Onder een mantel van wanhoop
Onder een mantel van wanhoop
Gebukt slenter ik voort, eindeloze stappen zonder doel.
Boven turend, een moment van stilte waarin de laatste echo's wegsterven.
Vervlogen levenskunst alsof de hemel bezaaid is met klodders verf.
Gevormd als een waanzinnige, rennend door de uitzichtloosheid.
Lijk ik een eenheid te vormen in het vormloze bestaan, wat vormt in mijn korte bestaan.
Alsof met de stilte die zich mag laten tonen, doorbroken uit mijn gesloten hart.
Een deur heeft kunnen openen, als een dief in de nacht van mijn eindeloze ziel.
Komt er een ontroerend mooi gevoel overal, vage beelden die opeens een beeld weten te vormen.
Wetmatigheden creëren in de eindeloze kleuren, een blind vermogen was het slechts om niet te begrijpen.
De schoonheid wat het bevat, een alomvattend weten van een kunstenaar en dichter in een woord gesproken.
Maar de vlugge lach gaat met het bukken van de steeds groter drukkende kracht verder in weer eindeloze stappen.
Dezelfde eindeloze redenen, een herhaling van het eigen hart maar telkens als nieuw wordt ervaren.
Een open blik wijd kijkend in de wereld maar nooit in staat om de eigen kracht en liefde te erkennen.
Een ervaring van een prachtig geheel, in plaats van al die korte nooit begrepen delen.
Is het in ieder leven in juist al die eindeloze stappen, voor ieder mens zogenaamd uniek.
Dezelfde route keer op keer om mee te doen, het nutteloze plezier als pleister voor de eigen pijn.
Een zeer hart verbonden om mee te doen met alle andere dwalenden.
Met dezelfde wandeling, gebukt onder zoveel last.
Tot we ooit echt stil weten te staan, om in die stilte juist naar binnen durven te kijken.
In plaats van dezelfde route als al die anderen voor je en met de komende generaties te vervolgen.
En de kracht durven te aanvaarden en rechtop durven te staan.
Het leven wat je verwelkomt met je eigen unieke kracht.
Rechtop en nimmer meer onder een last wat slechts een illusie is als alle vormloze creaties om je heen.
Nu een ieder nog bukkend slenteren we allen voort, om daar niet meer te zijn.
In een geboren zelfbewustzijn ons te bevrijden waar we nu allen ons bevinden.
Onder een mantel van wanhoop.
https://youtube.com/@worldofflove
Reacties
Een reactie posten
Een reactie zou mooi zijn...