Gedicht: Verbinding (12-11-1997)


12-11-1997

Verbinding

De aarde barst in 2e. Afstand is geboren.
Voortaan niet meer die verbinding. Maar alles een eigen weg.

De wind waait vernieuwing tot zich mee. Vernietiger en Schepper komen samen. Net als dood gaan en opnieuw ontstaan. Groei vervolgt met bewustwording. En bewustwording geeft vorm aan het vormloze. En de afstand die ontstaat. Geeft het verbindingen die nieuw ontstaan. Om daarmee onze levensreis te vervolgen. Waarin telkens het kunnen loslaten van materie tot ideeen en idealen noodzakelijk is. Omdat je anders in stilstand staat. Een leven wat niet meer in beweging is. En dood voor zicht drijft. 

Wees dus niet bang. De stilte is slechts de mogelijkheid om weer te kunnen scheppen. En dat wat zal openbaren komt in stilte. Daar waar allen even samen komt. Het ideaal van geboren zijn. Zo is het stukje aarde wat los is geraakt van het grote geheel een eiland geworden. Waar de stilte is overwonnen. Met de gevonden wijsheid in ons zelf. 

Niet alleen, dat is slechts een illusie. Want het is de zee en de lucht die ons verbind. Alle te zamen als een glorieuze zon.

 Veel liefs,

W.O.L.


Reacties

Populaire posts van deze blog

KANKER: Een Epidemie van Stilte en Verwaarlozing

Onze zoektocht

Uitstervend opstand