FICTIE-FICTION-FIKTION-FINZIONE-Xiǎoshuō

 

FICTIE-FICTION-FIKTION-FINZIONE-Xiǎoshuō

Gezondheid, zorg, ouderen, woon kansen voor zowel jongeren als ouderen, discriminatie, groepen tegen elkaar plaatsen.  Tot het verbieden van roken en sterke drank. Maar dan ook met de vraag of we op al het eten en drinken wel kritisch zijn? Als je dit alles in een verhaal zet zou je denken dat het een warboel is wat niets met elkaar te maken zou hebben. Nou over elk onderwerp heb ik feiten, een mening en mijn verhaal. En als slot verklaar ik wat in mijn overtuiging het verband is van dit alles. En de invloed wat het heeft op ons leven, maar ook op ons als mensheid. Ben je kritisch is dat altijd welkom hoor. Mail mij je mening. Of stuur me jouw persoonlijk verhaal. Of herken je dit alles juist? Ik sta open dat ik het ook niet helemaal weet. Want alleen kan niemand iets, en juist daarom moeten we tot elkaar komen. Moeten het aan durven om een andere mening te hebben, zonder dat we gelijk ruzie krijgen, of nog erger. Moeten we de ander niet willen overtuigen, maar moet je open staan om de ander juist te begrijpen. En moet je het aan durven, samen, om te beseffen dat in heel veel kernpunten van het leven je samen eigenlijk gelijk heb? Hoe extreem tegenovergesteld het ook is. En als je dat met respect naar elkaar kan toegeven? Dan kan er een reis worden gestart waarin balans wordt gevonden. Het eigenlijke idee tussen twee uiterste, die in het midden een waarheid bevat, die geen enkele kant zou hebben beseft. Maar voor nu bedankt dat je op mijn blog bent en dit hele verhaal wilt lezen.

FICTIE

Fictie wie kent het woord? Voor de meeste mensen is het een bekend woord. Maar misschien voor enkele andere een vaag begrip. Op https://nl.wikipedia.org/wiki/Fictie kan je er uitgebreid informatie over terug lezen. Maar in het kort zegt men met fictie (Latijn: fictio, "vorming") wordt in de narratologie een verhaal of gedachtegang aangeduid, die zich hoofdzakelijk in de fantasie van de auteur en de lezer afspeelt. Dit in tegenstelling tot non-fictie, die uitgaat van de feitelijke werkelijkheid. De term is ontleend aan het Franse fiction. Het literair genre van de roman wordt tot de fictie gerekend omdat de belangrijkste elementen in de tekst - de verteller, de personages en de gebeurtenissen - verzonnen (ontsproten aan het brein van de schrijver) of fictief zijn. Het heeft verschillende betekenissen. De meest bekende betekenissen die daaraan gekoppeld zijn zal je als voorbeeld noemen:

• Een verzonnen verhaal;
• Teksten met verzonnen verhalen, over bedachte gebeurtenissen;
• Iets van niet daadwerkelijk gebeurd is, maar door iemand verzonnen is fictie. Het is niet echt. Binnen de literatuur zijn dit de fantasieverhalen, waartegenover de non-tictie, de waargebeurde verhalen tegenover staan;
• Met fictie wordt een verhaal of gedachtegang aangeduid, die zich hoofdzakelijk in de fantasie van de auteur of lezer afspeelt. Dit in tegenstelling tot de non-fictie, die op de feitelijke werkelijkheid berust. De term is ontleend aan het Franse fiction;
• Iets wat lijkt dat het echt gebeurt is maar het is gewoon je fantasie;
• Verzonnen wereld, Voorbeeld: dat is geen werkelijkheid;
• Niet op werkelijkheid berustende voorstelling die men als uitgangspunt aanneemt, (letterkunde) vertelwijze waarbij gebruikgemaakt wordt van verzonnen elementen;
• Met fictie (Latijn: fictio, "vorming") wordt een verhaal of gedachtegang aangeduid, die zich hoofdzakelijk in de fantasie van de auteur of lezer afspeelt. Dit in tegenstelling tot de non-fictie.

Ik ben bezig met een fantasie verhaal, en heb een reeks hier in klad online gezet. De reeks 'Ik kan het niet alleen'. En daar komt een boekwerk van, maar dat kost tijd. Het verhaal is fictie, maar heeft veel elementen die wel op waarheid zijn berust. Ik vind het prettig om iets symbolisch te vertellen. Daardoor een andere kijk wat getriggerd wordt op een bepaald onderwerp. En je mogelijk dan vanuit een ander gezichtspunt iets totaal als nieuw kan ervaren. Wat je je hele leven dacht te weten. En dat kan een verrassende wending geven, en je op veel manieren ook kracht en rijkdom geven (rijkdom niet altijd in materiële zin bedoeld). Nederland is een echt boekenland. Maar eigenlijk zijn we dat wel wereld wijd, vind ik. Zoveel mensen die van goede verhalen kunnen genieten. Tegenwoordig ook in de vorm van films of series. Tegelijk zijn er daar tegen zoveel mensen die amper verhalen lezen in boekjaar. Alleen maar verslaafd zijn aan films, maar vooral hun mobiel gebruik. Waarin je enerzijds afstompt van het leven. En een verlies creëert in de kracht van je eigen fantasie. Zo blijven er altijd groepen tegenover elkaar staan. Dat is en zal altijd een element in het leven blijven. Maar wat veel mensen niet herkennen of erkennen. Is dat deze fictie meer vertegenwoordigt is in het echte bestaan dan we zelf beseffen. Mensen die alleen maar in boeken zichzelf verliezen en amper het echte leven 'proeven' bijvoorbeeld. Of de jeugd die zich verliest in zoveel sociaal media-aanbod. Sociaal online zijn, maar in het echte leven de weg kwijt zijn geraakt. 

Kom je dat bekend voor?  En daar tegen over de mensen die zich alleen maar in realistische zin bezig zijn. De feiten van de dag van vandaag naleven. En alles letterlijk aannemen, om alles voorbij de horizon van het zicht tegen te houden, omdat het 'zinloze' fictie is. Ook dat is niet gezond want fictie en non-fictie zijn de twee belangrijkste elementen van het bestaan. In fantasie-elementen gaan kunnen elementen ontstaan die tot totaal onverwachte, maar mooie situaties kunnen leiden. Om dan in realistische zin dit verder uit te werken. In het klein op persoonlijk niveau. Of wereld omvattend, voor iedereen. Wie kent niet de uitzonderingen van de mensheid, waar we de techniek en wetenschap van vandaag aan te danken hebben. En toch met al deze verschillende elementen willen er nog te veel van iedereen non-fictie alsmede fictie niet zien en herkennen, de samenhang. Alles in het dagelijkse leven. Wat in het nieuws verteld wordt. Wat in de eigen straat gebeurd, of in het land. Tot zelfs in de hele wereld. Hoe de maatschappij zich gedraag, wat het dagelijks werk geeft. Hoe regeringen te werk gaan. Samen maar ook juist tegen elkaar. Ons dagelijks leven is doordrenkt met fictie wat wij nu als non-fictie ervaren. En andersom. Alleen omdat wij niet zelf meer kunnen nadenken. We wel de jeugd op hun sociale digitale media verslaving willen wijzen. Maar niet de verslaving van de realiteit willen zien, wat op zoveel gebieden als werkelijkheid wordt verkondigd. Maar waar we tegelijk door worden bedonderd.  Eigenlijk in een illusie blijven leven, en vooral doordat wij regels en wetgeving maken of toestaan. Dit dit alles toestaat, de ellende in  de wereld. Maar ook doordat we in de naam van een geloof standpunten aanhouden en uitdragen.  Over hoe we op de straat in het leven van alle dag op elkaar reageren, of juist totaal niet. En daar wil ik dieper op ingaan in deze blog. Waarin mijn vorige blog verhaal een korte introductie was, met een persoonlijk verhaal erin over twee mensen. 

Bejaardentehuizen

Bejaardentehuizen is een begrip die we al lang kennen, maar haast vergeten zijn. Voor de mensen vanaf een bepaalde leeftijd tenminste, want de jongeren van vandaag hebben dit nooit mee mogen maken. Hoe lang bestaan bejaardentehuizen? De wet op Bejaardennoorden in 1963 maakte het voor de overheid mogelijk om bejaardenhuizen te bouwen, die vervolgens als paddenstoelen uit de grond schoten. De overheid stimuleerde ouderen te verhuizen naar de nieuwe bejaardenhuizen. Er werd toen een leeftijd grens ingesteld dat ligt tussen de 55+ en de 65+. Als eis werd wel gesteld dat je goed moet kunnen lopen en zelfstandig kunnen zijn. En vaak is een inschrijving ook nodig van te voren.

Een veel besproken term de laatste jaren is die van RUTTE. Dat is geen bijzondere onthulling, want wie kent deze term nu niet. Of het in positieve of negatieve vorm is dat is alleen de vraag. Als het om de zorg gaat is het naar mijn mening negatief. Zeer negatief zelfs, maar dat is mijn mening. Ik kan het helemaal fout hebben. Dus heb ik het mis laat het mij weten voor een volgend blog onderwerp.

Waarom vind ik het een van de grootste fouten is dan natuurlijk de vraag. Een stuk historie dan om het te verduidelijken. Het kabinet Rutte II besloot tot sluiting van de verzorgingshuizen. Ouderen moesten langer thuis en samen met een wijkverpleegkundige werd aan de keukentafel bekeken welke zorg nodig zou zijn. Deze maatregel heeft er voor gezorgd dat in een jaar 800 verzorgingshuizen gesloten moesten worden. Officieel heeft men het volgende aangegeven: "Met de decentralisatie van de zorg en het in werking treden van de Wet Maatschappelijke ondersteuning (WMO) in 2007 is het verzorgingshuis helemaal afgeschaft.". Een van de standpunten was bijvoorbeeld dat steeds meer ouderen in een bejaardenhuis ging wonen, ook gezonden mensen. Minder plek was er om mensen met een echte zorgvraag goed te kunnen ondersteunen. Want de gedachten was ook dat mensen met maar een lichte zorgvraag prima zelfstandig kunnen wonen en leven.

Dus waarom het nog open houden van al die bejaardenhuizen was de vraag. Maar het is in 1963 ontstaan. En een van de verplichtingen was het goed kunnen lopen, en zelfstandig wonen. Dat is in de wet toen bepaald. Maar daar dacht het kabinet van Rutte II dus anders over? Men kon te zelfstandig wonen. Er kwamen door de vergrijzing te veel ouderen. De situatie voor de mensen daar was niet meer leeftijd. Het moest om de mensen daarom anders worden aangepakt, wat tot de sluiting heeft geleid. De echte reden is natuurlijk dat menselijkheid daarin verdwenen is en we in een economische structuur leven. Het kost te duur dus sluiten we gewoon alles. En dat is zo vervelend voor de oudere die vandaag de dag in de steek gelaten wordt, omdat de zorg die er is alles heeft behalve juist menselijkheid. Men had een selectie kunnen maken dat ouderen die echt hulp nodig hebben toegelaten worden, en degene die op hun oude dag een heerlijk gezond actief leven kunnen leiden niet. Maar zeg nu eerlijk, dat is toch eerder een uitzondering. Hoeveel ouderen verdwijnen vanaf een bepaald leeftijd gewoon in eenzaamheid? Kijkt er gewoon niemand naar hun om? En de ouderen die van alles mankeren en bij de zorg aankloppen, krijgen te maken met bureaucratie. Allerlei regels die elkaar tegen spreken, en echte hulp net zo lang uitstellen tot gewoon de dood van een van de twee komt. Als ze al samen zijn op hun oude dag! Want helaas komt vaak de situatie voor dat een van de twee overleden is. En de ander in eenzaamheid gewoon buiten elk zicht verdwijnt. Naar het eindpunt van het bestaan. En de paar gevallen die wel nog samen zijn, boffen als een van de twee een mantelzorger wil zijn voor de ander.

Maar kan je vanaf een bepaalde leeftijd wel alles?  Hoe groot de liefde is en de wilskracht. Ouderdom komt met gebreken, voor elke mantelzorger. Het zou fijn zijn als kinderen of familie leden hier in meehelpen. Maar het is eerder regel dan uitzonderingen dat ouderen vergeten worden. Dat komt enerzijds uit een egoïstisch standpunt. Waarin men alleen aan zich zelf denkt. Anderzijds komt dat ook voort uit het systeem waar wij voor gekozen hebben. We willen een dure koopwoning. We willen een mooie auto, liefs twee minimaal. En we willen in luxe leven en de wereld zien. Maar dat kost veel geld, dus moet er hard gewerkt worden. En de tijd die overblijft moeten we de noodzakelijke werkzaamheden thuis uitvoeren, dan pas kan er genoten worden van de zogenaamde vrijheid. En in die krapte zorg verlenen aan ouderen mensen. Aan je eigen ouders, of als maatschappelijke dienstverlening. Dat kost tijd natuurlijk en tijd kost geld, dus negeren we het. Omdat we de status van vandaag niet willen verliezen. En als er mensen zijn die het wel willen, en niet voor rijkdom en succes leven. Genieten met wat ze hebben, hoe klein en weinig ook. Zijn financieel haast niet in staat om over en weer te reizen naar hun ouders. Want alles kost te veel geld voor die mensen, en bij elkaar wonen is een droom en blijft een droom. Want de huizenmarkt die ligt helemaal op zijn gat. Ergste is niet door schaarste maar door zoveel andere oorzaken. Hoeveel gebouwen staan er leeg? Maar kunnen heel veel mensen in terecht. Maar het kan niet omdat het zogenaamd aan een bestemmingsplan zou liggen? Het is eerder een feit dat zulke gebouwen eigendom zijn van particulieren. En in ons systeem, wat wij allemaal opgebouwd hebben, het voordeliger is. Omdat het leeg te laten. Dan het af te staan voor maatschappelijke hulp. De verdienste die men dan krijgt weegt minder zwaar dan wat er verdiend wordt om zulke huizen leeg te houden. Laat staan dan er ook veel mensen zijn die het gewoon niet interesseren en andere bedoelingen ermee mee hebben. En hoezo is dit allemaal duur voor de regering. Hoeveel subsidie per jaar geeft men uit aan de fossiele brandstof industrie? Iets van €45 miljard toch? Economisch verstandig om dit niet af te schappen? Prima maar geeft dan de helft hiervan aan de ouderen zorg in de maatschappij. Want uiteindelijk zal het ons maatschappelijk meer kosten, dan toen we nog bejaardentehuizen hadden. En dat niet in niet alleen in economische zin. Want de jeugd kent geen bejaardentehuizen meer. Maar zijn zich ook niet bewust dat ouderen verplicht worden tot scheidingen? Als elk van hun hulpbehoevend zijn, maar met een andere status. Zijn de regels nu dat ze niet meer bij elkaar kunnen worden? En alles bij elkaar worden de kosten juist duurder doordat voor besparende maatregelen de bejaardentehuizen werden afgeschaft!

De twee mensen uit mijn vorige blog,ze zijn meer dan 55 jaar getrouwd! Hebben hard gewerkt en hard ingezet voor de maatschappij. En hebben ze hulp nodig in de vorm van passende woning? Moeten ze net als zoveel andere gaan scheiden? Gelukkig is er een lieve dochter, wat samen met een heel gezin achter haar. Het voor elkaar heeft gekregen dat ze toch bij elkaar mogen blijven. Tenminste dat is de eerste gedachten, want wat de ene medewerker zegt per telefoon. Bevestigd een collega weer per brief. Maar dan net anders? En bij het weer contacten is het onbekend. Maar wordt igg weer nagevraagd aan de juiste persoon? En zo is weer een week verder. Hoe onmenselijk zijn we? Onmenselijk dat we dit doen! Maar ook omdat er veel mensen hier niet bij stil staan? Het gewoon negeren en niet willen zien. Dit is een voorbeeld van een stuk realiteit. We groeien op en moeten hard werken. Maar naar een leven hard werken kan je genieten. Als je geluk heb en nog in levend bent. Door bijvoorbeeld ziekte of andere ongelukkige gebeurtenissen. Maar als je je oude dag heb bereikt is het tijd dan je het leven kan nemen zoals hij is. En vier je elke dag het met een glimlach, voor wat je allemaal bereikt heb. Vooral als je niet aan je leven bent begonnen is dit de realiteit die ons voorgeschoteld wordt. Maar later herkennen sommige van ons het niet meer als realiteit, maar als fictie. Non-Fictie is opeens fictie geworden. Dan dat ontdekken we omdat het bij onmacht het leed bij andere zien. Waar wij alleen niet bij kunnen helpen. Of we ondervinden, alleen of samen, het leiden van ziek zijn. Van hulp willen krijgen, echter alleen maar weg gestopt wordt om het begrip geld? Omdat het zorgen voor mensen die onze maatschappij hebben opgebouwd, hun leven lang. Nu te duur zijn voor echte oplossingen? Ze hebben hun rol gespeeld, verwijn maar alleen? Dat bespaart ons allemaal zoveel! Want alleen die mensen die geld genoeg hebben kunnen goede zorg zelf financieren. Anders kost het ons allemaal geld. En dat geven we aan alles behalve aan menselijkheid, toch? Wat  dit systeem is niet bedoeld  voor menselijkheid. Is dat nu onze maatschappij? En de mensen die er werken daar ligt het niet aan. Doen hun best want het is zwaar werk. En voor familie in zoveel revalidatie omgevingen geweest. Crisisopvang tot zorginstellingen en ziekenhuizen. Overal hetzelfde geluid. Steeds meer werknemers nemen ontslag. Het werken is er te zwaar tegen te weinig loon. En als oplossing wordt er meer bezuinigd? Werk van andere die weg zijn wordt gewoon verdeeld over de nog aanwezige. Die nu ook bezig zijn om naar ander werk te zoeken. En aangeven dat al dit soort instanties er over 10 jaar niet meer zullen zijn. Zorg en welzijn wordt dan alleen toegankelijk voor de elite. Mensen met te veel geld. Dat is onze maatschappij! Goede zorg en welzijn is nog non-fictie maar wordt straks fictie. Als wij het toelaten. En dat doen wij. DAt is een zorgwekkende ontwikkeling!

Woningnood 

Woningnood voor mensen die verzorging nodig hebben. Of aangepaste woningen voor ouderen die niet te vinden zijn wordt een groot probleem. Met een even groot probleem wat daar tegen over staat als uiterste dat er ook veel ouderen zijn die in hun te grote woning willen blijven wonen. Terwijl een passende woning, kleiner en gelijkvloers, vaak beter is. Blijven ze in hun te grote woning uit trots en gewoonten. En zijn weer de gezinnen de dupe, voor het niet goed kunnen vinden van passende woningen. En daarom in de te kleine woningen blijven. Die juist de groep ouderen met zorg nodig hebben. Snap je het nog, of wordt je ook even kort duizelig als je deze achtbaan neemt. Het lijkt een soort van drama film. Een goed geschreven boek waarin alles vast staat en elkaar tegenspreekt. Helaas is het geen fictie maar non-fictie. Dus het is geen situatie wat in de sfeer over overdrijven en fantasie of angst ligt. Door allerlei groepen mensen bedacht die eigenlijk om aandacht vragen. Nee het is keiharde realiteit. Een stuk realiteit waarvan je haast het overzicht niet van kan zien. En daarom maar niet de moeite neemt om het te begrijpen. Of dat je het ook gaat negeren en als onzin verkoopt. Tot er een moment komt dat je ouders in die situatie zitten. Of iemand van je familie of goede vrienden. Of als je helemaal pech heb je in een bepaalde situatie komt, wat je eigenlijk af had gedaan als onzin. Om dan op een zeer vervelende manier te ontdekken dat het realiteit is. De meeste mensen zullen in een begin fase met trots en stoere stappen het wel oplossen. En sommige vinden ook manieren om er een oplossing voor te vinden. Maar de meeste mensen die in zo'n situatie zitten totaal niet. En hoe vervelend is het dan om te ontdekken dat nu de rest van de wereld jouw houding blijft aannemen. Door niet naar jouw te luisteren. Of je alle hulp en kansen te beloven, om tenslotte te zien dat er niets gebeurd. 

En dat is niet alleen een issue met het zoeken naar passende woning voor een gezinssituatie of de zorg. Nee dit kun je koppelen aan bijna alle situaties die zich voor kunnen doen. Als het we toch over de zorg hebben dan over de hoofdpersoon van mijn vorige blog. De naam die ik afkort als J heeft in een jaar tijd 5 operaties moeten ondergaan. Geen kleine operaties, denk aan een open hart operatie en alles wat daarna als problemen aangepakt moest worden. Of zijn heup die hij ook brak, om de kanker aan zijn blaas niet te vergeten. De man heeft van alles meegemaakt door mensen in zorginstellingen waar hij in verbleef (ziekenhuis, revalidatie woningen, crisisopvang). Maar ook mensen die in ze zorg werken en telefonisch hem spreken, denk aan dokters of dat soort instanties. En in alles hadden ze een ding gemeen. En dat is het feit dat ze alles aan hem beloofde, maar dat er uiteindelijk niets gebeurde. En dat hij zelf overal achter aan moest gaan, want doe je het niet werd hij vergeten. En dat is nog steeds gaande bij hem en zijn vrouw. En deze twee mensen zijn totaal geen uitzonderingen, dit gebeurd met zoveel mensen in onze maatschappij. Om maar niet te spreken hoe het gaan op wereld niveau.

Woning nood betreft zowel huur als koop. Officieel op https://www.regio.nl heeft men het volgende te zeggen over de wachttijden voor huurwoningen: "Uit een inventarisatie van rapportages van woonruimte verdeelsystemen blijkt dat de gemiddelde inschrijfduur bij verhuring sterk varieert per regio, van minder dan vier jaar in de Achterhoek en Limburg tot bijna negen jaar in de regio’s Amsterdam en Utrecht. De zoekduur varieert per regio tussen circa één en vijf jaar. Voor vijf regio’s (Drechtsteden, Groningen, Hengelo, regio Utrecht en Zuid-Kennemerland) is de ontwikkeling van de wachttijden over een langere periode (2014-2018) gevolgd en in perspectief geplaatst. Hoewel de gemiddelde inschrijfduur en zoekduur tussen deze regio’s sterk verschilt, is in alle regio’s een toename van de wachttijden te zien. In alle regio’s is ook het aantal actief woningzoekenden, die reageren op advertenties, gestegen." De verschillen in wachttijden is afhankelijk van het deel van het land. In de regio Amsterdam spreek je al gauw over 8,9 jaar! Terwijl je in Almelo ongeveer 2 jaar hoeft te wachten. Gemiddeld spreekt met over een wachtduur van tussen de een en vijf jaar maar hoe lang geleden was dat het geval? Tegenwoordig hebben vooral jongeren haast geen mogelijkheid om op een leuke manier het huis uit te gaan. Omdat ze op hun zelf willen gaan. Werken aan de eigen toekomst, met plezier je eigen weg bewandelen. Je toekomst vormen door een eigen woning betrekken. Dit is weer fictie. Een verzinsel of iets van heel lang geleden. 

Het idee is dat je hard je best doet op school en daarna begint te werken. Waarin ook de perioden komt dat je een eigen woning gaat betrekken. Omdat je een jongvolwassen persoon bent geworden. Maar zo gaat het niet meer, er is geen feestvreugde. Want de realiteit toont ons tegenwoordig dat er geen woningen beschikbaar zijn. Die worden weg gegeven aan de steeds groter wordende groep asielzoekers. Of aan degene die de juiste connecties heeft en tussen de mazen van de wet weet te gaan. En die zijn er genoeg, hoewel ze meestal een huis gaan en kunnen kopen. Dat is weer de elite onder ons, waarvoor goede zorg geen probleem zal zijn. Maar ook het vinden van passende woningen, voor de bouw van een mooie toekomst. Bij het 'gewone' volk raken jongeren moeilijk aan een. Neem de gemiddelde woningprijzen maar. En leg ze tegenover het gemiddeld inkomen van jongeren, met hun jaarlijkse eigen woninguitgaven. Een eigen woning is voor vele niet realistisch! Natuurlijk is het wel mogelijk als je echt wil. Hoe hard dit ook klinkt opgeven moet je nooit willen. Maar we moeten het ook niet negeren met zijn alle het maatschappelijk probleem. En typisch Nederlands is dit niet, onlangs bij RTL4 over Polen. Dat de mensen daar asielzoekers niet meer willen, omdat ze daardoor geen woning kunnen krijgen. Alles wordt aan andere weg gegeven en krijgen geld. Terwijl het voor de originele bewoners alleen maar duurder wordt. En de kansen op een leuk leven minder wordt. Toen ik dat hoorde vond ik het leuk omdat als bevestiging te zien, wat ik al zo lang loopt te schreeuwen. Dat Europa totaal geen éénsgezind land is. Door wet en regelgeving zoveel verschillen zijn dat je automatisch haat en frustratie onderling gaat creëren. Maar dat het begrip menselijkheid overal in elk land dezelfde richting op gaan. En dat is die van niet geven van menselijkheid aan de eigen bevolking. En zolang we angst houden voor verschillen, en in kampen tegen elkaar blijven staan. Of elk in een eigen bubbel, hoe je het maar wilt noemen. 

Zolang we daarin blijven, en foute mensen met foute regels in de regering  accepteren. Of het nu passief of actief is. Komen we nooit tot een oplossing. En dat is tot het kunnen samen komen tot elkaar. Het denken van een holbewoner nu eindelijk achter ons laten. Het afbakende van landen en gebieden nu eindelijk loslaten, zodat we van een ras kunnen spreken. En waarin verschillen onderling als rijkdom en kansen wordt geaccepteerd. Zolang we allemaal niet die stap durven nemen kunnen we niets anders dan de eigen bevolking op de eerste plaats zetten. Omdat je ziet dan vreemde uit verre landen binnen gelaten wordt. Gratis geld en onderdak krijgen, en volop gezinshereniging krijgen. Omdat zonder elkaar geen menselijkheid is, maar het wel menselijk is om ouderen verplicht te laten scheiden? Om ze naast zoveel jaren samen hun uit elkaar te trekken omdat het economisch niet haalbaar zou zijn. En om tegelijk jongeren geen kansen te geven, dan alleen die op papier (maar niet in daden). Dan moet je wel voor het 'eigen' volk kiezen. Omdat niemand zijn ouders zo wilt zien eindigen. En omdat niemand zijn kinderen zo kansloos wilt zien zoeken. Maar ook omdat niemand dit zelf wilt ondervinden. Als kind naar volwassenheid toe, of als volwassen naar kijkend naar je ouders in nood. Om op een later moment in je leven zelf in nood te zijn. En dat zijn de stappen die we allemaal zullen ondervinden, in welk moment in het leven je ook bevind! Behalve als je genoeg geld heb, of een rijke familie. En zo wordt landelijk, als op Europees niveau (tot op wereld niveau) haat en tweedracht in leven gehouden. Omdat onze regeringen daarvoor kiezen. Omdat we het toelaten en het daarmee ook accepteren, omdat we het niet willen zien of kunnen zien.


In het verleden heb ik me vaak afgevraagd hoeveel asielzoekers komen er naar Nederland toe. Ik las toen dat gemiddeld kwamen er afgelopen jaar zo’n 24.000 asielzoekers naar Nederland. En krijgen ongeveer 11.230 asielzoekers een verblijfsvergunning van de IND. Iets minder dan de helft mocht als vluchteling in Nederland verblijven. Maar tegenwoordig is 2034 kwamen er ruimt 46.460 asielzoekers, met ruim 800 na reizigers. Dat is een verdubbeling van wat ik een lange tijd geleden heb gelezen. Wel mindere dan de een korte perioden daarvoor, maar kom op? Zo veel als vluchteling? Helemaal naar Nederland toe? En die krijgen allemaal een woning toegewezen met voorrang in eerste instantie. Gelukkig is daar recent een einde aan gekomen. Het aantal gemeenten wat moet zorgen voor huisvesting loopt als landelijk gezien flink achter hierin. Je kan denken tussen de 150 en 200 gemeentes. En dat komt ook omdat de aanvraag gemiddeld drie keer te hoog is dan we eigenlijk als land aankunnen. Het aantal sociale huurwoningen wat aan statushouders wordt toegekend bedraagt landelijk slechts 5 tot 10 %. Ruim 90% naar andere woningzoekende waaronder dus aan asielzoekers. En door het beleid waar we nu voor kiezen zal het kunnen aanbieden van huurwoningen steeds een groter probleem worden. Daar is veel over te lezen online. Kijk bijvoorbeeld op de link https://www.bnnvara.nl/joop/artikelen/waarom-krijgen-asielgerechtigden-voorrang-op-de-woningmarkt of op de link https://bvnl.nl/asielzoekers/geen-huis-voor-onze-kinderen-maar-asielzoekers-kunnen-overal-terecht/. Deze laatste geeft aan dat kinderen straks tot hun 30e thuis moeten wonen? Kun je dit voorstellen? Voor de jongeren en ouderen is dit geen goed idee. Ik kan veel online hierover terug vinden, halve waar ik een overtuiging in heb. En dat is dat alle extremen een tegenhanger hebben. Vaak in de vorm van een andere 'waarheid'. En om echte oplossingen te kunnen vinden moet je beide extremen als een soort van 'waarheid' in zien. In dit geval dat er een woningnood is, naast het feit dat er veel gebouwen leeg staan. Omdat het niet een status heeft gekregen om het als woning te kunnen laten functioneren. Of omdat het particulier bezit is, en de eigenaren meer verdienen om het gewoon leeg te laten. En vast nog wel om meer reden waar ik nieuwsgierig naar bent. Mail ze mij maar, ik sta voor elk bericht open. 

De gebouwen die ik persoonlijk ziet zijn soms zo groot dat je per makkelijk 100 gezinnen in kan laten verblijven. En dat doen we nu niet omdat er bepaalde regels zijn? Of dat er dubieuze bedoelingen zijn? We bepalen toch de regels? En regels zijn geen vaststaand principe! Dan is het een roestig idee wat totaal niet werkt. En het werkt totaal niet meer. Regels moeten groeien met de veranderde tijd. Dus waarom maken we geen nieuwe regels, zodat grote gebouwen woningen worden. Zodat zowel de 'eigen' bevolking geen woningnood meer hoeft te ervaren. En er voor iedereen gewoon ruimte is. Dan pas kunnen we de haat naar de ander los laten, en werken aan een betere wereld met betere regels. Waarin mensen niet meer hoeven te vluchten om een paar verkeerde machthebbers. Dit zijn dezelfde regels op wereld niveau die met zijn tijd moet meegroeien. En die we met zijn alle bepalen. Maar op dit moment zie ik dat bij de mensen van wie ik hou geen zorg wordt verleend die ze nodig hebben. Geen passende woning wordt gegeven omdat het voor hun te duur is. Maar voor de assielzoekers niet. En ervaar ik hoe mijn kinderen van 18 en 20 en nu al moeilijk gaan krijgen met het besef om straks op zich zelf te kunnen wonen. En op dit moment zie ik dat ik niet te enige bent, en dat er steeds meer mensen veranderingen willen. Waarom laten wij onze ouderen leiden? Waarom geven we onze jongere niet de kansen die ze verdienen? Waarom negeren zoveel mensen dit? En waarom ervaren zoveel mensen het wel maar staan ze alleen? Terwijl wij allemaal samen de nieuwe leef regels kunnen bepalen. Maar dan moeten we wel besef krijgen in onze eigen kracht en denken. En dat kan je in alles betrekken, ook de regels met drank en voeding bijvoorbeeld. Ten opzichten van roken en alchehol. Daar geef ik graag wat verdieping in, maar hoop ook op jouw verhaal hierover.

Voedsel, Drank en Kanker

Hoeveel mensen drinken er koffie? Nou best aardig wat toch. Ik geef de voorkeur aan zwarte koffie, heerlijk de smaak zo sterk mogelijk Dat vind ik zo'n mooie moment of de dag te beginnen. Maar heel veel mensen nemen koffie met melk en suiker, suiker is eigenlijk niet gezond vinden er nu genoeg. Die nemen dan maar een zoetje en een koffiecreamer. Maar weet je wat nu zo bijzonder is aan die koffiecreamer? Het bevat acesulfaan-k, bekend is E950. Dit is net als aspartaam, E951, een zeer schadelijke stof. Uit studie blijkt dat E950 KANKERVERWEKKEND is. Dus er zitten kankerverwekkers in uw Craamer! En je denkt koffiemelk te drinken, maar het is geen melk? Het is nagemaakte melkpoeder, die met behulp van emulgatoren snel oplost in koffie.

En dan zoetstoffen? Als ik naar informatie gaat zoeken zeg de een dat het totaal niet gevaarlijk is voor je gezondheid. De ander schreeuw- moord en brand om het niet te gebruiken. Omdat het zo erg kankerverwekkend is. En dan zijn er weer genoeg mensen die bij twijfel zeggen dat het niet kankerverwekkend is. Maar dat je het gebruik per dag moet beperken tot een bepaalde hoeveelheid. Maar er staat niet bij wat het effect is als je een koffie Craemer gebruikt met zoetstofjes en je bent een stevige koffie drinker. Mij persoonlijk lijkt mij tot totaal niet geschikt voor consumptie. Maar we staan het toe dat het verkocht wordt? Er wordt officieel verder geen aandacht aan besteed? Want Nederland is een koffie land en dat moet in de naam van vrijheid gebruikt kunnen worden hoe mensen het zelf willen. Want zolang het niet helemaal zeker is, is er niets aan de hand? Hoewel over Craemers het steeds meer bekend wordt is? Of komt dit niet bij de regering aan? Komt dit niet aan bij instanties die dit maatschappelijk aan de kaak kan stellen omdat het om onze gezondheid gaat. En natuurlijk omdat vooral in de westerse landen kanker ziekte nummer 1 is. En voorlopig in omvang alleen maar toe zal nemen. Maar dat maakt allemaal niet uit? Of is men het zich niet van bewust? Ondanks dat iedereen het kan lezen op net internet en gezondheidsboeken? Nee, we kijken liever Netflix of op TikTok, dat is geen gezeur. Want kritisch zijn op koffie, Craemer en zoetjes? Dan is er wel wat beters te doen toch? Verbod op roken is er toch, en drank wordt steeds duurder gemaakt. En dat is veel gevaarlijker dan een koffie Craemer of een zoetje? Nou roken is niet goed voor de gezondheid, en als je het te veel doet, is de kans op kanker erg groot. En dat geldt ook eigenlijk voor sterke drank. Zoveel mensen kunnen er naast gezondheid ook niet tegen. En verzorgen alleen maar overlast naar de maatschappij en dat moet niemand willen.

Kijk nu bevorder ik totaal niet het roken. Maar mijn schoonvader heeft zijn leven lang gerookt. Hij is op oude leeftijd in een jaar 5 keer geopereerd, maar dat is niet het gevolg van roken. Sterker nog zijn longen waren gewoon 'schoon'. Mijn schoonmoeder die het zo zwaar heeft met haar gezondheid nu. Heeft COP3 en gaat naar COP4 is men bang voor. Long capaciteit wordt nu in een revalidatie getraind, maar zal niet hoger komen dan 30%. Alles is verder goed, alleen haar longen niet. Deze therapie is nodig om nog kwaliteit aan het leven te kunnen geven. Alles is gezond, maar het komt er op naar dat als de COP3 naar 4 gaat ze eens gewoon gaat stikken, omdat haar longen het niet meer doen dan. En dit terwijl ze nooit een sigaret heeft gebruikt! Ze heeft nooit gerookt in haar hele leven, en toch is het door vooral 'mee-roken' helemaal fout gegaan in haar leven. Waarin we nu met liefde proberen er plezier en kwaliteit in te brengen. Maar voor haar valt het niet mee, je zou het zelf maar moeten meemaken. Wat ik hiermee wil aangeven is dat roken slecht kan zijn. Maar dit verschilt van persoon tot persoon. Sommige roken veel en worden 100 zonder klachten. Andere krijgen erge ziektes waar ze lang mee lopen, of snel ten onder gaan. Het verschilt van persoon tot persoon, je kan er geen regel opmaken eigenlijk dat roken gevaarlijk is. Als je er slecht tegen kan is meeroken zelfs gevaarlijker dan roken op zich. Dat maak ik nu mee bij mijn schoonmoeder. Maar dat het duurder wordt, en er zeer kritisch mee om wordt gegaan is alleen maar goed. Met vervelende plaatjes en duurdere prijzen is net op een gegeven moment niet leuk meer om door te roken. Omdat je continu op de feiten wordt gedrukt dat het kanker kan veroorzaken. We worden daarin steeds bewuster als het om roken gaat. Om drank is het een ander verhaal. Mensen met een slechte lever moeten gewoon er nooit aan beginnen. Ik zelf heb in mijn jeugd met uitgaan te veel bier op. Daar ben je een opgroeiende volwassen voor. Maar heb nooit overlast veroorzaakt. En dat doen er te veel mensen wel in de maatschappij. Die kunnen niet tegen drank en vallen zichzelf, maar erger nog, en andere lastig. En dat ligt aan het gedrag van die mensen zelf. Die zijn totaal niet zelfbewust, denken niet na over de gevolgen. Hebben totaal geen respect voor de ander. Denken alleen maar aan het eigen plezier en de eigen winst. Maar zo is voor mij dan wel de cirkel rond. Want dat is toch hetzelfde gedrag als de regering heeft? Als al die zogenaamde gezondsheidsgroeperingen het doen? Alleen maar het meest bekende verbieden, roken en drinken. Want dat is makkelijk. Veel mensen maker er gebruik van, het duurder maken is een economische winst. En mensen die ziek worden, wordt ook als een economische winst gezien.

Want de zorg kan geld verdienen met hun specialisten, en met hun medicijnen. Maar echt kritisch zijn op het voedsel wat wij dagelijks gebruiken, niet alleen de koffie, Craemer en zoetjes. Als alles wordt verteld wat kanker verwekkend kan zijn in een bepaald gebruik. Of waarvan nu een twijfel is of het wel of niet slecht is. Dan krijgen we een hele grote lijst te zien. En specialisten en medicijnen? Met hele erge ziektes zijn er een hoop goede mensen en ontwikkelingen om daar iets aan te doen. Zodat die mensen door zeer goede mensen, met goede toepassingen, geholpen worden. En ze alsnog een beter leven krijgen, in plaats van een te snelle dood. Maar er zijn genoeg factoren aanwezig waarin mensen alleen medicijnen krijgen omdat daar aan verbindt, wordt. En wat men tegen mij steeds zegt, ze beloven alles. Ze gaan therapie beginnen die helpen. Er wordt ondersteuning en hulp aangeboden wat dat zit in het zorgplan. Maar uiteindelijk zien ze niets van dat terug. Liggen ze in ziektebed, krijgen hun medicijnen. Maar volgt er verder totaal niets. En moet men er zelf achter aan, omdat er anders helemaal niets gebruikt. De meeste mensen kunnen dit niet aan, nemen het gewoon. Of willen zo snel mogelijk weg naar huis. En vaak kan dat niet en is het ziektebed hun laatste plaats. En de mensen in de zorg geven niet expres geen echte hulp. Er wordt gewoon te veel bezuinigd in de zorg. Mensen gaan weg, komen geen nieuwe mensen. Het werk wordt onderverdeeld over de aanwezige. En die krijgen zo'n druk dat ze ook gewoon ander werk willen zoeken. En dat doen ze ook tenslotte.

Dit is een neergang van de zorgeconomie. Want alles wordt duurder en op alles moeten we bezuinigen. Maar tegelijk wel 45 miljard subsidie aan de fosielbrandstof industrie geven kan wel? Asielzoeker massaal binnen halen, en ze gratis zorg en huisvestiging geven (met geld toe) kan wel? Aan de wereld werken om het een betere omgeving voor iedereen te maken is natuurlijk goed. Zo goed dat we dit met zijn allen moeten doen. Alleen kan niemand het. Als persoon of als land. Dit is een wereld wijd probleem. En daarom helpt het niet als we de hele wereld naar Nederland halen. Geld gratis weg geven aan mensen en organisaties. En tegelijk dat we de ouderen geen respectvol leven schenken, welke ons land opgebouwd hebben. En dat we de jongeren geen goede toekomstmogelijkheden meer kunnen bieden. Het kan wel dat we alleen maar economisch denken en in alles menselijkheid laten verdwijnen. Omdat dat een te dure uitgaven post is? Is dit de manier hoe we verder willen gaan? Ik denk van wel want we laten regeringen, koningshuizen en geloofssystemen nog gewoon toe die in directe zin verantwoordelijk zijn voor dit alles. En die de ruimte krijgen in alles om ons gedrag. Of het nu het foute gedrag is van een wijntje te veel. Om om standpunten wat nationaal en internationaal een bepaald effect geeft op de menselijkheid. Ik zie geen verschil? Om een idee te geven waar kankerverwekkende stoffen in zitten kan je online en studies veel vinden. Een voorbeeld:

• Koekjes
• Gebak
• Frisdrank
• Crackers
• Snoepgoed
• Energiedrankjes
• Sauzen
• Pasta
• Ingeblikt voedsel

Vrij simpel is het met zoeken te vinden. Kom bovenstaande tegen op de website https://gezonderleven.com/8-kankerverwekkende-voedingsmiddelen-die-je-niet-meer-moet-eten/. De algemeen bekende feiten wat kankerverwekkend kan zijn, betreft de volgende punten:

• roken
• ongezonde voedingsgewoonten (zoals het eten van aangebrand voedsel en grote hoeveelheden rood vlees en vleeswaren)
• overgewicht
• te veel blootstelling aan zonlicht
• werken met kankerverwekkende stoffen
• bepaalde bacterie- en virusinfecties, zoals het Humaan Papillomavirus (HPV)

Maar het is in de meeste voedselsoorten te vinden dit Risco, en worden onderverdeeld in een geringe bewijskracht tot mogelijk en uiteindelijk groot. En toch blijven we het produceren en verkopen. Blijven we he met zijn allen nuttigen? Maar hier zit ook gelijk het lastige want wat kan je anders Niets eten? Een eigen tuin met groente onderhouden E zelf dieren onderhouden en slechten. Dat mag wettelijk niet eens. En Als we dit alles zouden willen doen, in welk tijdsbestek? Want het is een 24 uur economie. En de kosten worden alleen nog maar duurder om te kunnen leven. We zijn verplicht om met zo te blijven werken. En doe je dat niet is het keuzen voor armoede. Maar waar het om gaat, is dat het wel wordt vermeld voor roken en drinken. De belastingen gaan ook omhoog om het steeds onaantrekkelijker te worden. Maar meen blijven de staatskas spekken en doe er gewoon verder niets aan. Dat is de vrijheid die we met zijn allen willen. Ik vind eigenlijk dat op elk voedsel wat mogelijk kankerverwekkend is dat daar een waarschuwing op komt. Met wat de mogelijke gevolgen kunnen zijn. Natuurlijk zal men dit niet willen, want de kans is minimaal tot geen. Maar het is er wel? En het is goedkoper dan het hele systeem op zijn kop te zetten. Dat we onze voedselketen zodanig aanpassen dat het niet kankerverwerkend kan zijn. Maar dit kost te veel geld en is niet goed voor onze economie. Daarom gaan we gewoon door op de manier hoe we het nu doen. En zal elk jaar het cijfer stijgen met kankergevallen in de vooral westerse landen. Dat zijn de gevolgen waar we nu gewoon voor kiezen.

En niet alleen kanker is een risico factor wat kan voorkomen bij ons huidige voedsel en drank gebruik. Er spelen veel factoren een rol. Zoals vervuiling, maar ook erfelijkheid. Dan kan je zo gezond eten en drinken als je wilt. Maar de kans is dan nog steeds zo groot dat het op een dag je leven gaan nemen. Ik vind dat er geen onderscheid in genomen moet worden waks het om kanker gaat, want het leven is te waardevol. En als we er toch voor kiezen is dat een eigen keus. Maar dan zijn er in ieder geval wel genoeg mensen die en meer zelfbewust hierover zijn. En in ieder geval een keuze hebben, want nu is hij er niet?

Zo word je als opgroeiend kind een verwachtingspatroon aangeboden dat als je goed je best doet op school. Je straks alle kansen kan krijgen, zolang je dat zelf wilt. Je bepaal jij eigen toekomst. En zodra ze ouder worden, met of zonder relatie. Komt men erachter dat, als je geen rijk persoon bent, het erg lastig is om een eigen woning te kunnen krijgen.  Als je er toch voor wilt gaan moet je hard werken en geld verdienen. En dan ga je in de drukte niet aan gezond eten denken, want dat duurt te lang. En tijd voor de ouderen in de familie? Nee, want die klagen alleen zegt men maar al te vaak. Dus negeren en met kerst een kaartje sturen vinden de meeste al prima. En als je slaagt met een eigen woning ooit. En mocht je kinderen hebben die opgroeien. Komt het besef naar voren hoe veel moeilijker ze het nu hebben. En in jouw tijd was het al haast niet te doen. Terwijl de ouderdom steeds dichter bij komt, komen ook de klachten boven water in de vorm van enge ziektes. Je bent radeloos want het huis waar je je leven voor gewerkt heb wil je niet kwijt, maar is voor een beter leven wel noodzakelijk. Maar ook dat is een Dillema, want er is geen plek in de maatschappij waar je terecht kan. Je kinderen waar je hulp en liefde van wilt krijgen geven amper aan je gehoord. Ja, een keer en telefoon gesprek, maar tegenwoordig sneller op de whatsapp dan in het echt. Maar echt contact is er niet, want zij hebben het veel te druk in hun opkomend bestaan. En daar sta je dan, denkend aan je leven. En aan je ouders die er niet meer zijn. Daar komt het dan de spijt en verdriet. Met zoveel vragen waarom je er nooit bent geweest voor hun? En ze nu zo veel mist.

Conclusie

Natuurlijk is dit niet bedoeld om aan te geven dat de wereld een en al ellende is. Dat de mensheid compleet doorgedraaid is en we nu naar een einde gaan met alle ellende van nu. Dat elk persoon keihard is of hard is gemaakt door het systeem. En nergens meer zijn best voor wil doen, dan behalve zijn eigen leven. In de wereld zijn er mensen die we gewoon als helden kunnen aanwijzen. Omdat ze met zoveel positieve krachten de wereld willen helpen. Daarnaast zijn er ook ontzettend veel organisaties die hulp bidden. Bijvoorbeeld in de vorm voedsel en medicijnen. Of onderdak aan kinderen die door nood alleen in de wereld zijn. Maar waarom zijn die paar mensen of groeperingen nodig? Waarom blijft het gedrag van de mensheid steken in de tijd van holbewoners. Een paar verlichte mensen hebben technische en wetenschappelijke vooruitgang gegeven. Maar de meesten van ons zijn stil blijven hangen qua zelfbewustzijn. Want waarom denken in de vorm dat we apart zijn, en elk in een eigen land. Terwijl we een ras zijn op een wereld. Waarom ook angstig zijn voor verschillen? En daar zelfs hele oorlogen voor laten gebeuren. Dat we dit een paar honderd jaar geleden nodig hadden is een ontwikkelproces van ons als soort van niet te voorkomen is. En dat zou je ook niet willen. Maar op een moment waar we nu zijn, met alle mogelijkheden. Wordt het dan niet een keer tijd dan ons zelfbewustzijn groter gaan worden? Dat niet alleen techniek en wetenschap ongekende hoogten gaan krijgen. Maar ook wij als soort? Zodat er niet een paar helden nodig zijn die de wereld willen verbeteren. Of organisaties die mensen in nood ondersteunen. Omdat het dan een nieuwe standaard is geworden in elk van ons. Dat economische groei noodzakelijk is. Dat verschillen welkom zijn, ook in materiële zin. Maar dat wij met zijn allen weer menselijkheid gaan ontdekken. Dat we van mening mogen verschillen, sterker nog daar kunnen we juist van leren. Maar dat anders denken en zijn nooit een reden zal worden voor geweld en oorlog. Zodat die termen alleen nog in geschiedenisboeken zullen komen te staan. Van iets wat niet meer speelt. Want hoe het gedrag nu is van de mensen is zo spijtig. Dan denk ik over de 'goede' Organisaties en mensen zoals mijn schoonouders over de zorg en zorg instanties denken. Ze beloven alles, maar uiteindelijk gebeurt er niets. En dat is toch nu ook zo in de wereld. Hoe lang beloven we van alles, maar gebeurt er niets?  Daarom wil ik in dit blog eerst op het aller negatiefste beginnen, ondanks dat er schijnbaar zoveel goeds in de wereld is. Omdat we nog meer op de feiten moeten worden gedrukt, willen wij met zijn allen veranderen. Of het nu om hoe we omgaan met ouderen. Of de echte kansen die we aan onze jeugd geven. Of de keuzes die we maken met kanker verwerkend voedsel te blijven geven, omdat economie boven menselijkheid gaat. Alles is uiteindelijk met elkaar verbonden. Of we nu willen of niet.  Deze reis kan ik niet alleen, wie gaat er met mij mee? Ik hoop iedereen.

worldofflove.wol@gmail.com