Eeuwig Verenigd in het Licht

 

 

Eeuwig Verenigd in het Licht

Zoals je daar staat
Eenzaam en alleen
En hoewel de zon schijnt
Op een oogverblindend moment,
Is het niet het oneindige kleurenspektakel
Dat jou het zicht ontneemt.

Want zoals je daar staat,
Ondanks het oneindige leven om je heen,
Gekleurd in diversiteit,
In de oneindigheid
Van alles wat we denken te weten,
Tot de raadsels van het bestaan
Die ons omringen
En soms hun geheimen toefluisteren,
Een glimp gunnen achter de horizon
Of anders meegaan tot de sterfte ons komt halen.

Sta je daar alleen,
Met in het zicht duisternis,
Afgewisseld met donkere wolken
Die meedansen in de diepte van jouw ziel,
Waar je geluidloos schreeuwt naar de wereld.

Het is alsof elk geluid,
Gedoopt in al jouw pijn,
Alleen weergalmt in jouw eigen hart.

En zoals je daar zo staat, zo alleen,
Zak je verder in de dieptes
Van jouw eigen duisternis.

Zal ik niet een kracht zijn
Die in liefde en motivatie je omhoog tilt
Naar het licht dat ook jou gewoon omringt?

Maar gun ik je jouw strijd,
Het innerlijke gevecht dat je of moet doorstaan,
Of waarvoor je moet vluchten
In de illusie van het bestaan.

Soms is het daar veiliger
Om in onwetendheid te leven,
Zodat je niet je eigen geschreeuw hoeft te horen,
Zo eenzaam en alleen
In de storm van je eigen ziel.

Maar omarm juist de pijn
En alle angsten die in je willen schreeuwen.
Omarm met alle woede
Die zich eindelijk kan laten horen.

Wees als de storm,
Laat hem vrij in de diepte van je hart,
In de hoogten van je eigen lijden,
Zodat als de overwinning is gekomen
En een dieper weten eindelijk kan worden begrepen,
Je ook het oneindige licht zal ontdekken,
Daar waar het altijd al is geweest.

En sta ik op je te wachten,
Nimmer meer alleen, Eeuwig Verenigd in het Licht.