Balans

Soms lijk ik wel een zeeman,  

Die woest over de zee vaart.  

En soms ben ik de storm zelf,  

Waaiend over het landschap van het leven.  

Gevangen zat altijd de kracht in mij,  

Eigenlijk alleen om zichzelf te kunnen zijn.  

Zich te kunnen laten zien in de wereld,  

In plaats van onzichtbaar te blijven.  

Toen ik ooit met de wind,  

Bulderend tot leven kwam,  

Weet ik nu de stilte weer te vinden,  

Omdat ik in het oog van de storm,  

In alle kalmte jou toen gevonden heb.  

En met liefde juist tot leven kwam.  

Een lange tijd als een woeste wind,  

Die zich eindelijk kon bevrijden,  

Om nu het licht voor het eerst te kunnen zien,  

Een nieuwe kijk in mijn hart,  

Die ik nooit eerder zag.  

Nu zijn we samen,  

Als de zon van het leven,  

Ons mooie bestaan.  

Dank je voor onze liefde,  

Een balans in het hart,  

Als een onsterfelijk lied van schoonheid,  

In onze wandeling, ons leven.

Een gedicht voor iemand, laat het mij weten en waarom welk doel doe ik mij best, en nu gratis met liefde doe ik het. Bedankt voor het lezen en tot ziens hoop ik.