De reis terug naar mijn hart

 

De reis terug naar mijn hart

Het spijt mij diep,
Als een blinde zwerver heb ik gedwaald,
Op zoek naar zekerheid die slechts een schijn was.

Na al die jaren, het besef stroomt koud door me heen,
Het ontluikt als een openbaring, in stilte en ruimte.
Was ik verloren in de kronkels van het leven?
Of was ik blind voor de waarheid die in de schaduw lag,
Onderweg in een wereld die zich aan me onttrok?

Bleef ik trouw aan mijn innerlijke wezen,
Of veranderde ik om te voldoen aan de verwachtingen van anderen?
Eerst mijn ouders, die me omarmden bij mijn eerste adem,
En daarna, iedereen om me heen—vrienden, vijanden, onbekenden—
Allen een en hetzelfde deel van mijn bestaan.

Waarom liet ik dit gebeuren?
Waarom leidde mijn reis me zo ver van mijn eigen hart?
Ik dacht het leven helder te kunnen horen,
Maar was ik werkelijk doof voor de stem van mijn ziel?

Of wilde ik de waarheid van mijn eigen hart niet onder ogen zien?
Het spijt me zo diep.
Neem me weer mee op deze lange reis die voor mij ligt,
Totdat ik mezelf opnieuw vind,
Totdat ik weer weet wie ik werkelijk ben.

Op het moment dat ik mezelf heb gevonden,
Hoop ik ook jou weer te vinden,
In de schreeuw die zich niet langer verstopt,
Maar luid en vrij zich laat horen.

Omarm ik je, met liefde als vleugels op onze gezamenlijke reis.
Het spijt mij enorm,
Dat ik mezelf nooit echt zag, en de liefde die we deelden.

De reis terug naar mijn hart

is een pad van zelfontdekking en vergeving,

waar ik de verloren verbinding hervind

en de liefde die altijd aanwezig was, opnieuw omarmt.