Een tijdloze verbinding

Een tijdloze verbinding


Een dag

Altijd speciaal,
de dag na Sinterklaas,
die de kerstman verwelkomt
met het opkomende nieuwe jaar.

Weer een ronde voorbij.
De tijd groeit met elke leeftijd mee.
Met het ouder worden
wordt ook de tijd anders.
Van het tijdloos bestaan,
waarin de jeugd de wereld ontdekt,
lijkt elke tijd een eindeloos moment te zijn,
totdat de eerste volwassenheid komt.

In een draaikolk van al die momenten,
die zich keer op keer opvolgen
om weer verder te gaan,
zien wij allemaal de tijd steeds sneller gaan.

Op een koude regendag,
vol verwachting kijkend naar sneeuw
die niet komen wil,
sta ik in een rommelige kamer.
Sinterklaasspullen overal,
kerstdozen weer gevonden.
Opruimen en opbouwen.

Tot mijn blik valt op een verloren schat:
mijn sjoelbord
van heel lang geleden.
Terwijl ik hem uit zijn schuilplaats haal
en hem weg wil doen,
komt mijn zoon plots naar me toe.
"Wat is dat?" vraagt hij serieus.

Ik moet bijna schaterlachen
bij zijn verbaasde blik.
"Schaterlachen? Nooit van gehoord,"
zegt hij verbaasd.
En als ik zijn vragende ogen goed bekijk,
neem ik alle woorden en gezegdes met hem door.
Vrolijkheid verdrijft de sombere dag.

Een eerste sneeuwvlok
brengt langzaam een nieuw winterlandschap.
En een nieuw kerstwonder wordt geboren,
want het sjoelen wordt geleerd.
De pracht van die eenvoud
wordt begrepen.

Voor mij voelt het als de dag van gisteren.
Voor mijn zoon is het een tijdloos verleden.
Terwijl we verdergaan,
het spel uitdagend leren,
komen anderen erbij.

Ouderen en jeugd samen,
niet verdwaald in een digitaal landschap,
maar verbonden,
elkaar weer echt ontmoetend.

Samen vinden we de kracht
voor een komend nieuw jaar.


Reacties

Een reactie posten

Een reactie zou mooi zijn...

Populaire posts van deze blog

Art Karel Fehr

Thuis

KANKER: Een Epidemie van Stilte en Verwaarlozing