Gedicht: Tranendal
"Wegens een verlies een uitwerking van een kort gedicht uit mijn laatste blog uit liefde en respect. Gecondoleerd veel sterkte in deze moeilijke tijd"
In het tranendal van het leven rusten we te midden van schaduwen en stille kreten, waar herinneringen als zachte briesjes onze harten strelen en onze gedachten verzinken in een zee van verlies.
Elke traan die valt, weerspiegelt de diepte van onze pijn en de intensiteit van onze liefde, terwijl we worstelen om grip te krijgen op de ongrijpbare realiteit van afscheid.
De zorg, als een toorts in de duisternis, leidt ons door de donkere nacht van het verlies, elke stap doordrenkt met de herinnering aan hen die we zo vurig hebben liefgehad.
In deze melancholische symfonie van afscheid, omarmen we de schaduwen van verdriet en laten we onze tranen de stille getuigen zijn van de eeuwige band die ons verbindt, zelfs voorbij de grenzen van de tijd.
Terwijl we door het tranendal dwalen, vinden we troost in de wetenschap dat liefde onsterfelijk is en dat herinneringen ons blijven vergezellen, als kostbare juwelen in de kroon van ons bestaan.
https://www.youtube.com/@w.o.l.1332
Mooi Zeer Mooi
BeantwoordenVerwijderenDank je, met een traan en een lach. In stilte en overstijgend geluid, beide een kreet van zowel geboorte als de dood in een ademteug
Verwijderen