Gedichten van eens lang geleden


Gedichten van eens lang geleden

Drukke momenten en juist de tijd om gedichten te noteren hier die ik voor mijn pubertijd al schreef en bewaarde....

1.

Niets

De weg bepaald de richting
Zonder keus
Geen hoop en vreugde omringt
Als slaven van onze eigen emoties
Kwijnen wij weg in zelf gemaakte dromen
Als acteurs van eigen drama
Herbeleven we steeds onze eigen zin
Met zelfgemaakte tranen, dal vol schaduw
Zijn we slechts de leegte, waarin we de stilte horen
Het kloppend hart van de dood

2.

Eens

Eens was alles nieuw
En het leven een grote ontdekking
Voor alles een eerste keer

Door grillig denken vormde ik
Met fouten en overwinningen

Eens was ik met dromen vervuld
Vol streven en idealen
Een eigenwijs gevoel met trots vervuld
Nu plots kom ik tot leven en ontwaak ik
Waar het eens begon is niet te zeggen
Maar door een maalstroom van herhalingen heb ik gedoold

Waar is het streven en de droom
Waar is het gevoel en het ideaal
Nu zijn er grijze haren en foto's van toen

Een ver gevoel
Zonder te weten te huilen of te lachen
Zoek ik weer een kracht die me opnieuw verhef
Als tot een pasgeboren
Tot ik eens besef
Dat liefde een eeuwig kind is in mezelf
En de ervaringen als een juweel
Als een kans gegeven door God

3.

Soms

Soms duik ik weg
Ver weg beneden alle gedachten
En sluit ik mezelf op
Niet te ontdekken voor de wereld
Helemaal alleen
Geen streven, want dan ook geen falen
Geen dromen, want dan ook geen bedrog
Geen gelach, want dan ook niet de tranen
Want leven in de wereld valt niet mee
Te moeten winnen
Steeds beter willen zijn
En het lachen met de ander om een ander
Een moe gevoel doet mijn ziel bloeden
Dan sta ik stil, terwijl alles om mij draait
Diep in mezelf
Voorbij de kou van mijn hart
Zie ik plots een glimp van jouw
En sterker wordt je lach
Je blijschap neem me terug in het leven
Dan weet ik weer dat alles waard is in het leven
Want samen met jouw maakt elke belevenis mij weer meer een mens

(Dit gedicht een geschreven door de ontmoeting met mijn Vrouw)

4.

Ontvangen

In het midden van mijn hart ben ik gekomen
Niet meer denken
Geen golven demonen die me gedachten overspoelen
Maar een stilte diep in mezelf
Een stilte zonder woorden
Ben ik plots weer in het midden van de vrede 
Voel de rust, de harmonie als een openbaring
En alles wat belangrijk leek in het leven
Is als as vervlogen
Alsof de reden is gekomen met het hart
En nu een woord, een gevoel weet te zeggen
In plaatst van vele, alles door elkaar
Dat is de dòod die tot me komt
De dood is geen aspect meer
Geen einde
Maar juist een middel om verder te komen
Waarin loslaten de sleutel is om juist te ontvangen

‐--------‐------
Meer gedichten zal ik later delen. Hoop dat ze goed over komen.

Veel liefs,

WO.L.

Reacties

  1. Wow Met Een Geniet Van Het Heden Kerst Oud Nieuw Ben Benieuwd Naar De Andere Gedichten Van Hartverscheurend Naar Warm Grtjs. B. AKA P.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Een reactie zou mooi zijn...

Populaire posts van deze blog

KANKER: Een Epidemie van Stilte en Verwaarlozing

Onze zoektocht

Uitstervend opstand