Wat als ik het al weet

 

Wat als ik het al weet


Wat als ik het al weet, en ik het niet meer weet.  
Het treurend dal doorlopen, verdrinken in het verdriet.  
Of juist verdrinken in een lach, een glimlach tonend naar alles om mij heen.  
Het mooie leven dat is gegeven.  
Maar wat als ik het al weet, ondanks mijn mooie leven.  
Toch ook al het gemis.  
Dromen niet gevolgd, altijd veilig gebleven waar ik was.  
Armoede behouden in al wat ik heb, rijkdom losgelaten wat had kunnen komen.  
En niet alleen in materiële rijkdommen om mij heen, het schitteren van het goud.  
Maar juist van de liefde in mijn hart, met alle nieuwe momenten voor eeuwig vast.  
Waarmee niet alleen mijn hart, maar ook juist mijn ziel verder kon groeien.  
Maar wat als ik het weet, dat behouden wat ik heb eigenlijk de beste keuze is geweest.  
Wat echt waardevol was, de onsterfelijke liefde die er al was.  
Overal om mij heen.  
Maar misschien niet altijd gezien, omdat mijn blik in de verte bleef dromen,  
Niet bestaande horizonnen nastarend, en daardoor het gemis van al het gewone.  
Waarvan als mijn blik dichtbij dat kon tonen,  
Dan eindelijk de glinstering kon zien, de echte pracht.  
En wat als ik het al weet, de pracht die er altijd al was mijn leven heeft verrijkt,  
Niet uit te drukken verhalen met emoties die niet vertaald kunnen worden,  
Laat staan begrepen met het verstandelijk denken,  
Behalve het zelf zien, en niet ver in de wereld om mij heen.  
Maar diep in mijzelf, de pracht en de vreugde van het alledaagse leven.  
En stel als ik het al weet, en daarmee de rust kan ervaren.  
Dat juist het loslaten van het aangeleerde denken juist de weg is om alles opnieuw te kunnen zien.  
Met juist een hoger weten, beseffen hoe alles met elkaar verbonden is,  
In een labyrint vol onzichtbare draden, van licht gesponnen bovenwereld mooi.  
Door haast niemand te herkennen, de afstand tot het verre eigenlijk een nulpunt is, zo dichtbij.  
Maar wat als ik dit nu allemaal weet, en dat mijn weg die ik al die tijd heb bewandeld,  
Alleen in donkere dagen, in het licht met ook vriendschap en liefde om mij heen.  
Op wegen van het strijden voor overtuigingen tot wanhoop toe,  
Soms zelf onverschilligheid en onwetendheid, alles wat mij juist tot een mens maakt.  
Maar het einde van de weg ziet verschijnen, zonder dat anderen het kunnen zien,  
Wat als ik al ervaar de laatste zucht die is gekomen, niet in onze tijd uit te drukken,  
Alleen slechts in een laatste traan.  
Een glimlach nog voor even.  
Wat als ik het al weet.


https://youtube.com/@worldofflove


worldofflove.wol@gmail.com


https://www.worldofflove.nl/


Hoofdpagina BLOG





Reacties

Populaire posts van deze blog

Art Karel Fehr

Als...

KANKER: Een Epidemie van Stilte en Verwaarlozing