Spiegelbeeld

Spiegelbeeld

Als ik stil bent en alleen maar kijk. Naar andere om me heen. Die ik in mijn leven tegen komt. En als ik dan tegelijk denk aan andere in de wereld. Die ik ziet op de TV of op sociaal media. En om het nog drukker te maken in mijn hoofd aan iedereen die voor mij een onbekende blijft. Een Mens net als jij en ik maar gescheiden door afstand. Dan bedenk ik hoe rijk we zijn aan onze persoonlijkheden.

Maar terwijl ik net als de meeste daar aan denk. Denk ik ook aan mijn eigen leer. En die leer is de leer van opnieuw leren denken. Het opnieuw bekijken van bv mijn gedrag. Waarom heb ik namelijk een bepaald denk patroon? Hoe zijn mijn meningen ontstaan? Natuurlijk zal elk mens zeggen dat we individueel zijn en onze mening door het leven wordt gevormd. Dat het onze vrijheid is en we daarin continu in ontwikkeling zijn. Maar hoe zit het dan met anders denken hierin? Want als je echt zeker wilt zijn van wie je bent. Of het nu persoonlijkheid is of wisselend gedrag? Het zeker willen zijn.  Dan moet je toch dit soort dingen kunnen vergelijken? 

Niet dat iedereen dat wil want de meeste willen gewoon hun leven volgen. Gelukkig proberen te zijn om uit eindelijk te sterven. Want waarom denken over of we wel in vrijheid denken? Boeie toch? Biertje? Wijntje? Wie reageert zo niet? Of hoor dat andere zeggen. Kijk het is eigenlijk te simpel. Want als onze eerste voorvaderen begonnen te leren denken en zien. Dan klopt het toch dat de genen van generatie op generatie worden doorgegeven. En ook zich blijven ontwikkelen. Dat heeft hij van Pa!!....Dat soort kreten kennen we toch allemaal? Maar wat als het dieper gaat. Wat als jouw mening en je kijk op de wereld niet iets nieuws is. Wat met je geboorten ontstaat. Maar voor geprogrammeerd gedrag is die generatie op generatie nu ook in jouw weer actief is. Verder gaat! Leef je dan wel in vrijheid? Zijn je meningen dan wel van jezelf? Of toch niet? Het is enerzijds aangeboren gedrag. En anderzijds waar in dit leven in allerlei systemen je mee wordt gevoed. Zodat je 'programma' in je genen blijft groeien en weer wordt doorgegeven aan onze kinderen. 

Dat we dit via onze genen meekrijgen is een natuurlijk overlevings mechanisme. Om te zorgen dat je in de wereld komt met alvast een pakket met overlevings mechanismes. Maar we zijn de weg compleet kwijt geraakt. Omdat we bijna met zijn alle een gedrag in ons houden om niet een keer kritisch naar jezelf te kijken. Zodat je wel in staat kan zijn om je volledig potetieel te ontwikkelen. Door simpel opnieuw te leren denken. Opnieuw te leren kijken.  Niet alles als vanzelf sprekend beschouwe. Alsof we even onszelf en de wereld van buiten af bekijken. 

En als ik dat probeer. Besef ik dat we zoveel op elkaar lijken. Hoezo zijn we anders? Er zijn juist amper verschillen. We hebben dezelfde wens bv om geluk, rijkdom en succes te krijgen. We leiden aan dezelfde angsten. Wel met andere gezichten en uitingen bij ons alle verdeeld. Maar van geboren worden. Tot opgroeien. Of in haat of in liefde. Met vele of alleen. In een mensen leven vol zijn we qua persoonlijkheid maar met een paar. Sta dus op en durf dit. Gewoon een keer kritisch te zijn op jezelf. Niet om boos te zijn. Maar om ons volledig potentieel proberen te bereiken. Want geluk dat willen we allemaal toch?  Om maar een klein voorbeeld te geven. In deze grote wereld als ons spiegelbeeld.

Veel liefs,

W.O.L.