Gods werking of de natuur of beide?

Gods werking of de natuur of beide?

Toeval en toevalllige ontmoetingen bestaan natuurlijk. Is een wisselwerking tussen toeval en een dieper liggende betekenis.

Laatst in een winkel kwam het gesprek over mijn ongeluk en de hele reis tot vandaag. Liep toevalig langs die winkel, nooit geweest. En was gewoon nieuwsgierig. De mensen daar hebben een Christelijke achtergrond dus is een reactie naar mijn verhaal dat het toch een wonder moet zijn die gegeven is. Niet nadenkend was mijn reactie terug dat het een zelf genezend vermogen moet zijn. Een vermogen wat slaapt. Wakker geschud moet worden. Maar dat sommige als een wonder kunnen zien.

Leuke dingen gekocht en naar huis zit je op een rustig moment toch de dag weer te herzien. Is een gewoonte wat ik prettig vind. Een van de terugblikken is dat ik hier vaak over extremen verteld. Dat we uit lagere natuurlijke gewoontes met tegengestelde meningen tegen over elkaar staan en kiezen voor strijd. Waarbij vage systemen voor allerlei nog vagere doelen de massa hierop verder aansturen. Terwijl in mijn mening samen in het midden van broederschap oplossingen kunnen vinden. Omdat de meest verre uit elkaar liggende meningen vaak beide gelijk hebben. Maar dat strijd en tegen elkaar willen staan nooit oplossingen zal bieden. Wat vaak de belangen van vage systemen in stand houd en ook onze illlusie op vrijheid van mening blijft bestaan.

Als er een Goddelijke kracht bestaat zal dat nooit een persoon die je als een mens kan zien. Leven in vormen is oneindig net als de werelden met verschillende realiteitsvormen. Het idee dat een God maar als een mens vorming moet worden gezien. En dat onze wereld het enige is in het oneindige is best simpel toch, te simpel. Een Goddelijke kracht die oneindig leven schept laat leven ontstaan in ontwikkeling. Want stel wij planten een boom begint het met een zaadje toch? Dit is een heel simpel en klein voorbeeld om je Goddelijke ontwikkeling beter tot je door te kunnen laten komen. Net als genezing. Healing is niets anders dat je volledig potentieel in balans met je universele zelf te brengen. Daarnaast is er geen God persoon die als een dokter wonderen weg geeft om te healen. Het leven en het oneindige is toch Gods kracht? Daarom is er geen verschil in healing wat als natuurlijk eigenschap in het leven zelf zit, als de wonderen op gebeurtenisen die we niet kunnen bevatten. Dit lijken twee extremen gedachten die van elkaar staan en we een strijd moeten voeren tussen gelovige en niet gelovige. Terwijl alleen ons denken wat niet volledig waarneent alleen verschillen toont die er niet zijn. Ons zelfgezend vermogen en wonderen komen uit dezelfde kracht die in het leven zit, dus ook in ons.

Als er een Gods kracht is zal het geloven doen ontstaan en athistische bewegingingen die elkaar niet verstaan en alleen voor strijd kiezen. Denk bv aan het verhaal van de toren van Babel waarin niemand elkaar kan verstaan en zijn eigen weg gaat. Een van Gods wegen is juist extremen herkennen en juist daarin eenheid in vinden. Want boeken met regels en macht door instanties zijn niet door God geschreven werken. Maar werken van mensen tot vage systemen om het denken van ons alle te bepalen. Waarin wij denken er zelf voor te kiezen.  Of een weg te bewandelen die persoonlijk door God is geven en geschreven. Een levensdoel is toch elkaar weer te leren verstaan? En om juist in extremen onze eenheid weer terug te kunnen vinden. Want bijvoorbeeld wat de natuur ons geeft, of de werking van ons lichaam en geest. Alles is toch God? Van ongeloof tot geloof, alles is toch God?

Gods werking of de natuur of beide? Alles is toch een en juist de weg die we moeten vinden?

Met veel liefde,

W.O.L.