De Kracht van Toelaten: De Reis van Schaduw naar Licht

De Kracht van Toelaten: De Reis van Schaduw naar Licht

Loslaten is een van onze oudste misvattingen.

Het is niet het loslaten dat ons werkelijk verder helpt.

Het is het toelaten,

dat ons de weg wijst.

Wij allen leven onder een schaduw,

een ziel gevuld met verborgen emoties,

onverwerkte pijn,

intens verdriet,

woede die brandt,

en wanhoop die fluistert.

Toch gaan we door.

We leven ons leven,

en glimlachen als we kunnen,

omdat we liever vergeten

wat ons hart zo zwaar maakt.

We leven in illusies,

gevoed door stille wanhoop.

De gedachte dat, als we maar loslaten,

alles wel goed zal komen.

En het leed dat blijft,

tja, dat hoort erbij,

zegt men ons.

Dit is wat we leren,

maar elke dag van die les

is een stap verder

in blindheid.

Want onze eigen schaduw,

hoe goed we hem ook proberen te verbergen,

blijft altijd een deel van ons.

Totdat we leren anders te kijken,

te voelen met ons hart,

en toe te laten

wat er werkelijk in ons leeft:

alle pijn omarmen,

liefdevol en zacht.

Pas wanneer we kunnen accepteren,

grijpen we onze schaduw

én ons licht.

Het licht dat alleen kan komen

wanneer we eenheid zien

in elke traan,

maar ook in elke lach.

De ware les,

die diep verborgen ligt in het leven,

is niet het jezelf vergeten,

niet het verdwijnen in de mist.

Het is de liefde en het licht

toe te laten

tot in je diepste zelf.

Zullen we nu beginnen

onze échte les te leren?