World of Love

Innerlijke leiding Innerlijke leiding is onlosmakelijk verbonden met uiterlijke leiding. Innerlijk zijn wij verbonden met en werken wij vanuit onze bron. Maar wij hebben ook uiterlijke bronnen. Wij staat in een lijn - een traditie zou je kunnen zeggen - waarin wij doorgeven en op een eigen manier verwerken wat wij van andere aangereikt hebben gekregen. Onze interne computer, het denk apparaat, is een gebruiksvoorwerp dat de mens ten dienste kan staan als een reservoir van informatie en het vermogen heeft tot afweging en combineren van verschillende gegevens. Het verstaat de kunst om causale verbanden te leggen en vanuit ervaringen uit het verleden vooruit te lopen op wat de toekomst brengen mag. Het denk apparaat - dat we ook het lineaire of lager denken kunnen noemen - kijkt zoals gezegd vanuit het verleden naar het heden. De ervaring die het in het verleden heeft geanaslyseerd, geselecteerd en opgeslagen past het toe op alles wat zich nieuw voor doet. Omdat het voordurend

De echte armen verdrinken we bewust naar stilte Een warm gevoel geeft dat ons toch. Dat wij als rijke Westerlingen hulp bieden aan de kansloze in de wereld. Het is wel haast niet te doen. Maar ja wij doen er wat aan. Wij komen van een rijk land dus dat is het minste wat we kunnen doen. Toch? Nou ben ik erg kritisch naar wat het journaal deel. Maar sommige onderwerpen zijn goud eerlijk. Het gaat zoals het kwam. Veel te snel uit het oog en hart. Want stilstaan hoeft niet. Want wij doen er wat aan. Dus waarom nadenken en stil staan? De link, waar er nog meerdere van zijn betreft het volgende: https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/buitenland/artikel/5366160/kenia-tweedehandskleding-milieuvervuiling-nairobi-rivier-changing   Onze afgedankte kleding verpest in Kenia het milieu Dit is maar een klein voorbeeld hoe het er in alles aan toe gaat. Want alles draait om economie. Alles draait om het beheersbaar houden van de massa. Alles draait om de alles omvattende macht tegen k

Beste,   Mij is gevraagd iets te zeggen. Nu ben ik meer een schrijver dan een verteller. Maar ik zal mijn best doen op deze voor mij bijzondere dag. Bijzonder omdat ik op mijn bestemming vandaag bent aangekomen. Want is de weg naar 50 een reis die we niet allemaal maken. Onderweg zijn of al op pad naar een nieuwe levensweg. Waarin we vooraf er niet aan willen denken, maar eenmaal er zijn toch blij zijn er te kunnen zijn. Een halve eeuw als mijlpaal in je leven. Waarin oud zijn het oude denken nog is. Want niet de rimpels in je gezicht bepalen je leeftijd maar het laten leven en spreken van je hart. Daarom wil ik dit met jullie vieren. Niet alleen met die vrienden waren of nog zijn. Maar ook met mensen die een positieve betekenis hebben voor mijn vrouw en kinderen. Want het leven is zwaar. Maar genieten mogen we nooit vergeten. Wat ik vroeger met vrienden heb beleefd. En wat ik nu met vrienden mee maakt. Voor dit alles wil ik iedereen hier bedanken. Dus laten we proosten

Spiegelbeeld Als ik stil bent en alleen maar kijk. Naar andere om me heen. Die ik in mijn leven tegen komt. En als ik dan tegelijk denk aan andere in de wereld. Die ik ziet op de TV of op sociaal media. En om het nog drukker te maken in mijn hoofd aan iedereen die voor mij een onbekende blijft. Een Mens net als jij en ik maar gescheiden door afstand. Dan bedenk ik hoe rijk we zijn aan onze persoonlijkheden. Maar terwijl ik net als de meeste daar aan denk. Denk ik ook aan mijn eigen leer. En die leer is de leer van opnieuw leren denken. Het opnieuw bekijken van bv mijn gedrag. Waarom heb ik namelijk een bepaald denk patroon? Hoe zijn mijn meningen ontstaan? Natuurlijk zal elk mens zeggen dat we individueel zijn en onze mening door het leven wordt gevormd. Dat het onze vrijheid is en we daarin continu in ontwikkeling zijn. Maar hoe zit het dan met anders denken hierin? Want als je echt zeker wilt zijn van wie je bent. Of het nu persoonlijkheid is of wisselend gedrag? Het zeke

Herleven en Sterven Storm verheft zich hoog op En raakt mijn rusteloze hart Als stemmen van de wind Waai ik rondjes om mezelf heen En telkens als ik mezelf ziet En mezelf wilt tegen houden Is het de schaduw die zich oplost En de zon die verdwijnt En met de duisternis als vriend Zoek ik weer de weg Naar een doelloze deur Zonder bestemming Tranen schitteren als een zee Verloren in de massa van emoties Komt plots uit de mist een hand Die me optrekt naar het licht En het licht heelt alle wonden Troost Vind antwoorden die het geweld in me doet stillen Alsof een ander persoon in mij herleeft  En een ander persoon in mij sterft Veel liefs, W.O.L.

12-11-1997 Verbinding De aarde barst in 2e. Afstand is geboren. Voortaan niet meer die verbinding. Maar alles een eigen weg. De wind waait vernieuwing tot zich mee. Vernietiger en Schepper komen samen. Net als dood gaan en opnieuw ontstaan. Groei vervolgt met bewustwording. En bewustwording geeft vorm aan het vormloze. En de afstand die ontstaat. Geeft het verbindingen die nieuw ontstaan. Om daarmee onze levensreis te vervolgen. Waarin telkens het kunnen loslaten van materie tot ideeen en idealen noodzakelijk is. Omdat je anders in stilstand staat. Een leven wat niet meer in beweging is. En dood voor zicht drijft.  Wees dus niet bang. De stilte is slechts de mogelijkheid om weer te kunnen scheppen. En dat wat zal openbaren komt in stilte. Daar waar allen even samen komt. Het ideaal van geboren zijn. Zo is het stukje aarde wat los is geraakt van het grote geheel een eiland geworden. Waar de stilte is overwonnen. Met de gevonden wijsheid in ons zelf.  Niet alleen, dat is slec

Aantekeningen van vroeger I 17/03/03 Ik sprak tegen de God van de zee. Maar zei de God: "Niet alleen van de zee maar ook van de Aarde, Vuur, Lucht en het Element. Verschillende mensen spreken mij aan als een persoon. Over verschillende geloven. En allemaal uit andere boeken. Maar ik ben geen persoon. Maar de kracht achter de gedachten. Die alles creeerde". Zijn woorden kwamen als wijsheid in me. Als een ziel die lichtjes twinkelt in mijn ogen.  Een inspiratie bron gevonden. Van voor we vergeten waren wie we zijn. Vliegen door de lucht als een vogel. Vrijheid van los raken uit een kooi. Waarin de wolken, de wind en de ruimte. Mijn ziel bewoorden. Als het oneindige ver en tegelijk dichtbij. Is het ontbreken van zelfkennis de ziekte van de dwaas. Maar het gezicht naar binnen is als een sleutel. Waarmee we vliegen door de lucht als een vogel. Maar toch met beide benen op de grond. Waarin beheersing is gevonden tussen hemel en hel. Want we zweven in ons bes

De reis die begon Zijn Niets anders dan jezelf Dat is wat ik zeg Dat ik denk dat ik ben Maar ben ik wel wat ik denk te zijn Zie ik wel alles om zoiets te kunnen zeggen Zijn alle schaduwen van mijn wezen belicht Dat ik alle facetten weet Ben ik wel helemaal mezelf Of slechts een deel Of is het mijn ego? Die mij laat denken dat ik mijn dagelijks handelingen bent Dat terwijl ikzelfeen geheel ander persoon bent Diep verborgen in mezelf En als ik meer bent dan ik dacht te zijn Hoe kan ik dan alles ontdekken Als ik niet weet waar te kijken Naar wat te zoeken Als ik de klank niet weet Evenals de geur en vorm De naam De richting Door zoveel chaos omringt Alsof lijnen van een dieper begrip mij ontglippen En ik in angst wilt vluchten Dan in het midden van het bestaan Sluit ik mijn ogen om beter te zien Ik laat mijn adem stromen Net als de zee De wind Als gedachten die waaien Naar het middelpunt terug Voel ik een begin wat antwoorden kan geven Van de bestemming van mijn reis Die lang

5-1-1997 Vervolg ik zijn reis Slechts aarde over die de laatste herinnering met zich mee draagt. Even een stilte. Een traan. Ontwaakt zijn we weer uit onze dromen.  Staren de leegte in. Wat moeten we geloven! En waar zijn onze idealen. Wat is het doel van alles? En is er wel een doel. Vragen die als tranen vloeien. Niet te weten om vreugde te voelen. Of in verdriet te zinken. Daar diep in de aarde. Is daar een antwoord te vinden? Gaat daar onze reis naar toe? Of zijn we de wind geworden en maken we onze reis tot voorbij de aarde, hoog een andere wereld in. Dan toch maar dromen. Want wakker zijn is niet altijd leuk voor iedereen. Want dan zie je de mogelijk om voorbij de kou en duisternis antwoorden te kunnen vinden. Dan is voor vele een droom beter, en te kunnen sterven in een illusie. Als een kaars die zo uitgeblaast word.  Maar ik wil niet meer volgen, de massa in. En met de massa mijn angsten weg zetten.  Nee. De angst wil ik juist voelen. De duisternis en de kou ervaren

Mens oh Mens Hoor De bomen die zachtjes fluisteren Samen met de wind Een spel van samen zijn Waarin de takken dansen in de lucht Hoor het water stromen Sneller en sneller Waarin de vissen zich laten voort bewegen door de stroom En zie de golven die hoger worden Alsof de wind een hand heeft En deze oppakt en met zich mee wilt nemen En voel de zon Overal doorheen schijnen Zijn warmte en zijn licht schijnt door alles heen En laat de natuur leven Maar kijk! Daar is de mens Hij zaag de bomen om en laat een leegte achter Hij vervuilt de meren en rivieren De stroom houdt op De visssn gaan dood En de zon wordt feller en feller Niet langer is hij de warmte die leven geeft Nee hij is nu ook een vernietiger Met overal brand In de natuur ons hart en gezondheid En hoor nu Er is niets meer Het is de dood Slechts overblijfelen die treuren Door de mens vervaagd In zijn ontwetendheid Wanneer zal het bloeden ophouden En wanneer zal de mens eindelijkhet respect terug vinden die de natuur nodi

Terug kijken Ik kijk de spiegel in Diep in mijn ogen kijk ik En zoek ik mezelf Weet ik wie ik ben Als ik mezelf zie Weet ik wat ik ben Als ik alle gedachten hoor Ik kijk weer diep in mijn ogen En alsof Vele gezichten me terug staren In de weerspiegeling Vang ik even een glimp op Van iets nieuws En toch bekend Een zoektocht als de adem des levens Waarin je zelf kennen een streven is Maar  waar je altijd een vreemdeling van je hart blijft Door maskers geregeerd En angst een fluisterend zelfbeeld maakt De kunstenaar het reeele in vage vormen toont Blijf ik kijken Tot ik eindelijk mezelf zie terug kijken

De reis met een steen Reizen doen we allemaal. Of je nu je leven lang in huis gekluisterd leeft. Want reizen die ik bedoel is niet de onze manier van vakantie vieren met vol gepakte koffers. Of tussen woon en werk. En niet te vergeten de levenswandeling van alle daklozen.  Nee met de manier die ik bedoel neem ik dit wat breder op. De reis van ons bestaan en de oneindige stappen die je leven op leven neemt. Reizen in de dag van alledaags en op.spiritueel vlak. En visa versa kent veel verschillende kanten. Daar wil ik graag een element hier onder de aadacht brengen. Dat is het element de reden waarom we geboren moeten worden om ten slotte dood te gaan. Waarna alles weer opnieuw zou beginnen?  Kijk eens was er licht. Zie dat als de kernpunt van je zijn. Omdat in het licht niet met een duidelijk zelfbewustzijn was ontstaan. Is er groei nodig. En groei heb je alleen met een begin en een einde. Daarom incarneren we op het laagste niveau van zijn. Zodat je stap voor stap je ontwik

Ook ik... Terwijl ik een periode onlangs van bijna dood meemaakte. Opende zich in mij persoonlijk weer veel deuren die gesloten waren. Herkende ik in mijn persoonlijkheid de verschillende energie lagen. Niet de verschillende niveau's van ons aura maar die van mijn innerlijk zelf. Kijk nu gelijk afhaken omdat  ik het heb over je aura is makkelijk. Maar om het simpel te houden. Is  het gegeven dat we nu ondertussen begrijpen dat we niet alles kunnen waarnemen en bevatten. Toch?  Dat is met alles zo. Ook ons lichaam. Ons lichaam is, net als alles, niet alleen stoffelijk. Maar ook energetisch. De invloed daarmee is ingrijpender dan we kunnen bevatten. Echte healing is ook niets anders dan kosmisch weer in balans te komen. Waarin materie, geest, energie, mentaal maar losse onderdelen zijn van het bestaan op zich.  De schilden zijn een ander verhaal. Zowel stoffelijk via de genen van  generatie op generatie, alsmede geestelijk zijn ze te defineren. En op onbewust niveau werke

Omdat jij er voor mij bent Een reis heb ik gemaakt vanuit werelden waar dichters over dichten. En vertellers over spraken. Een kleine glimp van het wonder wat vervaagd  is onder vele. Zag ik je opeens in mijn leven. Als een geboorte kwam het in mij neer. Net als een geboorten. Neem je mij in je armen. Schreewde ik de kreet van het leven. Mijn eigen oerknal maar met mijn ziel nog leeg en puur. De dagen van het leven doet het sterven in mij ontstaan. Wat klein is is groot. Wat groot is is klein. En als ik zal vallen, ooit. Zal dat door ouderdom zijn. Met tranen en gelach. Een ding is zeker. Dat jij er voor mij bent. Misschien dat de paden waarover we lopen. Vuilkuilen en bochten kan bevatten. Is de band tussen ons wat liefde heet. Die in alles overleefd. Want jij bent mijn woorden. Waar ik over droom en spreek. Wij zijn als de zon en de maan en waken over elkaar. Dank je wel. Dat jij er voor mij bent.

Sire bedankt Wat mijn verbazing wekte met een vleugje tevredenheid is de nieuwe reclame van Sire. Dat steeds meer mensen tegen elkaar gaan om extreme tegenstellingen. Dat zelfs vrienden en familie elkaar niet meer contacten. Omdat alles wat speelt van ons land tot de wereld te ingrijpend is. En we een mening krijgen voor maar een kant te zijn. Is ook een manier om de massa goed te kunnen sturen. Maar daarnaast ligt het aan onze eigen houding. Onze verderfelijke houding voor alles te sluiten. En in groepjes rondjes te blijven lopen. Gezegde wat oud en bekend is, heeft meer waarde dan we allemaal beseffen. Verbeter de wereld maar begin bij jezelf. Ken je hem nog? Wie verbeter nu echt zich zelf? En wie gaat door om vervolgens de wereld te verbeteren? Denk dat we liever in ontwetendheid blijven dolen in plaats van echt te willen zien. Dit is ook een lastige weg. Om wat generatie op generatie is aangeleerd. Alles opnieuw bekijken. Eerst ons hart en later onze kring, dan de werel

Mijn hart In het midden van mijn hart ben ik gekomen Ver weg van alle reden Niet meer denken als golven demonen die mij dagelijks overspoelen Maar een stilte in mezelf Geen stilte zonder woorden Maar een dieper lied wat ontwaakt En dan plots in het midden van vrede Voel ik de rust en harmonie als openbaring En alles wat belangrijk leek in het leven Is als as vervlogen Alsof de reden is gekomen tot het hart En nu een woord weet te zeggen In plaats vele Nu is de dood geen angst meer Maar een middel om verder te komen Waarin loslaten de sleutel is tot ontvangen

Wanneer Wanneer de tijd verder gaat En aan mijn leven voorbij vervloog Sta ik als een standbeeld stil De tijd raast om alles om me heen Terwijl alles wordt geboren En het leven vorm In oneindige momenten Blijf ik staan Terwijl alles om me heen raast Woorden Gelach  Gehuil Emoties als weerinvloeden zo rijk Vormen ontzichbaar mijn ziel Niet merkbaar voor om alles om mij heen Ik verander ook En ben getuige elke dag Want ik huil mee Ik lach mee Alle emoties net als de storm om me heen Want mijn hart is net als de wind Mijn stem als de donder Maar mijn ziel is de stilte ontzichtbare getuige wat ik als rol vervuld Want ik leef en sterf tegelijk Elke dag opnieuw Wanneer de tijd verder gaat

Linkedin Ben sinds kort op Linkedin. Ondanks of juist daardoor op dat platform een stuk geschreven. Wat perdoonlijk maar wilde het delen. Link vorige blog is: https://wol-worldofflove.blogspot.com/2022/12/van-2022-naar-2023.html?m=1 Mijn stuk op Linkedin wat ik ook hier wil delen betreft het volgende: Een goed oud en nieuwjaar feest 2023. Nogmaals. Maart 2022 zwaar ongeluk. Alles rechts gebroken. Drie dagen coma. Nu? Werk in de IT omdat ik het wilde heb ik het opgebouwd tot nu weer tot 15:00 uur. Bruggeloop Rotterdam 15 km gedaan. Prive, werk, ziekenhuis en Arbo snappen niks van mijn te snelle herstel. Ik wel. Healen moet je zelf. En met automatisch schrift blog gestart. Grammatica en spelling niet naar gekeken. Klopt. Maar vocht tegen prikkels. En stress. Gehuild bizar veel. Boosheid gevonden. Heel veel, maar ook balans en vrede. Nee. Nee ik wil geen medelijden. Maar ook geen kritiek dat ik op spelling en grammatica fouten niet ging aanpassen. Wat ik mee gemaakt heb, en no

Van 2022 naar 2023 Blog start ik met een afbeelding die ik gebruikt hebt. Eerst orgineel maar later met een tekst. Goed bedoeld Nederland deelt het en like het. Lachen erom en gebruiken het wie weet zelf ook om te delen. Pas als ik teksten erbij zet lach men niet. Wel een korte aanblik. En uit niet horende hoeken van zwijgende mensen komen er wel sporadisch wat meningen naar voren. Hoe vooral de elite dit weer doet. Voor weet ik veel hoeveel verschillende meningen. En net als andere gebeurtenissen in de wereld lachen we erom. Niet de ernst kunnen inzien. Of andere zwijgen erom in zelf gemaakte ketens en zelfspot. Zodat het later is verdwenen uit ons systeem. Weer! En voordat we uberhaupt erover kunnen denken. Is de leegte weer door andere gebeurtenissen gevuld. Zodat we weer geen aandacht vasthouden. Het is om het dierenleed als voorbeeld te nemen dat de Elite die hier gebruik van maakt.  Maar alleen omdat wij  dit als massa  toelaten. Van ongeintresseerd zijn. Tot het huil

Angst Je bent mijn beste vriend Nooit laat je me in de steek Even bleef je weg, tot ik je weer zag Nu in mijn diepste droom - schreeuwen we samen onze pijn En als ik loop op de straat vervul je mijn schaduw Het maak niet uit als ik de andere kant op kijk Steeds kijk je me weer aan Confrontatie is je kracht wat alle deuren opent Die ik al zo goed had afgesloten Sommige haten je Lopen voor je weg Dragen maskers om zich te verschuilen Of doen daden uit jouw naam Ik niet Ik ben trots jouw te kennen En draag je in mijn hart Jij bent het die mij keer op keer doet leren Mezelf en alles om me heen Jij bent mijn kans om hoger te komen Zelfkennis is jouw gift Samen proberen we te winnen Hand in hand Want mijn naam is moed Moed om jouw als vriend te zien