Het Levenskunstwerk dat Ik Creëer
Het Levenskunstwerk dat ik Creëer Ik raakte mezelf aan, intens en zelfbewust. Tintelingen als een warm gevoel, als ontelbare lichten, vliegend om mij heen. Met ontelbare kleuren, dwars door alles heen. En elke kleur, als een perfecte wereld, vliegt overal. En daar waar chaos lijkt te zijn, is reden en balans, een dieper weten. En als ik mezelf aanraak, en al het fantastische wil bekijken, wat mijn leven mij al heeft gegeven, is er nog steeds de tinteling. Overal om mij heen, tot diep in mijn hart. Maar niet meer de warmte. Een kleurenpracht, veranderd in een kleurloze vorm. En als ik even niet wil denken, elk begrip uit mijn verstand wil bannen, helpt het verstoppen in de illusie niet meer. Omdat ik het al heb gezien: de stille leegte, in de diepte van mijn eigen ik. Zelfherkenning. Elke richting heeft een doel. Elke leegte is een kans, te vullen met bouwstenen, die anderen ons hebben gegeven, om ons te vormen naar hun beeld. De stevigheid die getoond wordt, is