer in herrineringen komen. Net als de rest wat haast niet betaalbaar meer wordt. De ochtend lach wordt helemaal minder doordat het weer een drukte is. Net als alle andere dagen. Volle wegen maar ook volle winkels op bijna alle dagen. Waarin ik me verwonder of helemaal niemand meer werk? Door de winkel strijdend om artikelen te kunnen bemachtigen. Langs mensen gaan die hun karretjes gewoon overdwars laten staan. Of net voor het schap blijven staan om te kletsen is mijn goede moed echt verdwenen. Maar eenmaal thuis door dezelfde drukte op de weg. En met weer een nieuwe dure kassabon maar nu van mijn tankbeurt. Berg ik die snel op en ook de boodschappen om wederom weer koffie te zetten. 

Al koffie drinkend loop ik te denken aan de chaos. Het is echt te vol in ons land. De prijzen stijgen, levens kwaliteit verminderd. We zijn gelijk en moeten elkaar helpen. Maar hoewel we de wereld helpen kunnen we onze kinderen tot onze ouderen niet helpen. Slaan we gewoon over denken we niet aan. Tonen we ook niet op het journaal. Want wat niet in de Media wordt vermeld of in kranten en het internet bestaat niet. Toch? We hoeven niet elke seconden te strijden voor een betere wereld. Daar heb je regeringshuizen en koningshuizen voor. Maar als mensheid zijn we ooit begonnen met het opbouwen van beschavingen. Waarin oorlog, haat en strijd een niet te voorkomen bijkomst is van diezelfde ontwikkeling. Want als mensheid groeien we als we juist extremen tegengestelde krachten meemaken. Beschaving versus Barbaarse haat en oorlog. Deze extremen krachten zijn een natuurlijke ontwikkeling van ons. En is niet om over te schamen of voor te vechten. Het wacht gewoon op acceptatie, meer niet. Het komt in elk onderdeel terug. In je gedschten die je niet deel. Tot je relatie, gezin en familie. Tot nog meer omvattender zoals je land of landen of zoals nu zelfs de hele wereld. Een ontwikkeling om verder te kunnen gaan is het herkennen van de verschillen en juist in die verschillen de eenheid zien. Of het nu de eenheid van jezelf is. Van je gezin of tot de wereld toe. Het komt op hetzelfde aan.

Mijn dag vol moet werd weg gewerkt door het gedoe van alledag, waarmee ik begon. Dit is op groter schaal precies zo. Door het gedoe lokaal tot in de wereld.  Verliezen we onze kracht en moed om door te gaan. Alsof we met koffie of thee er gewoon blijven zitten en het opgeven. Die chaos is een som van onze eigen natuurlijke ontwikkeling en gedrag tot aan systemen die meespelen. Want in de chaos op wereld niveau is de laatste 100 jaar zoveel voorbij gekomen. Vaak als gek gedrag maar weg gewaaid. En weten we er nog iets van? Over de meeste onderwerpen amper meer, toch? Want het wordt in de media niet meer getoond. En zelf nadenken is daarin lastiger, toch? De mensheid is ver genoeg in zijn ontwikkeling dat we wel degelijk deze wereld ten goede en voor alle kunnen veranderen. Want het bloeden van de wereld stopt alleen als we dat willen. In alle extremen die ons overspoelen is het vinden van de balans een oplossing. Als regeringen en koningshuizen niet meer werken moet dat veranderd worden in iets anders wat wel werkt. Als mensen of landen bewust oorlog, haat en vernietiging promoten moeten we dit stoppen. Natuurlijk kan ik dit niet allen. God wij samen of de hele stad niet. Het kan alleen als we overal in de wereld dit willen en ook durven. Het is een strijd die we met zijn alle moeten voeren. 

Dit is geen schande of een mislukking. Ook dit is een natuurlijk proces om verder te kunnen komen in onze ontwikkeling. En op een dag zullen het bereiken als we het zelf willlen. Een dag.....

Veel liefs,

W.O.L.