Een eeuwig lied
Mijn hart zal altijd jouw naam onthouden, voorbij het sterven, als een eeuwig lied.
Het ritme van de kosmos, als God onze dirigent. Symfonieën die worden gespeeld, liederen over de grenzen van ons bevattingsvermogen.
Het levenslied, een allesomvattend lied, waar alle elementen uit zijn gebouwd. Soms hoorbaar, vaak niet te verstaan als een onbegrijpelijk iets.
Een zoektocht verankert zich als het element wind door mij heen, als stilte over het water en een kracht door de lucht overal. Als kracht ontwaakt die eenieder weer wakker maakt, uit zijn diepe slaap.
Wakker wordend uit de duisternis, omhuld met een tranendal, is het diezelfde donderslag van besef, het openen van mijn hart want de waarheid zit in de grootste fantasie en de werkelijkheid in eenieder van ons.
En de duisternis met zijn oneindig leed is als een keerpunt van ons hart, de verbintenis in een eeuwigheid. Die gezien moet worden om de keerzijde echt te kunnen bevatten.
Dat wat als liefde en leed wordt beschouwd, zijn juist illusies, eigen ontwikkelde methodes om maar niet te durven zien. Voorbij de grens van sterfelijkheid, een wonder dat wacht tot het willen worden gezien, de omarming van het geheel.
Wie buiten het bekende wil zien, de illusie van het moment. Zal in de duisternis als het allesomvattend licht, door een storm van treurnis en ongekende vreugde eindelijk kunnen gaan zien, de eenheid die we nimmer hebben ontdekt.
En als ik zal sterven in dit moment, het verdwijnen uit het zicht. Om op een ander moment weer te ontstaan, als een nieuw en onwetend blad aan de grote levensboom. Is het mijn liefde voor jou die mij kracht zal geven tot het ontwaken, de essentie in mijn hart. Wij samen, een eeuwig lied.
Reacties
Een reactie posten
Een reactie zou mooi zijn...