Laat los en ga mee met de wind

 

Laat los en ga met de wind mee

Zachte stappen naderen je tegemoet,  

Wetend dat ik nader kom, blijf je in de verte staren,  

Onzichtbare werelden alleen voor jou te zien.  

Als ik bij je blijf staan, reiken mijn armen naar jou,  

In een omarming van niet uitgesproken liefde ga ik met je mee.  

In dezelfde verte waar jij bent, reis ik naar je toe,  

Alsof twee werelden even een eenheid vormen, een unieke verbondenheid.  

Ik omarm je, zonder een blik herken je mij en mag ik met je mee.  

Door een draaikolk met een oneindigheid aan licht is het onze reis samen,  

Naar boven, de hoogste sterren tegemoet, en zo naar beneden door alle diepte heen.  

Het is het tarten van het verstand, waarin we alle richtingen verliezen om opnieuw te leren.  

De balans die er is maar niet begrepen wordt, de roep die sinds een eeuwigheid ons wil naderen.  

En terwijl we samen zachtjes luisteren naar die verre roep, die we nu opnieuw leren kennen,  

Doet ons opeens opmerken dat de grond waarop we plots weer staan,  

Mijn handen nog steeds om die van jou, is het onze adem die als een lied ons samen weer doet kijken.  

Een andere wenteling waarin we samen even onszelf verliezen, in het verdrinken in elkaars blik.  

Met een kus wil ik nog even verdwalen in de hartstocht die we delen.  

Met een dieper weten laten we elkaar los, met de liefde nog als een mantel om ons heen.  

Voel ik de grond zachtjes fluisteren, een nog dieper verstand wordt nu herboren.  

Ondanks dat ik je wil blijven vasthouden, in liefde onze reis verder creëren als twee unieke vogel exemplaren,  

Is het toch het loslaten van elkaar waar ik voor kies, niet uit een negatieve reden.  

Een bestaan zonder elkaar is niet de volgende trede.  

En als ik het dieper weten nu laat spreken uit mijn hart in zachte woorden die overal hun klanken geven,  

Maar alleen jij en ik kunnen horen, zeg ik teder tegen je de volgende woorden:

"Laat toe wat je nu voelt, ook als het als ontelbare vlinders een dans toont wiens verhaal nog niet wordt begrepen.  

Ga mee met deze dans en word als een boom, met wortels diep de aarde in.  

Wees eerst klein, als een beginnend leven om vanuit de donkere aarde langzaam groter te worden.  

Het is de pijn die eerst zal komen, een eeuwenoud verdriet waarin je oneindig keer hebt moeten loslaten.  

Het is dezelfde pijn om er weer te zijn, een nieuw besef herboren.  

Om niet te blijven dwalen is het juist de pracht om beide te omarmen, juist door alle pijn van een zogenaamd verlies, in een niet herkend wedergeboorte.  

En terwijl je liefde en begrip zal ontmoeten voor juist alle tranen die er voor je zijn geweest, in al het bekende om je heen en het onbekende dat weer van zich laat horen in een vernieuwd besef.  

Zal het deze verlichting zijn waar je als klein boompje steeds hoger zal groeien, zo naar de horizon met al je takken ver omhoog.  

Reikend tot elke ster tot je ooit zal weten dat de aarde waarin je woont en de sterren waar je naar reikt hetzelfde zijn.  

De afstand zijn alleen al die onzichtbare werelden die je nooit kon zien, starend in de verte met de angst tot een hoger zelfbesef.  

Om te moeten aanvaarden de illusie van dit korte moment en de aanblik tot wie je zelf bent."

En als de balans wordt begrepen, je een hogere trede in kan slaan.  

Het vreemde roepen eindelijk zal gaan begrijpen, zie je mij naast je staan.  

Al die tijd al in liefde samen omringd maar op weg naar onze eigen diepten,  

Om te beginnen met het opnieuw leren van juist de echte richting naar ons hart.  

Is het de reis alleen die we moeten gaan volgen,  

Om in de verste duisternis van het leven, het mooiste licht te kunnen zien.  

Tot een besef dat er nooit een verschil was tussen beiden, alleen omdat we het even niet goed konden zien.  

Maar is dat niet een leerweg voor ons allen, de tocht die een ieder maakt.  

Ik laat je los om juist elkaar te kunnen vinden, beginnend met ons eigen hart.  

Is het een reis die we zelf moeten beginnen, met het overwinnen van eerst alle smart.  

Zullen we altijd bij elkaar zijn, als we sterven om te begrijpen het eeuwigdurend leven.  

Dus begin deze reis ook al begrijp je niet het licht om je heen met alle schaduwen,  

Ook al versta je niet het lied van het leven dat overal doorklinkt.  

Ik zal er altijd zijn.  

Laat los en ga mee met de wind...