Nogmaals liefde is strijd

Nogmaals liefde is strijd

Hoe lang moet ik herhalen dat liefde strijd is. Geen jaren 60 hippie achtig geluks sfeertje om persoonlijke en wereld problemen te negeren.

Ja het klopt ik heb een blog over liefde. Tegelijk heb ik als mens mijn persoonlijke strijd net als wij allemaal. Er zijn diverse gevechten in ons en buiten ons. Beginnend met de persoonlijke kring binnen ons eigen leven. Tot andere niveau's op wereld niveau. En nee dat je in gevecht ben met jezelf, je kring dicht bij je of met wereld omvattende onderwerpen is niet erg. Als je accepteert dat dergelijke gevechten ok is kan je pas echt beginnen met zelfontwikkeling. Want vechten is liefde net als liefde vechten is. Moeten niet dit soort gevechten verwarren met dood en moordslag natuurlijk want dat moet niemand willen. Net als liefde niet als zoetsappige manier van leven betekent. Dan hoef niemand zich te verwonderen dat ik het net als een ander het ook niet makkelijk heb.

Zeg al vaak dat door generaties van manieren om te denken we behoorlijk in een tunnel visie leven. Daarbij vage systemen die de richting van leven daardoor kunnen bepalen. Vrijheid en een eigen wil is en blijft zo een illusie. In extreme tegenstellingen blijven leven brengt nooit oplossingen. En sommige systemen willen juist geen oplossingen. Verdienen met onze wanorde en haat. Maar het is niet makkelijk, zeker niet. En ik kan het niet alleen oplossen. Moeten we met elkaar willen doen. Klagen dat het geen zin heeft helpt nooit. Met deze blog steek ik figuurlijk mijn hand op. Misschien zien andere mij, en ik andere weer terug. Beter alleen werken aan mogelijke oplossingen met de hoop dat je ooit niet meer alleen bent. Dan klagen en nooit oplossingen kunnen doen laten ontstaan.

Zoals gezegd is het niet makkelijk dit soort strijd. Bedoel natuurlijk de wereld is een plaatst voor ons alle. Mensen in nood helpen moet je altijd. En een gelukszoeker zou ik ook zijn als ik in armoede zou leven. Maar mensen helpen zonder de systemen daar te veranderen naar betere systemen is geen hulp. Het is ook geen hulp mensen toe te laten en hun gedrag van hun gewoonte niet te laten aanpassen. Dat gaat fout en is fout. Bedoel kijk in de steden, voornamelijk bevolkt met mensen van ver weg. En ondanks bijna 2023 leven we daar in puin en zooi. En dat alleen omdat de mensen daar, maar wij ook, dit als normaal zien. Of hier niets tegen willen doen omdat we massaal de zin in alles aan het kwijt raken zijn. Mensen toelaten is prima maar gedrag aanpassen is naar mijn idee een verplichting. Ook van de mensen die hier van deze plaats geboren en getogen zijn. Laat mensen niet in hun fout gedrag blijven hangen. Dat het in hun land van oorsprong normaal is prima maar hier niet. Zouden we ook nergens willen. En wat de Marokaanse voetbal Supporters betreft, schamen jullie zeg.  Juichen om hun Land en maken ons Land kapot en vernielen alles? En wij pikken het massaal onder andere met ons zinloos gedrag. En ze zijn in nood toch naar Nederland gekomen? Waarom juichen voor je land van herkomst wat je ontvlucht bent. Zochten jullie toch naar een beter bestaan? Als je in Nederland woont wees dan ook een Nederlander!  En dat we de Wereld als een land moeten zien is nog een lange weg. Maar ik wil die wel bewandelen.  En jij toch ook? Wij allemaal moeten dat willen, de weg naar in balans zijn. Nogmaals liefde is strijd.

Met veel liefde,

W.O.L.