Gedicht: Dag vreemdeling


Dag vreemdeling

Je ging te vroeg weg
En ik heb je nooit gekend
Slechts een vaag gezicht
En beelden in een droom

Dag vreemdeling

Als je ooit wist
Wat je voor mij was
Hoeveel tranen door jouw
Mij hebben geleid in mistige paden
Waarin jouw ziel als een ontbrekende schakel een schreeuw is van verdriet

Dag vreemdeling

Het is nu te laat
Nu nog jouw te kennen
Het was een flits in mijn leven
Die zich uit trekt tot mijn dood
Maar je heb mij sterker gemaakt
Door mij naar mijn leegte te laten zoeken
Daar waar mensen normaal niet gaan
Heeft het huilen een kracht geschonken
Die de leegte vul

Dag vreemdeling

Reacties

Populaire posts van deze blog

KANKER: Een Epidemie van Stilte en Verwaarlozing

Onze zoektocht

Uitstervend opstand