World of Love

Aantekeningen van vroeger I 17/03/03 Ik sprak tegen de God van de zee. Maar zei de God: "Niet alleen van de zee maar ook van de Aarde, Vuur, Lucht en het Element. Verschillende mensen spreken mij aan als een persoon. Over verschillende geloven. En allemaal uit andere boeken. Maar ik ben geen persoon. Maar de kracht achter de gedachten. Die alles creeerde". Zijn woorden kwamen als wijsheid in me. Als een ziel die lichtjes twinkelt in mijn ogen.  Een inspiratie bron gevonden. Van voor we vergeten waren wie we zijn. Vliegen door de lucht als een vogel. Vrijheid van los raken uit een kooi. Waarin de wolken, de wind en de ruimte. Mijn ziel bewoorden. Als het oneindige ver en tegelijk dichtbij. Is het ontbreken van zelfkennis de ziekte van de dwaas. Maar het gezicht naar binnen is als een sleutel. Waarmee we vliegen door de lucht als een vogel. Maar toch met beide benen op de grond. Waarin beheersing is gevonden tussen hemel en hel. Want we zweven in ons bes

De reis die begon Zijn Niets anders dan jezelf Dat is wat ik zeg Dat ik denk dat ik ben Maar ben ik wel wat ik denk te zijn Zie ik wel alles om zoiets te kunnen zeggen Zijn alle schaduwen van mijn wezen belicht Dat ik alle facetten weet Ben ik wel helemaal mezelf Of slechts een deel Of is het mijn ego? Die mij laat denken dat ik mijn dagelijks handelingen bent Dat terwijl ikzelfeen geheel ander persoon bent Diep verborgen in mezelf En als ik meer bent dan ik dacht te zijn Hoe kan ik dan alles ontdekken Als ik niet weet waar te kijken Naar wat te zoeken Als ik de klank niet weet Evenals de geur en vorm De naam De richting Door zoveel chaos omringt Alsof lijnen van een dieper begrip mij ontglippen En ik in angst wilt vluchten Dan in het midden van het bestaan Sluit ik mijn ogen om beter te zien Ik laat mijn adem stromen Net als de zee De wind Als gedachten die waaien Naar het middelpunt terug Voel ik een begin wat antwoorden kan geven Van de bestemming van mijn reis Die lang

5-1-1997 Vervolg ik zijn reis Slechts aarde over die de laatste herinnering met zich mee draagt. Even een stilte. Een traan. Ontwaakt zijn we weer uit onze dromen.  Staren de leegte in. Wat moeten we geloven! En waar zijn onze idealen. Wat is het doel van alles? En is er wel een doel. Vragen die als tranen vloeien. Niet te weten om vreugde te voelen. Of in verdriet te zinken. Daar diep in de aarde. Is daar een antwoord te vinden? Gaat daar onze reis naar toe? Of zijn we de wind geworden en maken we onze reis tot voorbij de aarde, hoog een andere wereld in. Dan toch maar dromen. Want wakker zijn is niet altijd leuk voor iedereen. Want dan zie je de mogelijk om voorbij de kou en duisternis antwoorden te kunnen vinden. Dan is voor vele een droom beter, en te kunnen sterven in een illusie. Als een kaars die zo uitgeblaast word.  Maar ik wil niet meer volgen, de massa in. En met de massa mijn angsten weg zetten.  Nee. De angst wil ik juist voelen. De duisternis en de kou ervaren

Mens oh Mens Hoor De bomen die zachtjes fluisteren Samen met de wind Een spel van samen zijn Waarin de takken dansen in de lucht Hoor het water stromen Sneller en sneller Waarin de vissen zich laten voort bewegen door de stroom En zie de golven die hoger worden Alsof de wind een hand heeft En deze oppakt en met zich mee wilt nemen En voel de zon Overal doorheen schijnen Zijn warmte en zijn licht schijnt door alles heen En laat de natuur leven Maar kijk! Daar is de mens Hij zaag de bomen om en laat een leegte achter Hij vervuilt de meren en rivieren De stroom houdt op De visssn gaan dood En de zon wordt feller en feller Niet langer is hij de warmte die leven geeft Nee hij is nu ook een vernietiger Met overal brand In de natuur ons hart en gezondheid En hoor nu Er is niets meer Het is de dood Slechts overblijfelen die treuren Door de mens vervaagd In zijn ontwetendheid Wanneer zal het bloeden ophouden En wanneer zal de mens eindelijkhet respect terug vinden die de natuur nodi

Terug kijken Ik kijk de spiegel in Diep in mijn ogen kijk ik En zoek ik mezelf Weet ik wie ik ben Als ik mezelf zie Weet ik wat ik ben Als ik alle gedachten hoor Ik kijk weer diep in mijn ogen En alsof Vele gezichten me terug staren In de weerspiegeling Vang ik even een glimp op Van iets nieuws En toch bekend Een zoektocht als de adem des levens Waarin je zelf kennen een streven is Maar  waar je altijd een vreemdeling van je hart blijft Door maskers geregeerd En angst een fluisterend zelfbeeld maakt De kunstenaar het reeele in vage vormen toont Blijf ik kijken Tot ik eindelijk mezelf zie terug kijken

De reis met een steen Reizen doen we allemaal. Of je nu je leven lang in huis gekluisterd leeft. Want reizen die ik bedoel is niet de onze manier van vakantie vieren met vol gepakte koffers. Of tussen woon en werk. En niet te vergeten de levenswandeling van alle daklozen.  Nee met de manier die ik bedoel neem ik dit wat breder op. De reis van ons bestaan en de oneindige stappen die je leven op leven neemt. Reizen in de dag van alledaags en op.spiritueel vlak. En visa versa kent veel verschillende kanten. Daar wil ik graag een element hier onder de aadacht brengen. Dat is het element de reden waarom we geboren moeten worden om ten slotte dood te gaan. Waarna alles weer opnieuw zou beginnen?  Kijk eens was er licht. Zie dat als de kernpunt van je zijn. Omdat in het licht niet met een duidelijk zelfbewustzijn was ontstaan. Is er groei nodig. En groei heb je alleen met een begin en een einde. Daarom incarneren we op het laagste niveau van zijn. Zodat je stap voor stap je ontwik

Ook ik... Terwijl ik een periode onlangs van bijna dood meemaakte. Opende zich in mij persoonlijk weer veel deuren die gesloten waren. Herkende ik in mijn persoonlijkheid de verschillende energie lagen. Niet de verschillende niveau's van ons aura maar die van mijn innerlijk zelf. Kijk nu gelijk afhaken omdat  ik het heb over je aura is makkelijk. Maar om het simpel te houden. Is  het gegeven dat we nu ondertussen begrijpen dat we niet alles kunnen waarnemen en bevatten. Toch?  Dat is met alles zo. Ook ons lichaam. Ons lichaam is, net als alles, niet alleen stoffelijk. Maar ook energetisch. De invloed daarmee is ingrijpender dan we kunnen bevatten. Echte healing is ook niets anders dan kosmisch weer in balans te komen. Waarin materie, geest, energie, mentaal maar losse onderdelen zijn van het bestaan op zich.  De schilden zijn een ander verhaal. Zowel stoffelijk via de genen van  generatie op generatie, alsmede geestelijk zijn ze te defineren. En op onbewust niveau werke

Omdat jij er voor mij bent Een reis heb ik gemaakt vanuit werelden waar dichters over dichten. En vertellers over spraken. Een kleine glimp van het wonder wat vervaagd  is onder vele. Zag ik je opeens in mijn leven. Als een geboorte kwam het in mij neer. Net als een geboorten. Neem je mij in je armen. Schreewde ik de kreet van het leven. Mijn eigen oerknal maar met mijn ziel nog leeg en puur. De dagen van het leven doet het sterven in mij ontstaan. Wat klein is is groot. Wat groot is is klein. En als ik zal vallen, ooit. Zal dat door ouderdom zijn. Met tranen en gelach. Een ding is zeker. Dat jij er voor mij bent. Misschien dat de paden waarover we lopen. Vuilkuilen en bochten kan bevatten. Is de band tussen ons wat liefde heet. Die in alles overleefd. Want jij bent mijn woorden. Waar ik over droom en spreek. Wij zijn als de zon en de maan en waken over elkaar. Dank je wel. Dat jij er voor mij bent.

Sire bedankt Wat mijn verbazing wekte met een vleugje tevredenheid is de nieuwe reclame van Sire. Dat steeds meer mensen tegen elkaar gaan om extreme tegenstellingen. Dat zelfs vrienden en familie elkaar niet meer contacten. Omdat alles wat speelt van ons land tot de wereld te ingrijpend is. En we een mening krijgen voor maar een kant te zijn. Is ook een manier om de massa goed te kunnen sturen. Maar daarnaast ligt het aan onze eigen houding. Onze verderfelijke houding voor alles te sluiten. En in groepjes rondjes te blijven lopen. Gezegde wat oud en bekend is, heeft meer waarde dan we allemaal beseffen. Verbeter de wereld maar begin bij jezelf. Ken je hem nog? Wie verbeter nu echt zich zelf? En wie gaat door om vervolgens de wereld te verbeteren? Denk dat we liever in ontwetendheid blijven dolen in plaats van echt te willen zien. Dit is ook een lastige weg. Om wat generatie op generatie is aangeleerd. Alles opnieuw bekijken. Eerst ons hart en later onze kring, dan de werel

Mijn hart In het midden van mijn hart ben ik gekomen Ver weg van alle reden Niet meer denken als golven demonen die mij dagelijks overspoelen Maar een stilte in mezelf Geen stilte zonder woorden Maar een dieper lied wat ontwaakt En dan plots in het midden van vrede Voel ik de rust en harmonie als openbaring En alles wat belangrijk leek in het leven Is als as vervlogen Alsof de reden is gekomen tot het hart En nu een woord weet te zeggen In plaats vele Nu is de dood geen angst meer Maar een middel om verder te komen Waarin loslaten de sleutel is tot ontvangen

Wanneer Wanneer de tijd verder gaat En aan mijn leven voorbij vervloog Sta ik als een standbeeld stil De tijd raast om alles om me heen Terwijl alles wordt geboren En het leven vorm In oneindige momenten Blijf ik staan Terwijl alles om me heen raast Woorden Gelach  Gehuil Emoties als weerinvloeden zo rijk Vormen ontzichbaar mijn ziel Niet merkbaar voor om alles om mij heen Ik verander ook En ben getuige elke dag Want ik huil mee Ik lach mee Alle emoties net als de storm om me heen Want mijn hart is net als de wind Mijn stem als de donder Maar mijn ziel is de stilte ontzichtbare getuige wat ik als rol vervuld Want ik leef en sterf tegelijk Elke dag opnieuw Wanneer de tijd verder gaat

Linkedin Ben sinds kort op Linkedin. Ondanks of juist daardoor op dat platform een stuk geschreven. Wat perdoonlijk maar wilde het delen. Link vorige blog is: https://wol-worldofflove.blogspot.com/2022/12/van-2022-naar-2023.html?m=1 Mijn stuk op Linkedin wat ik ook hier wil delen betreft het volgende: Een goed oud en nieuwjaar feest 2023. Nogmaals. Maart 2022 zwaar ongeluk. Alles rechts gebroken. Drie dagen coma. Nu? Werk in de IT omdat ik het wilde heb ik het opgebouwd tot nu weer tot 15:00 uur. Bruggeloop Rotterdam 15 km gedaan. Prive, werk, ziekenhuis en Arbo snappen niks van mijn te snelle herstel. Ik wel. Healen moet je zelf. En met automatisch schrift blog gestart. Grammatica en spelling niet naar gekeken. Klopt. Maar vocht tegen prikkels. En stress. Gehuild bizar veel. Boosheid gevonden. Heel veel, maar ook balans en vrede. Nee. Nee ik wil geen medelijden. Maar ook geen kritiek dat ik op spelling en grammatica fouten niet ging aanpassen. Wat ik mee gemaakt heb, en no

Van 2022 naar 2023 Blog start ik met een afbeelding die ik gebruikt hebt. Eerst orgineel maar later met een tekst. Goed bedoeld Nederland deelt het en like het. Lachen erom en gebruiken het wie weet zelf ook om te delen. Pas als ik teksten erbij zet lach men niet. Wel een korte aanblik. En uit niet horende hoeken van zwijgende mensen komen er wel sporadisch wat meningen naar voren. Hoe vooral de elite dit weer doet. Voor weet ik veel hoeveel verschillende meningen. En net als andere gebeurtenissen in de wereld lachen we erom. Niet de ernst kunnen inzien. Of andere zwijgen erom in zelf gemaakte ketens en zelfspot. Zodat het later is verdwenen uit ons systeem. Weer! En voordat we uberhaupt erover kunnen denken. Is de leegte weer door andere gebeurtenissen gevuld. Zodat we weer geen aandacht vasthouden. Het is om het dierenleed als voorbeeld te nemen dat de Elite die hier gebruik van maakt.  Maar alleen omdat wij  dit als massa  toelaten. Van ongeintresseerd zijn. Tot het huil

Angst Je bent mijn beste vriend Nooit laat je me in de steek Even bleef je weg, tot ik je weer zag Nu in mijn diepste droom - schreeuwen we samen onze pijn En als ik loop op de straat vervul je mijn schaduw Het maak niet uit als ik de andere kant op kijk Steeds kijk je me weer aan Confrontatie is je kracht wat alle deuren opent Die ik al zo goed had afgesloten Sommige haten je Lopen voor je weg Dragen maskers om zich te verschuilen Of doen daden uit jouw naam Ik niet Ik ben trots jouw te kennen En draag je in mijn hart Jij bent het die mij keer op keer doet leren Mezelf en alles om me heen Jij bent mijn kans om hoger te komen Zelfkennis is jouw gift Samen proberen we te winnen Hand in hand Want mijn naam is moed Moed om jouw als vriend te zien

Bladzijdes van het leven, Lege bladzijdes worden gevuld met onze dagen. Een reis die vervolgt van toen in het begin. En de schil van onschuld wordt vervangen door een glans van ervaringen. Met liefde en hartstocht  vervuld. En het dagrood is gekomen, lopen we midden naar ons doel. Is het nu van de ademkracht des leven. Gods hand als die van ons verweven. Geschreven in een blad. Stromen de woorden ons toe als heilig water. Waarin de kracht herleeft. En het heiligdom herrijst. Uit de duisternis van onze geest. Weerklinken de woorden van God. Het lied van leven voordat we vergaten. Ons zelf te kennen. Storm verheft zich hoog op en raakt mijn rusteloze hart. En telkens als ik mezelf zie. En mezelf wilt tegenhouden. Is het de schaduw die zich oplost en de zon die verdwijnt. En met de duisternis als vriend zoek ik de weg. Naar een doelloze deur zonder bestemming. Dan als tranen schitteren door de zee van de massa. Komt uit de mist een hand. Die me optrekt naar het licht. En het l

Samen Samen lachen we een droom vol. En samen lachen we naar de wereld. Samen bouwen we een toekomst. En samen lachen we een emoties. Samen worden we kwaad en leren we ons zelf kennen. Steeds samen nooit alleen. Ook niet in mijn hart of hoofd. Nee overal om ons heen. Elkaar en de ander. Als een troost en geluk kijken we soms de wereld in. Vol ellende en wanhoop. Vol dood en verderf. Waarin haat heerst. En volkeren elkaar afmaken. Is het pijnvol te zien hoe een natie zelfmoord pleegt. Met de hoogmoed als blinde waan.  Was de wereld maar in ons hart. En was het gevoel wat we hebben. Maar even in alles om ons heen. Dan zou de haat overwonnen zijn. En wist iedereen waar het echt om gaat. Samen leven door alles heen. Veel liefs, W.O.L.

Anker Als een anker Zo vast Ligt onze liefde besloten Als op een varend schip Veroveren wij de zeeen En zij aan zij Door alle stormen heen Bereiken wij het hart En als volmaakte stilte Onze ziel berust Komt de vrede naar boven Als een alles omvattende rust Waarin wij dat kunnen bereiken Om los te laten Onze gedachten zo rein Als de zee vol leven Gelijk aan de rijkdom van liefde Kom bij het opgaande zon De volle warmte van leven En is de reis volmaakt Met veel liefs, W.O.L.

De wil van leven Het water vloeit leven een schreeuw de wereld in. En in de klank wordt de wil geboren om te groeien. Alom het wonder ons getuige laat zijn voor een allerdaagse handeling. Is het geboren worden en sterven de weg die wij alle bewandelen.  En in je leven heb je gezichten getoond. Zijn karakters ontstaan en verloren. Als een product van ons individu. En nu? Weer een omwenteling om. Is het de gedachten van de eerste klank die heeft gegeven wat nu is. De weg van morgen. In een eeuwig nu. Door eigen gedachten gescheiden.  En gewonnen hebben zij die weten te hebben verloren. En rijk zijn in het opgaan in hun kracht.  De wereld verandert. Net als je eigen persoon. Wat veilig leek kom soms ten einde. Maar wees niet bang. Want alles wat nieuw is is de kans om te groeien. De ongekende dieptes van Mens zijn. En ik mijn liefste. Loop metje mee. Want de wereld wordt anders net als onze persoon. De liefde die ons samen bracht. Is net als die ene klank. De wil van leven, wa

19 november 2021 Ons leven In dagen dat men je dromen wil afpakken. Dat stemmen fluisteren niet te geloven. Om niet meer te hopen en te voelen. Om op te geven en niet meer te zien. De schoonheid van het leven. Dat demonen van de massa je gedachten besmuren. In zulke dagen. Open dan juist je hart met liefde. Laat je dromen weer stromen. En voel in de schoonheid van leven de kracht die men liefde noemt. Laat geloof, liefde, kracht en al je dromen je schoonheid van het leven zijn. Laat niet de massa het beeld vormen van leven. Maar het individu van jezelf wat de kern van leven is. En de plaatst waar God te vinden is. Volg je hart en voel de liefde. Kijk de wereld in. En wees niet bang voor de angst. Wees niet bang voor het gevoel, de stemming. Loop niet weg voor de vraag. Loop niet weg voor de twijfel. Sluit niet je ogen als je loopt in een dal. Huil niet als eens de hoop en kracht en kennis er even niet is. Dat alles weer een grote vraag is. Voel. En maak dit gewoon mee. Met

Gedichten van eens lang geleden Drukke momenten en juist de tijd om gedichten te noteren hier die ik voor mijn pubertijd al schreef en bewaarde.... 1. Niets De weg bepaald de richting Zonder keus Geen hoop en vreugde omringt Als slaven van onze eigen emoties Kwijnen wij weg in zelf gemaakte dromen Als acteurs van eigen drama Herbeleven we steeds onze eigen zin Met zelfgemaakte tranen, dal vol schaduw Zijn we slechts de leegte, waarin we de stilte horen Het kloppend hart van de dood 2. Eens Eens was alles nieuw En het leven een grote ontdekking Voor alles een eerste keer Door grillig denken vormde ik Met fouten en overwinningen Eens was ik met dromen vervuld Vol streven en idealen Een eigenwijs gevoel met trots vervuld Nu plots kom ik tot leven en ontwaak ik Waar het eens begon is niet te zeggen Maar door een maalstroom van herhalingen heb ik gedoold Waar is het streven en de droom Waar is het gevoel en het ideaal Nu zijn er grijze haren en foto's van toen Een ver gevoel